Πέμπτη, Απριλίου 17

Το Μνημόνιο από τη Φωτιά ποιος θα το Βγάλει;


 Ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας. Κορυφαίο επίτευγμά του, η επιστροφή της χώρας στις αγορές και η είσοδος σε μια νέα εποχή. ΑΠΕ
Μνημόνιο= το απόλυτο φετιχιστικό εργαλείο παγίδευσης της χώρας.
Αντιμνημονιακός= θαρραλέος πατριώτης ο οποίος ήθελε να απαλλάξει τη χώρα μας από τη μάστιγα του μνημονίου.
Τοκογλύφοι=Δ.Ν.Τ., Ε.Ε. που μας δάνειζαν στην τελική φάση με επιτόκιο 1,5%
Η απόλυτη πράξη πατριωτισμού του κάθε συνεπούς αντιμνημονιακού ήταν να καταστρέψει το επάρατο μνημόνιο, την αιτία κάθε κακού της μοίρας μας.  Όσο πιο παθιασμένος ήταν,
τόσο πιο εμπνευσμένες και βερμπαλιστικές ήταν οι κορώνες του για το σχέδιό του να βάλει ένα δυναμικό τέλος στα βάσανα του λαού.
Ο ένας το έσκιζε, ο άλλος το πέταγε στη θάλασσα, ο τρίτος το έκαιγε, ο τέταρτος το πετούσε στα μούτρα των τοκογλύφων και ο πέμπτος, ο πιο δυναμικός, το χρησιμοποιούσε σαν το χαρτί που πάνω του θα αναγραφόταν το πρωτόκολλο της εκτέλεσης των μνημονιακών προδοτών.
Πάνω στο μνημόνιο και στη δυσκολότερη στιγμή της χώρας μας βασίστηκε το αφήγημα του αντιμνημονιακού αγώνα, οικοδομήθηκαν στρατηγικές, δικαιολογήθηκαν πολιτικές πρακτικές, δημιουργήθηκαν πολιτικοί σχηματισμοί, βγήκαν από τις σκιές τους οι ακραίοι και οι επικίνδυνοι. Το μνημόνιο χρησιμοποιήθηκε από το αντιμνημονιακό μέτωπο για να βιαστεί η λογική και να δηλητηριαστεί η πολιτική ατμόσφαιρα.
Το μνημόνιο ένωσε στην ίδια πλατεία ακροαριστερούς και ακροδεξιούς, απολιτίκ και ιδεοληπτικούς, για το καλό της χώρας όπως έλεγαν, ένα καλό που το έβλεπαν οι μεν στην Αργεντινή της διαρκούς χρεοκοπίας, οι δε στη Γερμανία του Χίτλερ. Η χαμένη κανονικότητα της χώρας δεν τους απασχόλησε, η θέση της Ελλάδας στην ευρωζώνη, αλλά και στην ίδια την Ε.Ε. δεν τους ίδρωσε, η δραχμή και η στάση πληρωμών δεν τους ενόχλησε, αντίθετα, ξεκαθάριζαν σε κάθε ευκαιρία πως το ευρώ δεν είναι φετίχ και η Ε.Ε. μονόδρομος και αναζητούσαν δανεικά και αγύριστα στην Τράπεζα της Ανατολής, στα κρυφά μας πετρέλαια, στην Κίνα και στο ξανθό γένος.
Και όσο έλεγαν όλα αυτά, πάντα έκαιγαν το μνημόνιο…
Τι και αν στην πορεία της δημοσιονομικής προσαρμογής το επιτόκιο δανεισμού της χώρας έφτασε στο 1,5%, οι δανειστές μας για αυτούς ήταν τοκογλύφοι και τα δάνεια ληστρικά.
Και όταν έπαιρναν την κυβέρνηση θα έκαιγαν το μνημόνιο…
Και ύστερα ήρθε η έξοδος στις αγορές. Πραγματικά, οι αντιμνημονιακοί λειτουργούν σαν να τους έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι, δεν μπορούν και δεν ήθελαν να διανοηθούν πως στον τομέα του δανεισμού  η χώρα μπορούσε να σταθεί και πάλι στα πόδια της. Να δοκιμάσει τις δυνάμεις της στις αγορές μετά από τέσσερα χρόνια απουσίας - γιατί αυτό ουσιαστικά κάνουμε, ένα πείραμα, δοκιμάζουμε τις αντοχές μας στις αγορές που μας είχαν αποβάλει.
Η έξοδος στις αγορές δεν σηκώνει τυμπανοκρουσίες, δεν εξαφανίζει άλλωστε την κρίση, είναι το τέλος μίας εποχής και η αρχή μίας άλλης. Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος πως η χώρα θα μπορέσει να σταθεί γερά στα πόδια της συνολικά, όμως η έξοδος στις αγορές είναι άλλο ένα βήμα προς την κανονικότητα.
Καταλαβαίνω πως τους στερεί τον κακό δράκο του παραμυθιού, το μαύρο μνημόνιο που πλάκωνε και σκίαζε τον περιούσιο λαό. Χάνουν το αφήγημά τους, το στοίχημά τους να χρεοκοπήσει η χώρα αρκεί να τη διοικήσουν, η στρατηγική τους αργά αλλά σταθερά ακυρώνεται. Αυτό όμως που δεν μπορεί να ακυρωθεί με τίποτα είναι η έλλειψη αιδούς. Τη λογική την είχαν χαιρετήσει προ πολλού, αλλά τώρα ξεπέρασαν κάθε κόκκινη γραμμή που μπορεί να τους χώριζε από την ντροπή. Ξαφνικά, το μνημόνιο και το 1,5% του δανεισμού έγινε καλό και οι "μερκελιστές", πράκτορες των αγορών που θέλουν να μας χρεώσουν με υψηλά επιτόκια.
Άβυσσος η ψυχή του αντιμνημονιακού, όμως όταν πηγαίνεις να βγάλεις από τη φωτιά το μνημόνιο που εσύ έχεις πετάξει μέσα για να το κάψεις, να ξέρεις πως θα καείς…
http://booksjournal.gr/