Έρημες Ελληνίδες και έρημοι Έλληνες
Όλες οι πληροφορίες συνέκλιναν προς την κατεύθυνση μίας συμφωνίας με τους δανειστές.
Έτσι μας διαβεβαίωνε ο πρωθυπουργός σε πρόσφατη συνέντευξή του, τα ίδια μου έλεγε κορυφαίος υπουργός της κυβέρνησης το βράδυ της Παρασκευής και για τετελεσμένη συμφωνία μου μιλούσε Ιταλός πολιτικός, λίγες ώρες πριν την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος μέσω τηλεοπτικού διαγγέλματος.
Τι μεσολάβησε και υπήρξε πλήρης ανατροπή; Όταν ο Αλέξης Τσίπρας επέμενε ότι θα υπάρξει συμφωνία, ο Φλαμπουράρης άφηνε ανοικτό το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος και το πρακτορείο Reuters ανακοίνωνε ότι επίκειται συμφωνία. Αντιφατικά πράγματα με ανοικτά όλα τα ενδεχόμενα.
Τα δάκρυα της Κωνσταντοπούλου έξω από το Μαξίμου, η ηρεμία του Φίλη και οι κορώνες του Λαφαζάνη περισσότερη σύγχυση δημιούργησαν στους πολίτες και λιγότερο τους καθησύχασαν.
Ο ίδιος κόσμος που ψήφισε στα... ΑΤΜ, σπεύδοντας να αποσύρει μέρος των καταθέσεών του, θα ψηφίσει και την επόμενη Κυριακή.
Μόνο που ψηφίζοντας για τις προτάσεις των δανειστών, θα ψηφίσει ταυτόχρονα και για τις κυβερνητικές προτάσεις.
Εάν πει «όχι» στους δανειστές, γιατί αυτό το «όχι» θα είναι «ναι» στην πρόταση του ελληνικού οικονομικού επιτελείου και εάν πάλι πει «ναι», κάτι τέτοιο δεν θα ισοδυναμεί με καταψήφιση της κυβερνητικής πολιτικής και των προτροπών των κυβερνητικών στελεχών για ένα βροντερό «όχι» στους δανειστές;
Κι έπειτα, εκείνες oι δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα το 2011 για την πρόταση του Γιώργου Παπανδρέου περί δημοψηφίσματος, ότι ισοδυναμεί με χρεωκοπία, τώρα που επανήλθαν στο προσκήνιο, δεν θα φθείρουν την αξιοπιστία του;
Είναι φανερό ότι ο πρωθυπουργός αντιμετώπισε συγκεκριμένο δίλημμα: Συμφωνία με συγκρουσιακό κλίμα εντός του ΣΥΡΙΖΑ και τον λαό στα κάγκελα ή σύγκρουση με δάκρυα και κορώνες έξω από το κυβερνητικό μέγαρο, με τον λαό στους δρόμους;
Γιατί μπορεί ένα «όχι» των πολιτών στο δημοψήφισμα να τον βγάλει από την ευθύνη μιας χρεωκοπίας, ένα «ναι» όμως θα τον διευκόλυνε να υπογράψει το απαιτούμενο μνημόνιο, χωρίς εσωτερικές συγκρούσεις ή γκρίνιες και ταυτόχρονη παραμονή στην εξουσία.
Όσα συμβαίνουν παραπέμπουν σε πρόχειρους αυτοσχεδιασμούς, επικίνδυνους για την ασφάλεια όχι μόνον της οικονομίας αλλά και της ίδιας της χώρας.
Λησμονούν προφανώς τα κυβερνητικά στελέχη ότι εκτός από τις δεσμεύσεις τους που παραμένουν στα αρχεία των καναλιών και τις δηλώσεις τους που καταγράφονται στη μνήμη των πολιτών, στην κρίση τους θα τεθεί και το αμείλικτο ερώτημα, κατά πόσον μία κυβέρνηση με νωπή τη λαϊκή ετυμηγορία, είχε δικαίωμα αντί να αναλάβει την ευθύνη των αποφάσεών της, να πετάξει το μπαλάκι στους ψηφοφόρους μέσω δημοψηφίσματος για να αποσείσει τις ευθύνες από πάνω της.
Δυστυχώς τα χαμόγελα τείνουν να μετατραπούν σε κλαυσίγελο, με προφανή τον κίνδυνο του κοινωνικού διχασμού και του κατήφορου.
