Μανώλης ΚοττάκηςΟι συμβασιούχοι των δήμων και η ουσία της υπόθεσης
Θέλω να σας μιλήσω για τους συμβασιούχους στον τομέα της καθαριότητας των δήμων σήμερα, υπό το φώς της «εικαζόμενης» απόφασης του Ελεγκτικού Συνεδρίου, αλλά, για να το πράξω, επιτρέψτε μου να κάνω ένα μικρό άλμα στον χρόνο.
Γυρίζω για λίγο το ρολόι στο σωτήριον έτος 2002, τον καιρό που εργαζόμουν ως διευθυντής σύνταξης στην «Απογευματινή». Το κάνω γιατί δεν θα ξεχάσω ποτέ την ημέρα που ο τηλεφωνητής
μας στην οδό Φειδίου 12, ο Αγγελος Πριμυκήρης, με κάλεσε για να μου πει ότι βρίσκεται στην είσοδο ένας εργάτης καθαριότητας του Δήμου Αθηναίων και πως έχει φέρει ένα δώρο να μου δώσει. Από τη χροιά της φωνής του Αγγελου πάντα καταλάβαινες αν έπρεπε κάποιος να σε δει. «Πες του να ανέβει!» του είπα.
Πράγματι. Ηταν ο υπάλληλος του Δήμου Αθηναίων Κώστας Μαγγίνας από τη Σταμάτα Αττικής και το «δώρο» του -ήταν φανατικός της εφημερίδας και βρήκε αυτόν τον τρόπο για να με ευχαριστήσει- ήταν ένα πήλινο τσουκάλι γιαούρτι πρόβειο από το -διάσημο στα βόρεια προάστια- γαλακτοπωλείο του Λακαφώση (ένας πράος αντιστασιακός από τη Φωκίδα).
Το θεώρησα μεγάλη τιμή: Εργαζόμενος, που ξυπνούσε στις 4 τα χαράματα για να φύγει από τη Σταμάτα και να κατέβει στην Αθήνα για δουλειά, βρήκε το κουράγιο να σύρει τα πόδια του και να έρθει μέχρι το γραφείο για να πει απλά «ευχαριστώ». Μεγάλη υπόθεση!
Αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους, λοιπόν, με τα φωσφοριζέ πορτοκαλί γιλέκα τούς παρατηρώ όταν παλεύουν να διώξουν την ασχήμια από τους δρόμους μας. Ειδικώς τις κυρίες. Σκουπίζουν πάντα με σκυφτό το κεφάλι, καπνίζουν σπανίως, το πρόσωπό τους είναι «σκαμμένο», η κόμμωσή τους ατημέλητη, το βλέμμα σκεφτικό. Γενικώς δε είναι σιωπηλοί. Θέλω να σας πω, λοιπόν, ότι αυτούς τους ανθρώπους του μόχθου τούς σέβομαι και μου είναι αδύνατον να τους αντιμετωπίσω «νομικά» (είναι αντισυνταγματική η ανανέωση των συμβάσεών τους;) ή και πολιτικά (έχουν στήσει οι συριζαίοι «παράγκα διορισμών» και τους εκμεταλλεύονται;).
Πρώτον, γιατί κάθε πρωί που ξυπνούν για να πάνε για δουλειά το μεροκάματο έχουν στο μυαλό τους και όχι το άρθρο 103 του Συντάγματος - αυτό είναι άλλων δουλειά να το προσέχουν και να το διαφυλάσσουν. Και, δεύτερον, διότι οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι «συριζαίοι» - εργάτες είναι, που κατά καιρούς έχουν ψηφίσει όλα τα κόμματα. Ας μην αρχίσουμε πάλι τις «μεταρρυθμίσεις» από αυτούς!
Το λάθος του Στουρνάρα να απολύσει τις καθαρίστριες του γραφείου του ακόμη το πληρώνει ο φιλελεύθερος χώρος.
Μανώλης Κοττάκης
.dimokratianews.gr
μας στην οδό Φειδίου 12, ο Αγγελος Πριμυκήρης, με κάλεσε για να μου πει ότι βρίσκεται στην είσοδο ένας εργάτης καθαριότητας του Δήμου Αθηναίων και πως έχει φέρει ένα δώρο να μου δώσει. Από τη χροιά της φωνής του Αγγελου πάντα καταλάβαινες αν έπρεπε κάποιος να σε δει. «Πες του να ανέβει!» του είπα.
Πράγματι. Ηταν ο υπάλληλος του Δήμου Αθηναίων Κώστας Μαγγίνας από τη Σταμάτα Αττικής και το «δώρο» του -ήταν φανατικός της εφημερίδας και βρήκε αυτόν τον τρόπο για να με ευχαριστήσει- ήταν ένα πήλινο τσουκάλι γιαούρτι πρόβειο από το -διάσημο στα βόρεια προάστια- γαλακτοπωλείο του Λακαφώση (ένας πράος αντιστασιακός από τη Φωκίδα).
Το θεώρησα μεγάλη τιμή: Εργαζόμενος, που ξυπνούσε στις 4 τα χαράματα για να φύγει από τη Σταμάτα και να κατέβει στην Αθήνα για δουλειά, βρήκε το κουράγιο να σύρει τα πόδια του και να έρθει μέχρι το γραφείο για να πει απλά «ευχαριστώ». Μεγάλη υπόθεση!
Αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους, λοιπόν, με τα φωσφοριζέ πορτοκαλί γιλέκα τούς παρατηρώ όταν παλεύουν να διώξουν την ασχήμια από τους δρόμους μας. Ειδικώς τις κυρίες. Σκουπίζουν πάντα με σκυφτό το κεφάλι, καπνίζουν σπανίως, το πρόσωπό τους είναι «σκαμμένο», η κόμμωσή τους ατημέλητη, το βλέμμα σκεφτικό. Γενικώς δε είναι σιωπηλοί. Θέλω να σας πω, λοιπόν, ότι αυτούς τους ανθρώπους του μόχθου τούς σέβομαι και μου είναι αδύνατον να τους αντιμετωπίσω «νομικά» (είναι αντισυνταγματική η ανανέωση των συμβάσεών τους;) ή και πολιτικά (έχουν στήσει οι συριζαίοι «παράγκα διορισμών» και τους εκμεταλλεύονται;).
Πρώτον, γιατί κάθε πρωί που ξυπνούν για να πάνε για δουλειά το μεροκάματο έχουν στο μυαλό τους και όχι το άρθρο 103 του Συντάγματος - αυτό είναι άλλων δουλειά να το προσέχουν και να το διαφυλάσσουν. Και, δεύτερον, διότι οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι «συριζαίοι» - εργάτες είναι, που κατά καιρούς έχουν ψηφίσει όλα τα κόμματα. Ας μην αρχίσουμε πάλι τις «μεταρρυθμίσεις» από αυτούς!
Το λάθος του Στουρνάρα να απολύσει τις καθαρίστριες του γραφείου του ακόμη το πληρώνει ο φιλελεύθερος χώρος.
Μανώλης Κοττάκης
.dimokratianews.gr