Τις
προηγούμενες ημέρες οι Έλληνες… χόρτασαν από ενθαρρυντικές δηλώσεις
ξένων αξιωματούχων. Ο Γάλλος επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων Πιερ
Μοσκοβισί τάχθηκε κατά της συνέχισης της λιτότητας, ζήτησε να ενισχυθούν
οι ασθενέστεροι και να μην μείνει κανένας πίσω τώρα που η ελληνική
οικονομία θα αρχίσει να ανακάμπτει και υπερασπίστηκε το ευρωπαϊκό
κεκτημένο στα εργασιακά.Ωστόσο, όταν ρωτήθηκε αν τάσσεται κατά της επιβολής νέων μέτρων προκειμένου να μπει στο ελληνικό πρόγραμμα και το ΔΝΤ, δεν απάντησε, φροντίζοντας όμως να αναφέρει πόσο απαραίτητη είναι η συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα.
Να μην γίνουν υπερβολές με τα πρωτογενή πλεονάσματα ζήτησε και ο Γερούν Ντάισελμπλουμ, πρόεδρος του Eurogroup. Το θέμα όμως δεν είναι τα καλά λόγια. Το θέμα είναι τι θα γίνει πράξη και τα συμφωνηθεί μέσα στα επόμενα 24ωρα.
Το πόσο επικίνδυνο έχει γίνει το παιχνίδι για την Ελλάδα φάνηκε από την ομιλία του Ευκλείδη Τσακαλώτου τη Δευτέρα στο Συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου. Τι φοβάται ο Τσακαλώτος; Συμβιβασμό των Ευρωπαίων με το ΔΝΤ εις βάρος της Ελλάδας.
Με λίγα λόγια, να υπάρξει μεν ρύθμιση του χρέους για να ικανοποιηθεί το ΔΝΤ, αλλά να παραμείνει και ο υψηλός στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος για ένα – δύο χρόνια μετά το 2018. Το ΔΝΤ θα επιμένει ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς νέα μέτρα, με αποτέλεσμα το επόμενο βήμα να είναι να ζητηθεί από την Ελλάδα να λάβει όντως νέα μέτρα μετά το 2018. Πρακτικά, δηλαδή, άσχετα από το πώς αυτό θα ονομαστεί, να μπλέξει η χώρα με ένα ακόμη… μνημόνιο. Επί του κακού αυτού σεναρίου έχουν γίνει διάφορες «παραλλαγές» τα τελευταία εικοσιτετράωρα.
Ένα από αυτά προβλέπει ότι θα κατατεθεί το μεσοπρόθεσμο, το οποίο θα προβλέπει πρωτογενή πλεονάσματα της τάξεως του 3,5% για το 2019 και για το 2020, αλλά ο στόχος θα συνοδευτεί με «αστερίσκο».
Όσο για το ΔΝΤ, θα παραμείνει ως τέταρτος «πυλώνας» στο ελληνικό πρόγραμμα και θα συμβάλει με δικά του κεφάλαια μετά το 2018. Δηλαδή το νέο δάνειο του ΔΝΤ θα παίξει τον ρόλο του «μαξιλαριού ασφαλείας» όταν η Ελλάδα θα θέλει να μπει σε μια περίοδο κάλυψης των χρηματοδοτικών της αναγκών αποκλειστικά μέσω των αγορών.
Αυτό το σενάριο, θεωρητικά, ικανοποιεί όλες τις πλευρές και δίνει την ευκαιρία για μια αξιοπρεπή λύση απεμπλοκής από τον χαμό της τρέχουσας διαπραγμάτευσης:
♦ Η Γερμανία δεν υποχρεώνεται να λάβει τώρα αποφάσεις για το ελληνικό χρέος και κλοτσάει το… τενεκεδάκι για την περίοδο μετά τις γερμανικές εκλογές.
♦ Η Ελλάδα εξασφαλίζει τα βραχυπρόθεσμα μέτρα, δεν αναγκάζεται να εξειδικεύσει τώρα πρόσθετα μέτρα (πέραν αυτών που θα απαιτηθούν για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης).
♦ Το ΔΝΤ εξασφαλίζει ένα πλαίσιο που του επιτρέπει να χαρακτηρίσει το ελληνικό χρέος βιώσιμο και να παραμείνει στο ελληνικό πρόγραμμα βάζοντας χρήματα – έστω και μετά το 2018. Όλα αυτά, βεβαίως, ανάγονται ακόμη στη σφαίρα των σεναρίων. Τα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν είναι πολλά. (topontiki.gr)