Του Κώστα Στούπα
Ο τελευταίος ανασχηματισμός της κυβέρνησης αποτελεί μια επιβεβαίωση του μνημονιακού προσανατολισμού της. Αυτό μπορεί να το δει κανείς και στην ανθρωπογεωγραφία της νέας κυβέρνησης όπου "ανάλγητοι" τεχνοκράτες με γραβάτες, μανικετόκουμπα μαζί με κομψές αριβίστριες, έχουν αντικαταστήσει αρειμάνιες μορφές του ελληνικού αριστερισμού με ανοιχτά πουκάμισα και στριφτά τσιγάρα αναμμένα όλο το 24ωρο σαν τις τσιμινιέρες
της χαλυβουργικής.
της χαλυβουργικής.
Η βασική στρατηγική της κυβέρνησης και πριν και μετά παραμένει η δημιουργία ανάπτυξης μέσω της αύξησης της ζήτησης και όχι μέσω της πρόκλησης παραγωγής. Στο ελληνικό ΑΕΠ η ζήτηση συνεισφέρει κατά 90% και πλέον έναντι 70% κατά μέσο όρο στην Ευρώπη. Αν και στην Ευρώπη η συνεισφορά της ζήτησης είναι υψηλή και να πρέπει να μειωθεί, η Ελλάδα πρέπει να διανύσει μεγαλύτερο δρόμο προς την αντίθετη κατεύθυνση, σε σχέση με αυτή που κινείται τώρα...
Το στρατηγικό σχέδιο της κυβέρνησης αποσκοπεί στο κλείσιμο της συμφωνίας με οποιοδήποτε κόστος από άποψη μέτρων με στόχο κάποια δέσμευση για το χρέος που θα εξασφαλίσει τη συμμετοχή στην τελευταία δόση της ποσοτικής χαλάρωσης.
Στην κυβέρνηση πιστεύουν ότι η ποσοτική χαλάρωση μαζί με το ΕΣΠΑ μπορούν να αντιστρέψουν το κλίμα στην οικονομία. Για κάποιον παράδοξο λόγο πιστεύουν πως η διευθέτηση του δημοσίου χρέους θα προσελκύσει επενδύσεις στον ιδιωτικό τομέα, τόσο από το εσωτερικό όσο και από το εξωτερικό.
Ακόμη και αν όλα πάνε καλά με το χρέος, η ποσοτική χαλάρωση και το ΕΣΠΑ δεν αρκούν για να αλλάξουν το κλίμα στην ελληνική οικονομία. Ακόμη κι αν υποθέσουμε πως η πτώση είχε βρει "πάτο" και θα σταθεροποιούνταν εκεί, τα νέα φορολογικά μέτρα και η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών των ελεύθερων επαγγελματιών θα επιδεινώσουν εκ νέου την κατάσταση.
Το υψηλό δημόσιο χρέος είναι μόνο ένα από τη συνάρτηση των στοιχείων που πρέπει να βγάζουν θετικό πρόσημο για να αποφασίσει κάποιος να επενδύσει σε μια χώρα.
Στην Ελλάδα όλα τα υπόλοιπα στοιχεία είναι και θα παραμείνουν αρνητικά. Στη συνάρτηση εκτός του δημόσιου χρέους συμμετέχουν, το εσωτερικό χρέος προς κράτος, ασφαλιστικά ταμεία, τράπεζες, το ύψος της φορολογίας, το ύψος των ασφαλιστικών εισφορών, το κόστος κεφαλαίου, το εργατικό κόστος, η ευχέρεια απολύσεων αν χρειαστεί, η φορολογική σταθερότητα, η πολιτική σταθερότητα, η νομισματική σταθερότητα...
Τα περισσότερα από τα στοιχεία αυτά παραμένουν αρνητικά. Κανένας δεν πρόκειται να μεταβάλει την απόφασή του να μην επενδύσει στην Ελλάδα επειδή θα μειωθεί το χρέος λογιστικά και μετά το 2021 η εξυπηρέτησή του δεν θα υπερβαίνει το 15% του ΑΕΠ.
Μια διευθέτηση του χρέους έχει νόημα μόνο για την κυβέρνηση που σκέπτεται και δρα με πελατειακά χαρακτηριστικά. Ήτοι, να μειώσουμε τον πήχη του πλεονάσματος για να μας περισσεύουν κρατικά έσοδα να διορίσουμε και άλλους αργόμισθους, όπως π.χ. στα συμβούλια των κρατικών λιμένων και μέσω της ζήτησης να κινηθεί η οικονομία και να πετύχουμε ανάπτυξη. Αυτά είναι οικονομικά του... Ντόναλντ Ντακ για μια χώρα εισαγωγών όπως η Ελλάδα.
Η συγκεκριμένη λογική, είναι αυτή που εφαρμόστηκε τις τελευταίες δεκαετίες και μας έφερε εδώ που είμαστε σήμερα.
