Τον κώδωνα του κινδύνου για τη χρήση τζακιών και σομπών ως μέσων θέρμανσης το χειμώνα, κρούουν οι πνευμονολόγοι, καθώς αποδεικνύεται ότι αποτελούν, πλέον, μια από τις βασικές αιτίες πρόκλησης Χρόνιας Αποφρακτικής Πνευμονοπάθειας (ΧΑΠ).
Μάλιστα, σε μεγάλη πανευρωπαϊκή μελέτη (ERS COPD Audit study), στην οποία συμμετείχαν 16.000 ασθενείς, μεταξύ των οποίων και από την Ελλάδα, καταδεικνύεται ότι το 7% των Ελλήνων με ΧΑΠ θα νοσηλευτεί σίγουρα, λόγω παρόξυνσης και θα πεθάνει σε 3 μήνες.
Σύμφωνα με τους πνευμονολόγους, μάλιστα, ο κίνδυνος μεγαλώνει ακόμη περισσότερο –μεταξύ άλλων- εξαιτίας της χρήσης των συγκεκριμένων μέσων θέρμανσης, λόγω κρίσης και αδυναμίας προμήθειας πετρελαίου.
Ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα, έχει παρατηρηθεί ότι από τις αρχές Νοεμβρίου επιδεινώνεται η ποιότητα του ατμοσφαιρικού αέρα, κυρίως τις βραδινές ώρες.
Μάλιστα, το φαινόμενο γίνεται πιο έντονο σε συνθήκες ατμοσφαιρικής σταθερότητας (άπνοια - ανάπτυξη του φαινομένου της θερμοκρασιακής αναστροφής).
Από την πλευρά τους, οι χημικοί επισημαίνουν ότι η συσσώρευση των ρύπων που προκαλείται τις νυχτερινές ώρες -το πρωί με την επίδραση και της ηλιακής ακτινοβολίας- επιτρέπει τις χημικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν στο δευτερογενή σχηματισμό ακόμη πιο επικίνδυνων ρύπων.
Η ΧΑΠ ευθύνεται κάθε χρόνο για περισσότερους από 3 εκατομμύρια θανάτους στον πλανήτη, ενώ ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας την κατέταξε σε μία από τις 5 πιο επικίνδυνες ασθένειες της επόμενης χιλιετίας, υποστηρίζοντας ότι είναι η 5η αιτία θανάτου παγκοσμίως και θα ανέβει στην 3η θέση έως το 2020.
Πώς «δρα» η ΧΑΠ
Σύμφωνα με τους συντονιστές της Ομάδας ΧΑΠ της Ελληνικής Πνευμονολογικής Εταιρείας, κ.κ. Νικόλαο Τζανάκη και Γεώργιο Χειλά, η ΧΑΠ είναι ένας σιωπηλός δολοφόνος γιατί αποφράζει τους βρόγχους (τους αεραγωγούς που αναπνέουμε) και καταστρέφει κυριολεκτικά τους ιστούς των πνευμόνων. Οι βλάβες αυτές από ένα σημείο και μετά είναι μη αναστρέψιμες.
Δυστυχώς, μόνο αφού καταστραφεί το 50-60% των πνευμόνων, ο ασθενής αρχίζει να έχει σοβαρά συμπτώματα και 2-3 κρίσεις επιδείνωσης τον χρόνο, κρίσεις που συχνά τον οδηγούν να εισαχθεί και να νοσηλευτεί στο νοσοκομείο.
Αν ο ασθενής συνεχίσει να αγνοεί τα ενοχλητικά συμπτώματα του βήχα, της απόχρεμψης και του εύκολου λαχανιάσματος (δύσπνοια) τότε δίνει χώρο στην ασθένεια να εξελιχθεί στην πιο προχωρημένη της μορφή.
