Γράφει ο Χρήστος Βαλκάνιος
Απ'ότι φαίνεται η φραστική μέχρι στιγμής διαμάχη μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, που έχει ανεβάσει κατακόρυφα του τόνους αντιπαράθεσης μεταξύ των πρωταγωνιστών του Συριακού αλλά και γενικότερα των παγκοσμίων κρίσεων, έχει καταφέρει ένα μεγάλο πλήγμα στην παγκόσμια ασφάλεια, που πλέον απειλείται όλο και περισσότερο με αποσταθεροποίηση.
Είναι η στιγμή που πραγματικά αναρωτιόμαστε μέχρι που είναι διατεθειμένοι να φτάσουν οι δύο παγκόσμιοι παίκτες.
Όπως έχουμε γράψει και στο παρελθόν αλλά και αποτελεί γενικότερη αντίληψη, υπάρχει μεγάλο έλλειμμα ικανών αλλά και ταυτόχρονα σταθερών στις επιδιώξεις τους ηγετών.
Μέχρι στιγμής τουλάχιστον βλέπουμε ένα πιο δραστήριο Ρώσο Πρόεδρο, με εμφανή επαγγελματική ικανότητα να κάνει το άσπρο – μαύρο, με μεγαλύτερο παράδειγμα την στάση του απέναντι στην Τουρκία, που από μεγάλο εχθρό λόγω της κατάρριψης του ρωσικού μαχητικού, την έχει αναδείξει σε σημαντικό του εταίρο.
Όσο για τον Αμερικανό Πρόεδρο εδώ έχουμε «τον ύπνο του Δικαίου», που έχει μετατρέψει την Υπερδύναμη σε έναν απλό περιφερειακό δρώντα, αφήνοντας τον Πούτιν να κάνει μόνος του όλο το παιχνίδι.
Γιαυτό πλέον τα πράγματα έχουν οδηγηθεί στα σημερινά αδιέξοδα. Πλέον όμως αυτό που έχει σημασία είναι τι μέλλει γενέσθαι …
Φυσικά υπάρχουν πολλές διαφορετικές επιλογές για τον καθένα, όμως υπάρχει και ένας παράγοντας που δεν θα παραβλέψουν και οι δύο.
Επειδή πλέον έχει φτάσει η στιγμή που θα πρέπει να αναμετρηθούν, χωρίς μόνο ενδιάμεσους, όπως γινότανε μέχρι τώρα στην Συρία, αυτό θα έχει ένα πολύ μεγάλο κόστος και στους δύο. Συνεπώς δεν είναι και η πιο εύκολη απόφαση. Θα μπορούσαμε να τολμήσουμε την πρόβλεψη ότι θα παίξει μεγάλο ρόλο στην προκειμένη περίπτωση η Τουρκία.
Ο Ερντογάν δηλαδή από την πλευρά του δεν θα αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη και όπως δήλωσε άλλωστε θα κάνει ότι μπορεί για διαμεσολάβηση προκειμένου να έρθει κάποια συνεννόηση.
Η προγραμματισμένη μάλιστα συνάντηση του με τον Ρώσο Πρόεδρο ίσως να αποτελέσει την αρχή.
Σε αυτή την περίπτωση και εφόσον τα πράγματα κυλίσουν ευνοϊκά για τον Ερντογάν, θα έχει πετύχει μια μεγάλη διεθνή αναγνώριση κάτι που θα βλάψει σημαντικά τα Εθνικά μας Συμφέροντα.
Έτσι, σε αυτό το σημείο αναδεικνύεται σε κομβικής σημασίας η συνάντηση του Πούτιν με τον Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη, δεδομένου ότι ο πρώτος έχει ήδη διαμηνύσει πως σκοπεύει να μεσολαβήσει ανάμεσα στους ηγέτες των ΗΠΑ και της Ρωσίας.
Πρακτικά, η συνάντηση θα μπορούσε να αποτελεί ευκαιρία για τη ρωσική πλευρά, που παρά την επιθετική ρητορική δεν φαίνεται πως προτιμά τον δρόμο της αναμέτρησης κάτι που φάνηκε όταν ο Ρώσος ΥΠΕΞ σε συνέντευξη του θυμήθηκε τα πυρηνικά, λέγοντας με νόημα ότι η Ρωσία δεν θα χρησιμοποιήσει το πλουτώνιο για στρατιωτικούς σκοπούς.
Θεωρούμε ότι μια τέτοια κίνηση με θετικό αποτέλεσμα εκ μέρους της Τουρκίας θα αναδείκνυε τον επικίνδυνο Τούρκο ηγέτη, σε σημαντικό πρωταγωνιστή της γεωστρατηγικής παρτίδας που βρίσκεται σε εξέλιξη στην περιοχή.
Σε αυτή την περίπτωση τα επιδιωκόμενα ανταλλάγματα για τον Τούρκο θα είχανε δύο κατευθύνσεις, τόσο προς τους Κούρδους όσο και προς το Αιγαίο.
Το σενάριο λοιπόν είναι λίγο – πολύ γνωστό.
Η Ελλάδα άραγε τι κάνει να το αποτρέψει ή να το αντιμετωπίσει, σίγουρα πάντως όταν τα κύρια θέματα μας είναι οι καναλάρχες και τα θρησκευτικά δεν έχουμε καμία τύχη.
Πολιτικοί και Στρατηγοί άμεσα πρέπει να αντιληφθούν την πραγματικότητα που έρχεται.
Χρήστος Καλογερόπουλος – Βαλκάνιος
Στρατηγικός Αναλυτής
Εξειδικευμένος σε Θέματα Διεθνούς Ασφάλειας
στη ΝΑ Μεσόγειο