Κυριακή, Ιουλίου 9

Ζούμε σε μια χώρα όπου...

Ζούμε σε μια χώρα όπου...
Ζούμε σε μια χώρα όπου, νόμιμο κόμμα με αδιάλειπτη κοινοβουλευτική παρουσία σε όλη την Μεταπολίτευση, δημοσίως δηλώνει ότι δεν αναγνωρίζει το Σύνταγμα των Ελλήνων (ενίοτε και από το βήμα της Βουλής). Σύνταγμα στο οποίο ορκίζεται, κατά την έναρξη κάθε νέου Κοινοβουλίου. Και κάθε φορά είναι μία απλή, κανονική μέρα!

Ζούμε σε μια χώρα όπου, εκλεγμένος υπουργός εκλεγμένης Κυβέρνησης επιτίθεται κατά του Ανωτάτου Δικαστηρίου για απόφασή του, βασισμένη στο ισχύον Σύνταγμα και τους νόμους. Σύνταγμα και νόμους, τα οποία έχει ορκισθεί να διαφυλάσσει. Απόλυτα, χωρίς "ναι μεν αλλά…", "μπορεί…", "ίσως…" ή άλλες σκιές!
Ζούμε σε μια χώρα όπου, ο υπουργός Δικαιοσύνης κατηγορεί τους ανώτατους δικαστές που απάντησαν στην επίθεση, πως "ζητούν αφωνία στην αντίθετη γνώμη". Ο συγκεκριμένος υπουργός εκτός του ότι έχει επίσης ορκισθεί να διαφυλάσσει το Σύνταγμα και τους νόμους, είναι νομικός!
Ζούμε σε μια χώρα όπου, ο εκλεγμένος πρωθυπουργός της, αντί να προστατεύσει το Ανώτατο Δικαστήριο ως Θεσμό της Δημοκρατίας όπως έχει καθήκον και να στείλει τους υπουργούς αυτούς στο σπίτι τους (αν όχι στην φυλακή), τους καλύπτει. Επιπλέον δε εμπλέκει τον Θεσμό που υπηρετεί ο ίδιος, δηλώνοντας ότι αυτός και οι όμοιοί του "βρίσκουν τρόπους να ξεπερνούν τα θεσμικά εμπόδια". Δηλαδή βρίσκουν τρόπους να παρακάμψουν τελεσίδικες αποφάσεις της Δικαιοσύνης, της ίδιας της βάσης της Δημοκρατίας!
Ζούμε σε μια χώρα όπου, υπουργός με ευθύνη της Εθνικής Άμυνας αλλά χωρίς καμία απολύτως αρμοδιότητα για την Δημόσια Ασφάλεια ή (έστω) τις φυλακές, συνομιλεί επανειλημμένα με καταδικασμένο, ισοβίτη, έμπορο ναρκωτικών και δεν κουνιέται φύλλο! Ενώ ταυτόχρονα, δικαστικοί λειτουργοί και όργανα της τάξης λειτουργούν αυθαίρετα και μετατρέπουν το σωφρονιστικό σύστημα σε ψιλικατζίδικο ιδιοκτησίας τους και δεν ανοίγει ρουθούνι! Η δε κυβέρνηση τους καλύπτει όλους! Πλήρως! Δηλώνοντας, εμμέσως πλην σαφώς, δια του κυβερνητικού εκπροσώπου πως "ότι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό"…
Ζούμε σε μια χώρα όπου, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη απαγορεύει συνδικαλιστική συγκέντρωση των αστυνομικών σε συγκεκριμένη περιοχή (Εξάρχεια), "για να μην προκληθούν οι συλλογικότητες και να μην γίνουν φασαρίες"! Από τους αστυνομικούς όλα αυτά. Επισημοποιώντας έτσι, με την κρατική βούλα, την ύπαρξη απόλυτου άβατου, καταμεσής στο κέντρο μιας Ευρωπαϊκής πρωτεύουσας!
Ζούμε σε μια χώρα όπου, βουλευτές της συμπολίτευσης και εν ενεργεία υπουργοί, αλαλάζουν σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις για σκάνδαλο στο νοσοκομείο "Ερρίκος Ντυνάν", την ώρα που ο αρμόδιος υπουργός Υγείας Ανδρέας Ξανθός δηλώνει στην Βουλή πως δεν έχει υπάρξει σκάνδαλο στο συγκεκριμένο νοσοκομείο, καθότι δεν αποδεικνύεται ζημία του δημοσίου καθώς δεν επιχορηγούνταν από το κράτος!
Ζούμε σε μια χώρα όπου, όσα στραβά κι ανάποδα συμβαίνουν (και είναι πολλά, πάρα πολλά), δημιουργούνται όλα και αποτελούν αποκλειστική ευθύνη της αντιπολίτευσης. Για κανένα συμβάν, σε καμία των (αμέτρητων) περιπτώσεων δεν φέρει ευθύνη η κυβέρνηση! Η οποία κυβερνά για 29 μήνες, μόλις! Ούτε 30 δηλαδή…
Ζούμε σε μια χώρα όπου (για να πάμε και σε οικονομικά παραδείγματα) η κυβέρνηση η οποία αποδέχθηκε και θεσμοθέτησε την δέσμευση και παραχώρηση της κρατικής περιουσίας σε ξένο έλεγχο για 99 χρόνια, δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι είναι αντίθετη σε όλες τις ιδιωτικοποιήσεις. Ακόμη και αυτές που κάνει η ίδια! Με ιδιαίτερη μάλιστα έμφαση, σε αυτήν της αποκομιδής απορριμμάτων. Μία δραστηριότητα της οποίας η κρατική διαχείριση, κόντεψε να τινάξει την υγεία και τον σημαντικότερο συντελεστή του Α.Ε.Π. της χώρας, στον αέρα!
Ζούμε σε μια χώρα όπου, οι κάτοικοί της θα εργαζόμαστε το 2017 επί 203 ημέρες, για την αποπληρωμή φόρων, ασφαλιστικών εισφορών και υποχρεώσεων μας προς το κράτος, αποκλειστικά. Με απλά λόγια, ζούμε σε μια χώρα, όπου είμαστε υποχρεωμένοι να αφιερώνουμε το 56% του χρόνου μας για να πληρώνουμε το κράτος. Πριν κερδίσουμε οι ίδιοι, έστω και ένα ευρώ!
Ζούμε σε μια χώρα όπου, η απομείωση του δημοσίου χρέους κατά περισσότερα από 100 δισεκατομμύρια ευρώ, θεωρείται "καταστροφή για την οικονομία" και "αφανισμός των ασφαλιστικών ταμείων". Όταν το καθαρό όφελος για όλους τους φορολογούμενους από αυτή την απομείωση, ξεπέρασε τα €70 δις…
Ζούμε λοιπόν, σε μια δημοκρατική χώρα… μοδέλο, που λένε και στα Επτάνησα. Τόσο για την λειτουργία του Πολιτεύματος, όσο και για την ύπαρξη οικονομικής αυτογνωσίας.
Μοντέλο για την Υποσαχάρια Ουγκανική Δημοκρατία της… Ουζουμπούρου!
Το θέμα είναι, αν κανείς αναρωτιέται για τους λόγους που οδήγησαν στο να γίνει η χώρα, ένα τόσο... καλό μοντέλο...
Πέτρος Λάζος
capital.gr