Τώρα θα φανεί εάν οι πολιτικές αποφάσεις ενός άεργου και άπειρου πρωθυπουργού, μπορούν να οδηγήσουν στην ανάταση της οικονομίας και του τόπου κατ' επέκταση.
Όπως κι αν εξελιχθούν όμως τα πράγματα ένα είναι σίγουρο: Ότι σε περίπτωση καταστροφής, τις ευθύνες θα χρεωθούν άμεσα και εκείνοι που οδήγησαν με τις αποφάσεις τους επί σειρά ετών τη χώρα σε ταπεινωτικά μνημόνια. Εκείνοι οι οποίοι μετά το διάγγελμα, αντί να συνεδριάσουν όλο το βράδυ για να εκδοθεί άμεσα μία υπεύθυνη ανακοίνωση, έσπευσαν να μας παραπέμψουν στην επόμενη μέρα, δηλώνοντας αιφνιδιασμένοι και απροετοίμαστοι. Ανύπαρκτα αντανακλαστικά χωρίς εμφανή αντίληψη των ευθυνών τους σε ώρα κρίσης.
Θα ήταν πολύ πιο αριστερή και λεβέντικη στάση ένα «όχι» στους δανειστές από την πρώτη μέρα ανάληψης της εξουσίας. Όπως θα ήταν κορυφαίο και αποτελεσματικό κάτι τέτοιο εάν συνέβαινε επί των ημερών των κ.κ. Καραμανλή και Παπανδρέου.
Γιατί αλήθεια, τι σόι πολιτικοί είναι αυτοί που αγνοούν τη σημασία της συγκυρίας και θεωρούν ότι σε μία Ευρώπη δύο ταχυτήτων μπορεί να συνεννοηθεί ο πλούσιος με τον φτωχό και να συμφωνήσουν από κοινού όταν ο δεύτερος καταστεί πάμπτωχος;
Άπειροι, άεργοι και ανεπαρκείς.
Με λίγα λόγια αδούλευτοι...
(Σ.Σ.: Η προσπάθεια των αμαρτωλών καναλιών να δημιουργήσουν κλίμα δυσαρέσκειας εις βάρος της κυβέρνησης, μετά το διάγγελμα του πρωθυπουργού, μόνο αντίθετα αποτελέσματα μπορεί να επιφέρει)
Έτσι μας διαβεβαίωνε ο πρωθυπουργός σε πρόσφατη συνέντευξή του, τα ίδια μου έλεγε κορυφαίος υπουργός της κυβέρνησης το βράδυ της Παρασκευής και για τετελεσμένη συμφωνία μου μιλούσε Ιταλός πολιτικός, λίγες ώρες πριν την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος μέσω τηλεοπτικού διαγγέλματος.
Τι μεσολάβησε και υπήρξε πλήρης ανατροπή; Όταν ο Αλέξης Τσίπρας επέμενε ότι θα υπάρξει συμφωνία, ο Φλαμπουράρης άφηνε ανοικτό το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος και το πρακτορείο Reuters ανακοίνωνε ότι επίκειται συμφωνία. Αντιφατικά πράγματα με ανοικτά όλα τα ενδεχόμενα.
Τα δάκρυα της Κωνσταντοπούλου έξω από το Μαξίμου, η ηρεμία του Φίλη και οι κορώνες του Λαφαζάνη περισσότερη σύγχυση δημιούργησαν στους πολίτες και λιγότερο τους καθησύχασαν.
Ο ίδιος κόσμος που ψήφισε στα... ΑΤΜ, σπεύδοντας να αποσύρει μέρος των καταθέσεών του, θα ψηφίσει και την επόμενη Κυριακή.
Μόνο που ψηφίζοντας για τις προτάσεις των δανειστών, θα ψηφίσει ταυτόχρονα και για τις κυβερνητικές προτάσεις.
