Παρασκευή, Απριλίου 21

Μακρο(ν)αναλύσεις

Μακρο(ν)αναλύσεις


​Του Πολύκαρπου Αδαμίδη*​​
Οι εκλογές στη Γαλλία, βαρόμετρο για την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης πλησιάζουν. Με τις δημοσκοπήσεις να επιβεβαιώνουν αυτό που τείνει να γίνει πεποίθηση . Ότι δηλαδή νικητές του πρώτου γύρου, με μικρή μεταξύ τους διαφορά, θα είναι η Μαρίν Λε Πεν και ο Μανουέλ Μακρόν. Με το γεωγραφικό πρόσημο του πολιτικού τους προσδιορισμού, να είναι αμήχανα μετέωρο. Και χωρίς ίσως ουσιαστική σημασία και αντίκρυσμα. Είναι που φαίνεται, πώς άλλες είναι οι παράμετροι
που θα οδηγήσουν τους εκλογείς στην επιλογή τους. Και που σε μεγάλο βαθμό φαίνεται να είναι και απρόβλεπτοι.
Με το αρχικά μεγάλο φαβορί Φρανσουά Φιγιόν να βρίσκεται εκτός μάχης, ο ‘μοναχικός’ καβαλάρης Μακρόν, φαντάζει ως προδιαγεγραμμένος νικητής. Μόνο που στην πολιτική και τη σύγχρονη Ευρωπαϊκή συγκυρία, τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο και καμιά εξέλιξη δεν είναι γραμμική. Η ίδια εξάλλου η περιπέτεια και δημοσκοπική κατακρήμνιση του Φιγιόν το επιβεβαιώνουν. Οι ‘χάρες’ της Πηνελόπης της συζύγου του, δείχνουν να είναι μοιραίες για τον ίδιο. Κι ας είναι ο σύζυγος και όχι ένας απλός μνηστήρας.
Μια ‘καραμπόλα’, που φέρνει τον Μακρόν, με τον βολικό όρο ‘κεντρώος’ στο προσκήνιο. Τι κι αν ήταν Υπουργός του απερχόμενου Ολάντ, που η πρωτοφανής αρνητική δημοφιλία του, τον απέτρεψε ακόμα και από το να είναι υποψήφιος. Ο μπαλαντέρ του ‘κέντρου’, δείχνει να λειτουργεί εξαγνιστικά. Από κοντά και βασικοί πυλώνες της οικονομικής και πολιτικής ζωής (Le Monde, Lazzard), στο πλευρό του. Το ‘σύστημα’ που κατά τις ‘κακές γλώσσες’ θα στήριζε τον Ντομινίκ Στρος Καν . Ακόμα και το ίδιο το Σοσιαλιστικό κόμμα φαίνεται να στοιχίζεται πίσω του, με τον πρωθυπουργό Βαλς να δηλώνει τη στήριξή του. Από κοντά και 9 ‘συντηρητικοί’ Γερουσιαστές. Αρκούν όμως ; Δημιουργούν ρεύμα; Και θα είναι αυτό πλειοψηφικό;
Διόλου τυχαία δεν είναι στο πλαίσιο αυτό η καταδίκη από τον Μακρόν του ‘αποικιοκρατικού παρελθόντος’ της Γαλλίας. Γνωρίζει ότι στον δεύτερο γύρο, οι δεξαμενές των ψήφων από τις οποίες πρέπει να αντλήσει βρίσκονται στην Αριστερά. Και εις ότι αφορά τους Σοσιαλιστές από τους οποίους προέρχεται, τα πράγματα μπορεί να μην είναι τόσο δύσκολα, αλλά για τους Κομμουνιστές και τους άκρο αριστερούς, οι προοπτικές δεν είναι ρόδινες. Όταν μάλιστα χαρακτηριστικό τους είναι η εχθρότητα στο Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, στο οποίο ο Μακρόν ομνύει. Κι αν ακόμα δεν τον καταψηφίσουν, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα πάνε να ψηφίσουν στον δεύτερο γύρο. Σε σχέση με τους ψηφοφόρους του Φιγιόν, μπορεί να ενεργήσουν τα αντανακλαστικά ‘συσπείρωσης’ κατά της Λεπέν, αλλά κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι το πρόταγμα της ασφάλειας, δεν θα επιδράσει περισσότερο.
Η συγκυρία είναι αρνητική. Ακόμα και μια νίκη ανάσα των φίλων του Ευρωπαϊκού εγχειρήματος, δεν θα είναι καθοριστική. Η Ευρώπη και οι πολίτες της αναζητούν τον βηματισμό τους. Που μόνο πολιτικές ανάπτυξης θα εξασφαλίσουν. Μαζί και ένα νέο όραμα για το κοινό Ευρωπαϊκό μας μέλλον.
*Δικηγόρος, Δ.Ν.
 
 .antinews.gr