Η θητεία του καλοκαιριού όπου να' ναι τελειώνει...

Ο χρόνος, βιαστικός ίσκιος πουλιών σε μαβιά μονοπάτια ηλιοβασιλέματος... Απομεσήμερο του Αυγούστου... κι οι ώρες ξυπόλυτες τρέχουν σαν αλαφιασμένες γυμνές, πατώντας πάνω σε ανεξίτηλες πληγές υφαίνοντας μνήμες.. .
.από αφετηρίες και σταθμούς, σε σιωπηρά της ψυχής μονοπάτια.... 

Μαρίζα Τσιτμή