Τετάρτη, Ιουνίου 28

«Ένας έλληνας ομογενής από την Αμερική έριξε στα πόδια μου 200 χιλιάδες δραχμές»

«Ένας έλληνας ομογενής από την Αμερική έριξε στα πόδια μου 200 χιλιάδες δραχμές»
«Του λέω: “Σε παρακαλώ, πάρε πίσω τα λεφτά”. “Όχι, θα τα πάρεις” επέμενε.
Στην εφημερίδα Espresso και τη Μαρία Ανδρέου έδωσε συνέντευξη ο Γιώργος Μάγκας, ο οποίος αποκάλυψε πως κάποτε ένας ομογενής από την Αμερική του έριξε 200 χιλιάδες δραχμές στα πόδια για να του παίξει μερικά τραγούδια.
Δηλαδή ανεβήκατε στο πάλκο και ο πατέρας σας δεν σας είχε ακούσει ποτέ;

Αυτό δεν σας λέω; Ξέρετε τι «χαρτούρα» περίμενε ο πατέρας μου να πέσει εκείνο το βράδυ; Περίμενε χρήμα στα πόδια του, γιατί θα έπαιζε την «Αράχωβα». Δυνατά τραγούδια. Έλεγα από μέσα μου: «Θα παίξεις για τον πατέρα σου». Μια όμορφη, γελαστή τραγουδίστρια που είχαμε στο συγκρότημα με σταύρωσε προτού βγω. Ανέβηκα και πήγαιναν τα χέρια μου βολίδα. Όλοι ρωτούσαν ποιος ήταν ο γρήγορος πιτσιρικάς. Έχω χαρακτηριστεί ένας από τους τρεις πιο γρήγορους σολίστες στο κλαρίνο, μαζί με έναν Βούλγαρο και έναν Τούρκο. Πήγε οχτώ το πρωί να τελειώσει το γλέντι. Με πάνε στο σπίτι και λένε στον πατέρα μου: «Ρε, τι παιδί είναι αυτό; Χρυσάφι έχεις».

Γιώργος Μάγκας

Αλήθεια, ποια ήταν τα περισσότερα χρήματα που έχει ρίξει κάποιος στα πόδια σας για μια παραγγελιά;

Διακόσιες χιλιάδες δραχμές. Ένας ομογενής από την Αμερική. Έπαιζα στην Τρίπολη. Έρχεται αυτός ο λεβέντης, που τον είχε φάει η ξενιτιά. Ήθελε να του παίξω την «Ιτιά» σόλο. Όταν τη χόρεψε, μου λέει: «Και τώρα παίξε τον “Ηλιο”, την “Καραγκούνα” και το “Λιβανατέικο”» και πέταξε στα πόδια μου διακόσια χιλιάρικα. Έκλαιγε με λυγμούς με το «Μάνα στα ξένα δεν θα βρεις». Του λέω: «Σε παρακαλώ, πάρε πίσω τα λεφτά». «Όχι, θα τα πάρεις» επέμενε. Πήρα τις 20.000 δραχμές και τα άλλα τα έδωσα στο συγκρότημα. Την αγαπάνε την Ελλάδα, χρυσή μου κοπέλα. Στη Λιβαδειά έχω πάρει ένα διαμέρισμα με δάνειο. Οι γείτονες λένε στη γυναίκα μου: «Καλά, ρε Τζούλη, τέσσερις το βράδυ παίζει κλαρίνο ο Γιώργος; Ωραία είναι, αλλά τα παιδιά κοιμούνται. Με παίρνουν ομογενείς από την Αυστραλία, την Αμερική. «Παίξε, Γιώργο, να ακούσω κλαρίνο, σε λίγο φεύγω από τη ζωή» μου λένε. Και παίζω. Να, μα το Θεό, πίστεψέ με, κλαρίνο στις πέντε το πρωί από το τηλέφωνο για να με ακούσει ο ασθενής. Φημίζομαι για το παθιασμένο κλαρίνο.

 zougla.gr/blog