“Μ' έδερνε!” κατέθεσε η Ναμπιλά, το όνομά της. Πες το, ρε. Ψιθύρισέ το. Να-μπι-λά. Όνομα που έχει μού, νού, λού, το προφέρεις και μουσκεύεις της αλληνής το πράμα. Εγγυημένο.
“Μ' έδερνε ο εραστής μου, με καταπίεζε ψυχολογικά”. Όχι, ρε! Δεν το πιστεύω. Απέναντι σε τούτο το εικόνισμα τι να 'ναι εκείνο που θα με κάνει να φερθώ με βία; Αντί να με σπρώξει η αρχέγονη δύναμη, η κρυμένη στο σώμα μου πριν ακόμα γεννηθούν οι Θεοί, εκείνη η ορμή που εξασφαλίζει την αναπαραγωγή, εγώ θα της ρίξω τις μάπες μου; Ποτέ! Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα.
“Εγώ ειμί η άμπελος, πίετε εξ αυτού πάντες, τούτο εστί το αίμα μου” είπε ο Χριστούλης. Ρε, τι να μου κάνει η θεία Κοινωνία όταν η Ναμπιλά μου υπόσχεται γαμήσι δοξαστικό στους αιώνες των αιώνων, αμήν!
Εκτός κι αν είναι ο Διάβολος ο ίδιος η Ναμπιλά Μπεναντιαί που μαχαίρωσε τον άνδρα με τον οποίον είναι μαζύ από τότε που γνωριστήκανε σε reality γαλλικού καναλιού. Εκτός κι αν η κυρία πρόκειται για άτομο ψυχικά διαταραγμένο και το είχε τρελλάνει το παλληκάρι.
Τέλος πάντων, θαρρώ πως υπάρχουν αρσενικά που έτσι όπως θα της ξηγιόντουσαν θα εξάγνιζαν το ελαφομάνουλο, μια γυναίκα από κούνια γεννημένη να πεθάνει μ' ένα πέος στο στόμα.apodytiriakias.gr