Εάν πει «όχι» στους δανειστές, γιατί αυτό το «όχι» θα είναι «ναι» στην πρόταση του ελληνικού οικονομικού επιτελείου και εάν πάλι πει «ναι», κάτι τέτοιο δεν θα ισοδυναμεί με καταψήφιση της κυβερνητικής πολιτικής και των προτροπών των κυβερνητικών στελεχών για ένα βροντερό «όχι» στους δανειστές;
Κι έπειτα, εκείνες oι δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα το 2011 για την πρόταση του Γιώργου Παπανδρέου περί δημοψηφίσματος, ότι ισοδυναμεί με χρεωκοπία, τώρα που επανήλθαν στο προσκήνιο, δεν θα φθείρουν την αξιοπιστία του;
Είναι φανερό ότι ο πρωθυπουργός αντιμετώπισε συγκεκριμένο δίλημμα: Συμφωνία με συγκρουσιακό κλίμα εντός του ΣΥΡΙΖΑ και τον λαό στα κάγκελα ή σύγκρουση με δάκρυα και κορώνες έξω από το κυβερνητικό μέγαρο, με τον λαό στους δρόμους;
Γιατί μπορεί ένα «όχι» των πολιτών στο δημοψήφισμα να τον βγάλει από την ευθύνη μιας χρεωκοπίας, ένα «ναι» όμως θα τον διευκόλυνε να υπογράψει το απαιτούμενο μνημόνιο, χωρίς εσωτερικές συγκρούσεις ή γκρίνιες και ταυτόχρονη παραμονή στην εξουσία.
Όσα συμβαίνουν παραπέμπουν σε πρόχειρους αυτοσχεδιασμούς, επικίνδυνους για την ασφάλεια όχι μόνον της οικονομίας αλλά και της ίδιας της χώρας.
Λησμονούν προφανώς τα κυβερνητικά στελέχη ότι εκτός από τις δεσμεύσεις τους που παραμένουν στα αρχεία των καναλιών και τις δηλώσεις τους που καταγράφονται στη μνήμη των πολιτών, στην κρίση τους θα τεθεί και το αμείλικτο ερώτημα, κατά πόσον μία κυβέρνηση με νωπή τη λαϊκή ετυμηγορία, είχε δικαίωμα αντί να αναλάβει την ευθύνη των αποφάσεών της, να πετάξει το μπαλάκι στους ψηφοφόρους μέσω δημοψηφίσματος για να αποσείσει τις ευθύνες από πάνω της.
Δυστυχώς τα χαμόγελα τείνουν να μετατραπούν σε κλαυσίγελο, με προφανή τον κίνδυνο του κοινωνικού διχασμού και του κατήφορου.
Τώρα θα φανεί εάν οι πολιτικές αποφάσεις ενός άεργου και άπειρου πρωθυπουργού, μπορούν να οδηγήσουν στην ανάταση της οικονομίας και του τόπου κατ' επέκταση.
Όπως κι αν εξελιχθούν όμως τα πράγματα ένα είναι σίγουρο: Ότι σε περίπτωση καταστροφής, τις ευθύνες θα χρεωθούν άμεσα και εκείνοι που οδήγησαν με τις αποφάσεις τους επί σειρά ετών τη χώρα σε ταπεινωτικά μνημόνια. Εκείνοι οι οποίοι μετά το διάγγελμα, αντί να συνεδριάσουν όλο το βράδυ για να εκδοθεί άμεσα μία υπεύθυνη ανακοίνωση, έσπευσαν να μας παραπέμψουν στην επόμενη μέρα, δηλώνοντας αιφνιδιασμένοι και απροετοίμαστοι. Ανύπαρκτα αντανακλαστικά χωρίς εμφανή αντίληψη των ευθυνών τους σε ώρα κρίσης.
Θα ήταν πολύ πιο αριστερή και λεβέντικη στάση ένα «όχι» στους δανειστές από την πρώτη μέρα ανάληψης της εξουσίας. Όπως θα ήταν κορυφαίο και αποτελεσματικό κάτι τέτοιο εάν συνέβαινε επί των ημερών των κ.κ. Καραμανλή και Παπανδρέου.
Γιατί αλήθεια, τι σόι πολιτικοί είναι αυτοί που αγνοούν τη σημασία της συγκυρίας και θεωρούν ότι σε μία Ευρώπη δύο ταχυτήτων μπορεί να συνεννοηθεί ο πλούσιος με τον φτωχό και να συμφωνήσουν από κοινού όταν ο δεύτερος καταστεί πάμπτωχος;
Άπειροι, άεργοι και ανεπαρκείς.
Με λίγα λόγια αδούλευτοι...
(Σ.Σ.: Η προσπάθεια των αμαρτωλών καναλιών να δημιουργήσουν κλίμα δυσαρέσκειας εις βάρος της κυβέρνησης, μετά το διάγγελμα του πρωθυπουργού, μόνο αντίθετα αποτελέσματα μπορεί να επιφέρει)