Βρέθηκα στην αποχαιρετιστήρια μέρα της πρώτης περιόδου. Είδα παιδιά… Πώς τα περιγράφεις; Παιδιά σαν παλιά. Απ΄αυτά που κάνανε χαρά, με απλά πράγματα! Με κατάλαβες; Είδα και γονείς… Πώς τους περιγράφεις; Τόσο ξελαφρωμένοι που τα παιδιά τους είχαν περάσει ωραία
«Τα παιδιά πρέπει να παραδώσουν τα κινητά τους. Θα τα έχουν μόνο για μια ώρα την ημέρα στα χέρια τους, προκειμένου να επικοινωνήσετε μαζί τους».
Εκεί ακούστηκε το πρώτο, από μεριάς των γονιών, «ωχ!». Άρα κατ΄αναλογίαν, τα παιδιά, -αυτά τα παιδιά, που από τη γέννα τους είναι βουτηγμένα στην τεχνολογία- πρέπει να ξεφύσησαν τρία «ωχ!». Ωχ, ωχ ωχ! Ο αρχηγός όμως, Παναγιώτης Καραγάνης, συνέχισε με σιγουριά: «Αν αναζητήσουν κινητά ή υπολογιστές, πάει να πει ότι εμείς, δεν θα έχουμε κάνει σωστά τη δουλειά μας». Εντιμο «deal». Οι άνθρωποι της κατασκήνωσης «Ελατος», ενέπνεαν επαγγελματισμό από την πρώτη στιγμή επαφής με τον γονιό, ακόμα και με την αποστολή των βιογραφικών αυτών που θ΄ασχολούνταν με τα παιδιά. Μια ομάδα καλοδιαλεγμένη. Για παράδειγμα, ο αρχηγός των δραστηριοτήτων περιπέτειας, είναι ένας από τους Έλληνες που έχουν πατήσει την κορυφή του Έβερεστ. Η παιδοψυχολόγος είναι σε ετοιμότητα μέσω skype να συνομιλήσει με τους αρχηγούς για ό,τι προκύψει. Και πάει λέγοντας. Στις μέρες μας, της στυγνά συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης, η με συνείδηση επιχειρηματικότητα και ο επαγγελματισμός είναι, έως και συγκινητικές έννοιες.
Αρχικά η ιδέα καρφώθηκε στο μυαλό των πρωτοπόρων επιχειρηματιών-εφοπλιστών-ξενοδόχων, προκειμένου να προεκτείνουν τη σεζόν της ξενοδοχειακής μονάδας «Ελατος», που βρίσκεται σε μια πυκνή δασική περιοχή, σαν αυτή που έχετε στο μυαλό σας όπως των παραμυθιών με τη Χάιντι για παράδειγμα. Μια μονάδα, που με το που πατάς το πόδι σου μουρμουρίζεις «Ελβετία!». Αλλά σιγά μην έχει η Ελβετία τις μαγευτικές εναλλαγές της χώρας μας. Βουνό βουνένιο – Παρνασσός και σε μισή ώρα Δελφοί να γευτείς αρχαιότητα και σε μισή ώρα θάλασσα μαγευτική στο Γαλαξίδι. Τι να μας πει η Ελβετία; Ας μας δάνειζε, Δία μου, την οργάνωση της! Ας μας σύστηνε τον Καποδίστρια, να τον μελετήσουμε, να τον τιμήσουμε, όπως τον τίμησε η Ελβετία πατώντας πάνω στη δική του ιδέα διοικητικής οργάνωσης -ενώ στη χώρα «του» τον δολοφονήσαμε. Αχ! Έχουμε τα άτιμα τα κουσούρια μας.
Βρέθηκα στην αποχαιρετιστήρια μέρα της πρώτης περιόδου. Είδα παιδιά… Πώς τα περιγράφεις; Παιδιά σαν παλιά. Απ΄αυτά που κάνανε χαρά, με απλά πράγματα! Με κατάλαβες; Είδα και γονείς… Πώς τους περιγράφεις; Τόσο ξελαφρωμένοι που τα παιδιά τους είχαν περάσει ωραία, που ήταν αστείο το ότι ξέσπασαν σε τρελό χορό, «στο πουθενά» ενός μαγευτικού Παρνασσού, σαν παιδιά, με τα παιδιά τους! Το επόμενο στοίχημα της Ιρίνας Κέρτσικωφ είναι μια κατασκήνωση για μεγάλους. Και κάτι πιο πολύ! Να καταφθάνουν παιδιά του κόσμου στην χώρα μας, για καλοκαιρινή κατασκήνωση. Όπως πηγαίνουν στην Ελβετία για παράδειγμα. Και τι είναι η Ελβετία, Δία μου; Ας είχαν οι εμπνευσμένοι επιχειρηματίες της χώρας μας, το κράτος μας… Αν όχι «δίπλα» τους… Τουλάχιστον, όχι εναντίον τους! Όχι «εχθρό» τους. Στον Παρνασσό μόλις φυτρώνει ένα όμορφο όνειρο. Δεύτερη χρονιά. Υπολογίζω το από 13% έως 24% ΦΠΑ στις υπηρεσίες που προσφέρουν και πονάει η ψυχή μου. protagon.gr