Ιδιαίτερα ανησυχητικά για τους πάσης αποχρώσεως “ευρωλιγούρηδες”, τόσο της νεόκοπης στον καπιταλισμό αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και στους σταθερά υποτακτικούς του κεφαλαίου φιλελεύθερους της Ν.Δ., είναι τα αποτελέσματα της πολιτικής έρευνας, την οποία δημοσίευσε η εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Μία έρευνα στην οποία δεν στάθηκαν και πολύ
τα ΜΜΕ για προφανείς λόγους.
Είναι δεδομένο ότι υπάρχει κυριολεκτικά ένας ποταμός προπαγάνδας υπέρ του Ευρώ, μίας προπαγάνδας που μονότονα επαναλαμβάνει ότι εάν η Ελλάδα βγει από την Ευρωζώνη θα καταστραφεί κυριολεκτικά και οι άνθρωποι θα πεινούν και θα επαιτούν στους δρόμους. Αλήθεια, πριν μπούμε στο ευρώ, όπως μπήκαμε (…) από τον Σημίτη, δεν υπήρχε Ελλάδα; Δεν υπήρχε οικονομία; Δεν υπήρχε τίποτε τέλος πάντων σε αυτήν την χώρα;
Ας έλθουμε όμως στο δημοσίευμα της Καθημερινής, το σχετικό με την εν λόγω πολιτική έρευνα, στο οποίο σχετικά με το ευρώ αναφέρει: “Στο κρίσιμο ερώτημα για το νόμισμα, η πλειονότητα εξακολουθεί να είναι υπέρ του ευρώ – αλλά έχει συρρικνωθεί σημαντικά. Υπέρ της παραμονής στο ευρώ τάσσεται το 59,6% του πληθυσμού (έναντι 73,9% τον Απρίλιο του 2015), ενώ το ποσοστό των οπαδών της δραχμής στην ίδια περίοδο έχει αυξηθεί από το 20,7% στο 33,1%. Η στάση απέναντι στο ευρώ έχει έντονο ταξικό στοιχείο: το 70% της ανώτερης τάξης τάσσεται υπέρ της παραμονής στην Ευρωζώνη, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό μεταξύ των ασθενέστερων στρωμάτων είναι 50,1%.”
Παρατηρούμε, λοιπόν, ότι παρ’ όλη την καταστροφολογία και τον πανικό οριακά είναι υπέρ του ευρώ ο Ελληνικός Λαός, ενώ ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός ότι στα ασθενέστερα στρώματα ήδη το ρεύμα εξόδου από την ευρωζώνη είναι πλειοψηφικό και ξεπερνά το 50%.
Αυτό σημαίνει, με απλά λόγια, ότι όλοι αυτοί οι οποίοι έχουν δει τα εισοδήματά τους να μειώνονται δραματικά στα χρόνια του ευρώ και των μνημονίων, επιλέγουν την επιστροφή σε ένα εθνικό νόμισμα. Μία επιστροφή η οποία είναι δεδομένο ότι δεν μπορεί να γίνει από την μία ημέρα στην άλλη και στο θέμα αυτό επιδίδονται σε έναν ανόητο λαϊκισμό οι μπολσεβίκοι, οι οποίοι το υποστηρίζουν.
Η θέση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ είναι ότι η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα αποτελεί στόχο και θα πρέπει να είναι το αντικείμενο σκληρών διαπραγματεύσεων, αλλά και σκληρής εργασίας. Πιστεύει ότι χρειάζεται κυριολεκτικά μία εθνική αναγέννηση με πρώτο βήμα την επιστροφή στην εθνική παραγωγή, σε έναν οικονομικό εθνικισμό και στην προστασία εκ μέρους του κράτους των ελληνικών προϊόντων και προπαντός των Ελλήνων εργαζομένων. Απαιτείται επίσης μία δυναμική εξωτερική πολιτική για αναζήτηση στηριγμάτων και συμμαχιών προκειμένου η χώρα μας να ανακτήσει την εθνική της κυριαρχία και ανεξαρτησία. Μέσα στα πλαίσια αυτής της εθνικής ανεξαρτησίας εντάσσεται και μία επιστροφή σε ένα εθνικό νόμισμα, αλλά αυτό απαιτεί ένα ΕΘΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ.
Στην ίδια έρευνα, η πλειοψηφία των Ελλήνων πιστεύει ότι από την ένταξη της Ελλάδος στην Ε.Ε. ωφελήθηκε περισσότερο η ένωση και λιγότερο η Ελλάδα και αυτό ακριβώς αναφέρει η εφημερίδα Καθημερινή παραθέτοντας τα παρακάτω στοιχεία:
“… Το 48,8% θεωρεί ότι η Ελλάδα ζημιώνεται όσον αφορά την οικονομική ανάπτυξη και ευημερία εξαιτίας της συμμετοχής της στην Ένωση (έναντι 38% τον Απρίλιο του 2015). Πιο απροσδόκητο είναι το εύρημα ότι το 43% θεωρεί ότι η συμμετοχή στην Ε.Ε. πλήττει την οργάνωση του κράτους και της δημόσιας διοίκησης στη χώρα μας, με μόλις 28,8% να πιστεύει ότι η Ελλάδα ωφελείται στο συγκεκριμένο πεδίο. Εν τω μεταξύ, μόλις το 29,6% των Ελλήνων πιστεύει ότι η Ελλάδα ωφελήθηκε περισσότερο από την Ε.Ε. από τη συμμετοχή της σε αυτήν, ενώ το 57,3% θεωρεί ότι ωφελήθηκε περισσότερο η Ένωση.”
Σε πλήρη αντίθεση προς το λαϊκό αίσθημα, το οποίο προκύπτει από όσα υπέστη και έπαθε ο λαός μας τα τελευταία δραματικά χρόνια, οι “έγκυροι” αναλυτές επιμένουν ότι η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει μία αποικία χρέους χωρίς εθνική κυριαρχία.
Επί της ουσίας, η ένταξη στο ευρώ, η οποία έφερε μαζί με την δημόσια διαφθορά την εθνική καταστροφή στην οικονομία ήταν η φυσική συνέχεια της εντάξεως της χώρας μας, με τους όρους αυτή έγινε, στην Ευρώπη και κυρίως της συμφωνίας του Μάαστριχτ και της συμφωνίας περί απελευθερώσεως του παγκόσμιου εμπορίου. Και φυσική συνέχεια της Ελλάδος του ευρώ, ενός σκληρού νομίσματος που ωφέλησε μόνον την Γερμανία και τους δορυφόρους της, ήταν τα μνημόνια.
Όλα αυτά πρέπει να τελειώσουν, αλλά για να τελειώσουν απαιτείται θάρρος, πίστη, σκληρή εργασία και οπωσδήποτε ένα ΕΘΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ και συμμαχίες. zougla.gr/blog