Έχει πολλή πλάκα η κατάσταση των πραγμάτων στην σημερινή Ελλάδα, φίλε Πιτσιρίκο, ιδίως όταν έχεις την πολυτέλεια να την παρακολουθείς από αρκετά μακριά. Να ήσουν πχ στο Σύνταγμα και να φώναζες «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι».
Να έπαιρνες τα 60 δευτερόλεπτα δημοσιότητας που δικαιούσαι στην τηλεόραση, και να έλεγες πως «ο πρόεδρος Ομπάμα είναι ανεπιθύμητος στην Ελλάδα».
Να γέμιζες με συνθήματα το Twitter και το Facebook.
Κάποιοι ίσως και να μπορούσαν να μηδενίσουν το κοντέρ, γράφοντας πχ την Πέμπτη που το αεροπλάνο του Αμερικανού προέδρου θα απογειώνεται από το ΕΛΒΕΝ, πως ο αγώνας του προηγούμενου 48ωρου δικαιώθηκε.
Τον διώξαμε τον κερατά!
Το πρόβλημα, βέβαια, του τόπου ήταν –και εξακολουθεί να είναι– όχι οι «ανεπιθύμητοι» αλλά οι επιθυμητοί «ηγέτες». Τσίπρας, Μητσοτάκης, Σαμαράς, Βενιζέλος, ΓΑΠ, Καραμανλής, Λεβέντης, Θεοδωράκης, Μιχαλολιάκος, καναλάρχες και ολιγάρχες, δημοσιογράφοι με το «δ» κεφαλαίο ή μικρό, δήμαρχοι τύπου Πατούλη, Κομίνη, Ψινάκη και Μπέου, καλλιτέχνες και λογοτέχνες του δίφραγκου και της κολιγιάς, και πόσοι άλλοι ακατανόμαστοι.
Όλοι τους επιθυμητοί από μεγάλο τμήμα του πληθυσμού και όχι τόσο πολύ ανεπιθύμητοι από τους υπόλοιπους.
Το να καλέσουμε –και να οργανώσουμε– τον λαό στο να μην πληρώνει συγκεκριμένους φόρους εμπεριέχει τον κίνδυνο της εισαγγελικής δίωξης.
Το να οργανώσουμε μια απεργία διαρκείας ενάντια στην πολιτική των μνημονίων «δεν είναι του παρόντος», άσε που και να το πούμε «ποιος θα μας ακούσει και ποιος θα μας ακολουθήσει».
Το να καταγγείλουμε ανοιχτά και να μποϋκοτάρουμε τις δραστηριότητες συγκεκριμένων Νενέκων είναι «απάνθρωπο» και δεν ταιριάζει «με το ήθος της αριστεράς».
Το να προσπαθήσουμε ως κοινωνία να αυτοοργανωθούμε όσο καλύτερα γίνεται, προκειμένου να βελτιώσουμε τις συνθήκες εκπαίδευσης των παιδιών, να προστατέψουμε και να βοηθήσουμε συμπολίτες μας που αντιμετωπίζουν το φάσμα της έξωσης, της φτώχειας και της πείνας, «δεν είναι αποτελεσματικό» και αποτελεί «παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του».Γενικά, τίποτα δεν γίνεται και τίποτε δεν λειτουργεί.
Οπότε ας μην το πολυψάχνουμε: «Φονιάδες των λαών, Αμερικάνοι»
Φιλιά από την Εσπερία
Ηλίας
Υ.Γ.1 Αλήθεια πόσες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας γίνανε έξω από την πρεσβεία του Ισραήλ για την πολιτική Απαρτχάιντ που εφαρμόζει στα κατεχόμενα της Δυτικής Όχθης και για την πολιτική συγκεκαλυμένης γενοκτονίας των Παλαιστινίων της Λωρίδας της Γάζας; Πόσες διαμαρτυρίες έγιναν έξω από το Μαξίμου και έξω από το Υπουργείο Άμυνας για την στενή συνεργασία των Ελληνικών ενόπλων δυνάμεων με τους Ισραηλινούς και την υποστήριξη -σε εκπαιδευτικά και λογιστικά θέματα- που η Ελληνική κυβέρνηση τους προσφέρει; Πόσες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας γίνανε έξω από το Μαξίμου και την Βουλή, προκειμένου να αποτραπεί το διαφαινόμενο -σίγουρο δηλαδή- ξεπούλημα της Κύπρου;
Υ. Γ.2 Venceremos λοιπόν ξανά, εκτός κι αν χάσουμε. Ή μήπως χάσαμε;
(Αγαπητέ Ηλία, ζούμε στο παρελθόν, αν και όλα μας φωνάζουν πως πρέπει να γίνουμε οι πρωτοπόροι του μέλλοντος. Ηλία, όντως έχει πολλή πλάκα η κατάσταση στην Ελλάδα αλλά αυτό δεν θα αποτρέψει το ΜΠΑΜ που έρχεται. Κατά τα άλλα, «το αριστερό μου αφεντικό πατίνι μ’ έχει κάνει, κι ύστερα μου λέει πως φταίν’ οι Αμερικάνοι». Να είσαι καλά, Ηλία.)