Η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη αύξησης της ζήτησης για να βγει από την κρίση αλλά αύξησης της προσφοράς. Δηλαδή, αύξηση των εξαγωγών και των προϊόντων που θα υποκαταστήσουν εισαγωγές. Αυτό δεν γίνεται με αύξηση του κράτους, των δαπανών του, των φόρων και των ασφαλιστικών εισφορών αλλά με μείωση όλων αυτών...
Η Ελλάδα θα είχε πιθανότητες μακροπρόθεσμα να προσελκύσει επενδύσεις σε κλάδους με υψηλή προστιθέμενη αξία που θα μπορούσαν να πληρώνουν καλούς μισθούς, αν π.χ. έκανε ό,τι το Ισραήλ που προσφέρει σταθερότητα φορολογική, χαμηλή φορολογία αλλά και σχεδόν απαλλαγή φορολογίας για κλάδους τεχνολογίας.
Η Ελλάδα αν ήθελε να προσελκύσει στο μέλλον τέτοιες επενδύσεις θα έπρεπε να έχει το Υπουργείο Ανάπτυξης 50 στελέχη που θα επισκέπτονται επιχειρήσεις και επενδυτικά funds σε όλον τον κόσμο και θα τους παρουσιάζουν το σταθερό ελκυστικό φορολογικό πλαίσιο και θα αναλαμβάνουν να τους παρέχουν τη σχετική αδειοδότηση με το κλειδί στο χέρι. Να τους εξασφαλίζουν πως δεν θα έρθουν σε επαφή με το ελληνικό δημόσιο, τους δήμους, την υπηρεσία αρχαιοτήτων.
Η νομισματική σταθερότητα που προσφέρει το ευρώ σε αυτήν την περίπτωση είναι πλεονέκτημα γιατί κανένας δεν θέλει να αναλάβει το νομισματικό ρίσκο μιας υποτίμησης ή το συναλλαγματικό κόστος του εθνικού νομίσματος.
Αν στοχεύεις να ανταγωνιστείς το Μπαγκλαντές στο φασόν ενδυμάτων το ευρώ δεν ενδείκνυται για νόμισμα, γιατί τα περιθώρια κέρδους είναι οριακά.
Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν γίνεται. Για την ακρίβεια ούτε υπάρχουν στο μυαλό και την αντίληψη αυτών που κυβερνάνε, γιατί είναι νυχτωμένοι αλλού...
Όσο η χώρα δεν καταφέρνει να προσελκύσει επενδύσεις (εκτός ιδιωτικοποίησης κρατικών μονοπωλίων..) η Ελλάδα θα φτωχαίνει και θα βαδίζει προς την κατάρρευση. Μοιραία το Grexit θα επανέλθει στο προσκήνιο γιατί και το τρίτο μνημόνιο θα αποτύχει και πολύ πιθανό αν δεν γίνει "επανάσταση" και το τέταρτο.
Γιατί χαίρεται το ΧΑ
Αρκετοί, παρατηρούν τις τελευταίες μέρες τη θετική αντίδραση του χρηματιστηρίου σε συνδυασμό με την υποχώρηση των επιτοκίων των ελληνικών ομολόγων και αναρωτιούνται μήπως προεξοφλούν επιτυχία στο success story του Τσίπρα. Όπως και αυτό του Σαμαρά έτσι και το πρόγραμμα Τσίπρα δεν έχει πιθανότητες επιτυχίας γιατί αμφότερα "κουκουλώνουν" τις παθογένειες και δεν τις ξεκαθαρίζουν.
Το ελληνικό χρηματιστήριο τις τελευταίες μέρες έχει ξεφύγει από τις 550-570 μονάδες και έχει περάσει τις 600 μονάδες.
Από τις αρχές του 2016 μέχρι τον Ιούνιο κατά τη διάρκεια της πρώτης αξιολόγησης, το κλείσιμο της οποίας θα έφερνε την ανάσταση στην οικονομία που ακόμη δεν φαίνεται, ο Γενικός Δείκτης εκτοξεύθηκε από τις 480 στις 640 μονάδες με πρωταγωνίστριες τις τραπεζικές μετοχές.
Μετά ακολούθησε η κατάρρευση γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα πως η άνοδος χρησιμοποιήθηκε για απεγκλωβισμό και όχι για τοποθέτηση κάποιων που πιστεύουν πως κάτι αλλάζει στην Ελλάδα και τις προοπτικές της.
Η κίνηση στο χρηματιστήριο προς το παρόν είναι άνευ σημασίας και ουσίας. Θα αποκτήσει αξία προσοχής αν ξεπεράσει το ψυχολογικό όριο των 1.000 μονάδων και κυρίως αν διαπιστωθεί πως έχουν ενεργοποιηθεί ποιοτικά καλύτερα διεθνή κεφάλαια από τα κερδοσκοπικά βραχυπρόθεσμα funds που κινούνται τώρα...
Στις αγορές μια μακροπρόθεσμη τάση αλλάζει όταν τελειώσουν οι πωλήσεις των βραχυπρόθεσμων κερδοσκόπων και ξεκινούν οι αγορές των μακροπρόθεσμων επενδυτών.