Σε αυτήν ο ασθενής δεν μπορεί να κάνει καθημερινές οικιακές εργασίες, να κοιμηθεί, να μετέχει σε οικογενειακές δραστηριότητες και να έχει σεξουαλική ζωή.
Τελικώς, καθηλώνεται σε μια αναπηρική μορφή διαβίωσης στο σπίτι, απόλυτα εξαρτημένος από την οικογένεια του και τη λήψη οξυγόνου καθ' όλο το 24ωρο.
Πηγή: onmed.gr
Σύμφωνα με τους πνευμονολόγους, μάλιστα, ο κίνδυνος μεγαλώνει ακόμη περισσότερο –μεταξύ άλλων- εξαιτίας της χρήσης των συγκεκριμένων μέσων θέρμανσης, λόγω κρίσης και αδυναμίας προμήθειας πετρελαίου.
Ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα, έχει παρατηρηθεί ότι από τις αρχές Νοεμβρίου επιδεινώνεται η ποιότητα του ατμοσφαιρικού αέρα, κυρίως τις βραδινές ώρες.
Μάλιστα, το φαινόμενο γίνεται πιο έντονο σε συνθήκες ατμοσφαιρικής σταθερότητας (άπνοια - ανάπτυξη του φαινομένου της θερμοκρασιακής αναστροφής).
Από την πλευρά τους, οι χημικοί επισημαίνουν ότι η συσσώρευση των ρύπων που προκαλείται τις νυχτερινές ώρες -το πρωί με την επίδραση και της ηλιακής ακτινοβολίας- επιτρέπει τις χημικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν στο δευτερογενή σχηματισμό ακόμη πιο επικίνδυνων ρύπων.
Η ΧΑΠ ευθύνεται κάθε χρόνο για περισσότερους από 3 εκατομμύρια θανάτους στον πλανήτη, ενώ ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας την κατέταξε σε μία από τις 5 πιο επικίνδυνες ασθένειες της επόμενης χιλιετίας, υποστηρίζοντας ότι είναι η 5η αιτία θανάτου παγκοσμίως και θα ανέβει στην 3η θέση έως το 2020.
Πώς «δρα» η ΧΑΠ
Σύμφωνα με τους συντονιστές της Ομάδας ΧΑΠ της Ελληνικής Πνευμονολογικής Εταιρείας, κ.κ. Νικόλαο Τζανάκη και Γεώργιο Χειλά, η ΧΑΠ είναι ένας σιωπηλός δολοφόνος γιατί αποφράζει τους βρόγχους (τους αεραγωγούς που αναπνέουμε) και καταστρέφει κυριολεκτικά τους ιστούς των πνευμόνων. Οι βλάβες αυτές από ένα σημείο και μετά είναι μη αναστρέψιμες.
Δυστυχώς, μόνο αφού καταστραφεί το 50-60% των πνευμόνων, ο ασθενής αρχίζει να έχει σοβαρά συμπτώματα και 2-3 κρίσεις επιδείνωσης τον χρόνο, κρίσεις που συχνά τον οδηγούν να εισαχθεί και να νοσηλευτεί στο νοσοκομείο.
Αν ο ασθενής συνεχίσει να αγνοεί τα ενοχλητικά συμπτώματα του βήχα, της απόχρεμψης και του εύκολου λαχανιάσματος (δύσπνοια) τότε δίνει χώρο στην ασθένεια να εξελιχθεί στην πιο προχωρημένη της μορφή.
Σε αυτήν ο ασθενής δεν μπορεί να κάνει καθημερινές οικιακές εργασίες, να κοιμηθεί, να μετέχει σε οικογενειακές δραστηριότητες και να έχει σεξουαλική ζωή.
Τελικώς, καθηλώνεται σε μια αναπηρική μορφή διαβίωσης στο σπίτι, απόλυτα εξαρτημένος από την οικογένεια του και τη λήψη οξυγόνου καθ' όλο το 24ωρο.
Πηγή: onmed.gr