Γράφει ο Μιχάλης Ροδόπουλος
Τους πρώτους μήνες μετά την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιανουαρίου πολλοί υπουργοί και στελέχη του κόμματος δήλωναν με νόημα πως πήρανε την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία.
Ήταν ακόμα αρχή και μας προκαλούσαν μια κάποια εντύπωση τέτοιου είδους δηλώσεις.
Μια κυβέρνηση εξεδήλωνε την πρόθεσή της να απλώσει τα πλοκάμια της σε κάθε γωνιά του δημόσιου χώρου, να ελέγξει πανοπτικά κάθε λειτουργία της κρατικής δράσης και να έχει καθοριστικό λόγο στην άσκηση οποιασδήποτε αρμοδιότητας.
Επρόκειτο για μια ανενδοίαστη ομολογία πως οι νεοεκλεγέντες στοχεύουν να καταχραστούν την κυβερνητική τους θέση για να επιτύχουν έναν τρομακτικό συντονισμό της κοινωνίας με το κόμμα.
Στο διάστημα που κυβερνάει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τα πάει και άσχημα στην επίτευξη αυτού του στόχου.
Το στενό πεδίο της κυβέρνησης, η γραφειοκρατική δομή δηλαδή, έχει στελεχωθεί από συγγενείς και φίλους με πασαπόρτι διορισμού την κομματική νομιμοφροσύνη.
Ο ευαίσθητος χώρος της Δικαιοσύνης πολιορκείται σε μια απόπειρα μαζικού προσεταιρισμού των δικαστών με το καρότο και το μαστίγιο.
Όπου καρότο τα δωράκια με αναδρομικά, η υπόσχεση για διαφύλαξη των μισθολογικών τους κεκτημένων, το καφεδάκι στους Προέδρους των Δικαστηρίων με ορθάνοιχτες τις πόρτες στο Μέγαρο Μαξίμου – απόρθητο για τον πολύ λαό.
Όπου μαστίγιο τα πειθαρχικά σε Ντογιάκο και Τσατάνη, η έκπτωση του πρώτου από τη θέση του προϊσταμένου της Εισαγγελίας Αθηνών, η αναιτιολόγητη στέρηση της φρουράς της δεύτερης, η στοχοποίηση από κομματικά έντυπα των δικαστών του ΣτΕ που παραιτήθηκαν επειδή δεν άντεξαν να σιωπήσουν στην εξευτελιστική για το κύρος του Δικαστηρίου αναβολή της διάσκεψης λόγω «κλίματος».
Στο χώρο της δημοσιογραφίας, διάφοροι εκδότες και καναλάρχες καταγγέλλουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει από τα κανάλια εκπομπές και επιδιώκει να επιλέγει σχολιαστές και αρθρογράφους.
Όπου δεν καταγγέλλονται κρούσματα πολιτικού κάστινγκ, παρακολουθούμε εμβρόντητοι ξαφνικές μεταστροφές στην πολιτική άποψη που εκφράζουν με φιλοκυβερνητικά άρθρα και πρωτοσέλιδα.
Τι να μεσολάβησε άραγε;
Τα Συμβούλια στα Πανεπιστήμια αποψιλώθηκαν από τις αρμοδιότητές τους με σκοπό να επανέλθει η εξουσία στα γνώριμα χέρια της αριστερής μειοψηφίας.
Όπου και αν κοιτάξεις, βλέπεις το κόμμα.
Η διάκριση των εξουσιών απειλείται να εξαφανιστεί σαν τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και να αντικατασταθεί από μια συμπαγή συνισταμένη διακυβέρνησης.
Όχι τόσο ως κυβερνητικής δομής αλλά ως τρόπου εξουσίας:
Ή μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ ή ενάντια σε όλο τον κρατικό μηχανισμό.
Παράξενα όμως τα φέρνει η ζωή καμιά φορά.
Τώρα που η μάχη για εξουσία κερδίζεται, φαίνεται να ξεμένουν από το καύσιμο των ψήφων.
Βασιλιάς χωρίς λαό δεν μακροημερεύει.
Τώρα που η εξουσία έχει πυκνωθεί στη γειτονιά της κυβέρνησης απειλούνται με έξωση.
Το παρατήρησε και κάποια από τις πολλές τάσεις στο Συνέδριο : επισημαίνουν ότι είναι καλύτερο να πέσουν ηρωικά μέσω μιας σύγκρουσης με την Ευρώπη παρά να πέσουν ατιμωτικά από το λαό.
Κατά πάσα πιθανότητα, εξουσία και κυβέρνηση δεν θα καταφέρουν να συναντηθούν στην ίδια θέση.
Το ραντεβού θα ματαιωθεί όταν θα προκηρυχθούν εκλογές.
Πού καιρός για παντριές των εξουσιών σε μια Δημοκρατία . . .