Ότι και να λέμε, ο Σαμαράς το έχει.
Πώς να το κάνουμε;
Πως αλλιώς να εξηγηθεί αυτή η ραγδαία μετάπτωση, η μεταβολή, στα πολιτικά και οικονομικά μας, μέσα σε μια εβδομάδα;
Δεν το κρύβω πως ακόμη κι εγώ ο αισιόδοξος, που κάθε τόσο στηλιτεύω την μεμψιμοιρία και την ηττοπάθεια της γαλάζιας γλίτσας, τη περασμένη εβδομάδα τρόμαξα.
Και τρόμαξα διότι είχαμε όλα τα συστατικά μιας τέλειας καταιγίδας, ενός λευκού κύκνου,
και γενικά του ατυχήματος που όλοι φοβόμαστε (πλην του σύριζα).
και γενικά του ατυχήματος που όλοι φοβόμαστε (πλην του σύριζα).
Ο Σαμαράς έκανε κάποια λάθη, παρασυρμένος από την επικρατούσα προοπτική νίκης του σύριζα που διαμορφώνουν οι στημένες και μη δημοσκοπήσεις, αλλά και η πλέρια αγανάΧτηση που κυριαρχεί παντού.
Έτσι, προχώρησε σε έναν όχι και πολύ πετυχημένο ανασχηματισμό, αλλά καλοκαίρι ήταν και δεν άνοιξε ρουθούνι.
Η ζημιά όμως έγινε όταν αποφάσισε να ανταγωνιστεί και να προκαταλάβει τον δημαγωγό Αλέξη, παρασυρόμενος κι αυτός σε πράγματα που δεν πιστεύει.
Όπως το ότι είμαστε έτοιμοι να βγούμε από το μνημόνιο και να σταθούμε στα πόδια μας.
Κάτι που κανένας νουνεχής δεν ασπάζεται, και πάνω απ όλα οι διεθνείς αγορές, που κάθε άλλο παρά παράλογες είναι.
Αμέσως λοιπόν μας έδωσαν ένα μάθημα, που δεν είναι αποτέλεσμα συνωμοσιών ή μυστικών αποφάσεων Μασόνων, Εβραίων, κλπ αλλά συνάρτηση του κέρδους.
Βλέπουν κάπου κέρδος οι αγορές; Επενδύουν.
Βλέπουν μπάχαλο και αστάθεια; Την κάνουν…
Παίρνοντας μαζί τους τα σπρεντς, ή μάλλον ανεβάζοντάς τα στα ουράνια.
Και στη πορεία σπέρνουν τον πανικό στη χώρα, που δεν θέλει και πολλά πολλά για να αρχίσουν τα παπαγαλάκια τα δικά τους, και να κινδυνεύουμε από bank runs κλπ.
Σαν να μη μας έγινε μάθημα το πάθημα της Κύπρου πριν από καιρό, που πήγε να το παίξει στα πρότυπα των κελευσμάτων του Αλέξη, αλλά μόλις στέρεψαν τα ΑΤΜ, παρακαλούσε για επιτήρηση και μνημόνιο.
Να λέμε τα πράγματα ξεκάθαρα: Η Ελλάδα είναι αμελητέα ποσότητα στο διεθνές γίγνεσθαι.
Πέρα από τον αρχαίο μας πολιτισμό, δεν έχουμε τίποτα να προσφέρουμε.
Το μόνο που μας έσωσε στη κρίση που διανύουμε ήταν το ότι αποτελούμε μέλος της ΕΕ και της ευρωζώνης. Οπότε αν καταρρέαμε και πέφταμε στη δραχμή, αυτό θα ξεκινούσε ένα ντόμινο, συμπαρασύροντας την Ιταλία, την Ισπανία, και άλλες σημαντικές οικονομικές δυνάμεις.
Το πουλόβερ της ΕΕ θα ξεχείλωνε.
Αυτό μας έσωσε. Τίποτα άλλο.
Ούτε η παραγωγική μας βάση, ούτε τα … Μικέλ.
Για αυτό και προχθές κινδυνέψαμε.
Λίγο ήθελε να χυθεί η καρδάρα με το γάλα, που το μαζεύουμε 2-3 χρόνια τώρα με τεράστιες θυσίες.
Και παρά τους λεονταρισμούς των Σκουρλέτηδων, ο Σαμαράς όχι μόνο άντεξε, αλλά αντέστρεψε και το κλίμα, ως πραγματικός statesman που είναι.
Σεμνά, αθόρυβα, και σθεναρά!
Φαντάζεστε να ήταν στη θέση του κανένας κουρασμένος, ή κανένας Γιωργάκης;
Να πρότειναν δημοψηφίσματα και ηρωικές εξόδους;
Σήμερα θα τρέχαμε να βρούμε βενζίνη και … χαρτί υγείας.
Η ψυχραιμία όμως του πρωθυπουργού μας κράτησε όρθιους.
Και τα σπρεντς άρχισαν και πάλι να λογικεύονται.
Εγώ αυτό αντιλαμβάνομαι.
Όσο για τη Γιάννα, τη Ραχήλ, τον Τατσόπουλο, και άλλους γραφικούς εθνοπατέρες και μη, τι να πω; Απλά το ότι είναι κρίμα σε τέτοιες δύσκολες για τη χώρα εποχές, να κρεμόμαστε από τέτοια … μυαλά.
Αυτά…