Κυριακή, Αυγούστου 13

ΕΙΝΑΙ για το ΔΑΦΝΙ...Ο αδέσποτος κυκλοφορεί ελεύθερος! Ζουράρις: «Δώστε μας να εκτελέσουμε αντισταθμιστικώς 500.000 Γερμανούς…»

Ο επί πολλά χρόνια φερόμενος ως πολυκαθηγητής Ζουράρις, εδώ και ενάμιση μήνα είναι συνάδελφος του επίσης πολυκαθηγητή Κοτζιά στο υπουργικό συμβούλιο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ο πρώτος τυχοδιώκτης υπήρξε υποψήφιος ..
ευρωβουλευτής και υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ και την ίδια εποχή εκ των ιδρυτών του αλήστου μνήμης «Δικτύου 21» (με τον Φαήλο Κρανιδιώτη κ.ά.) και εκ των υπερασπιστών των δολοφόνων της «17 Νοέμβρη» ενώ και έδρασε ως «Ταλιμπάν στο Σεληνάρι».
Τίποτε όμως από τα προηγούμενα δεν εμπόδισε την ΝΔ να τον υποστηρίξει ως υποψήφιο νομάρχη Λασιθίου.
Ο ημιμαθής, εν πλήρη ασυναρτησία, δήλωσε την πρώτη μέρα ανάληψης των σοβαρών «καθηκόντων» του στο Υπουργείο Παιδιάς, ότι: «Όσοι ανελλήνιστοι δεν νιώθουν από την Αριστοφάνειον ειρωνεία, ας ξαναδιαβάσουν Αριστοφάνη, Ροΐδη και Ζουράρι». Δεδομένης της μετριοφροσύνης του ατόμου, που αποκλείει την αυτοαναφορά, υπολαμβάνουμε ότι ο υπο-λόγιος ανήρ μάς παραπέμπει στα κεφάλαια της γνωστής σεξολογίας της δεκαετίας του ’60, που αναφέρονται σε δραστηριότητες γνωστού βιβλικού προσώπου· κεφάλαια στα οποία προφανώς έχει εντρυφήσει, καθό γραμμένα από πάτριον πένα.

Η ARB αναδημοσιεύει ένα από τα παραληρήματα μίσους που δημοσίευσε παλαιότερα, σχετικά με το αίτημα των γερμανικών αποζημιώσεων, στο οποίο κατέληγε:

«Δώστε μας λοιπόν να εκτελέσουμε αντισταθμιστικώς 500.000 Γερμανούς (άντε, ας είναι και μερικοί Τούρκοι, γερμανικής υπηκοότητας), ως κοινοτικά montantscompensatoires, κι εμείς, ως καλής θέλησης σύγκλισης, δεν θα ξαναμιλήσουμε για μάρκα...». Άξιος λοιπόν ο μισθός του· σε ευρώ, δραχμές ή και μάρκα. Ως γνήσιος ζουράρης θα τον πληθύνει με δηλωτικούς της λέξης αυτής τρόπους. Ιδού γιατί ενίοτε είναι χρήσιμη η ονομάτων επίσκεψις.

Out: ΟΧΙ

In: Ο,τι έχετε ευχαρίστηση

Του ΚΩΣΤΑ ΖΟΥΡΑΡΙ


«Αηδία ώς τα ρουθούνια. Η “Μπρετάνια”φοβάται… Ο συγχρωτισμός μ’ αυτούς τους ανθρώπους μου φέρνει σηψαιμία…
…Είναι παράξενο και υπέρογκο να το συλλογίζεται κανείς: ο λαός έκανε μόνος του αυτό που έκανε – μόνος του. Οι έξι μήνες του πολέμου ήταν δυο πράγματα ολότελα ξεχωριστά. Από το ένα μέρος, ένα άνθισμα, μια ανώνυμη ανάσταση· και από το άλλο μέρος, ο καρκίνος της “Μπρετάνιας” με τους σκοτεινούς διαδρόμους και τις απελπιστικές χειρονομίες».
Γιώργος Σεφέρης: «Μέρες» (15, 16/3/1941, 6/5/1941).

Ο Θεός να δίνει στους Γερμανούς μάρκα
κι εμάς σταυρούς για τα νεκροταφεία

Φυλλομετρώ τις «Μέρες» του Σεφέρη και ξέρω πως δεν θα είναι εύκολο. Μ’ έχει καλέσει το αιρετό πλέον νομαρχιακό συμβούλιο του νομού Ρεθύμνης, να εκφωνήσω μνημοσύνης λόγο για την εικοστή ογδόη Οκτωβρίου. Να πω όχι για το ΟΧΙ, δύσκολο. Να πω κάτι για το ΟΧΙ, βουνό.

Μόλις προχθές, προλάμβανε τα λόγια μου, εδώ, ο Περικλής Κοροβέοης: «Κάθεφορά που θέλω να πω κάτι δημόσια, σκέφτομαι με δέος ότι μπορεί να είμαι το ίδιο γελοίος, όπως και οι πολιτικοί μας. Οπότε το ράβω». Δεν πρέπει νά ’μαστε, ίσως, τόσο αυστηροί. Οι πολιτικοί μας, δεν είναι όλοι τους γελοίοι, ούτε εξίσου, όλοι τους. Γίνονται. Συχνά, από την ατολμία τους παγιδευόμενοι, συχνότερα από την απαιδευσία τους ελαυνόμενοι. Αλλωστε, όπως τά ’φερε η διά της συναινέσεώς μου τύχη, δεν μπορώ εγώ να αποφεύγω το διαρκώς επικρεμάμενο γελοίο, διότι, φύσει και θέσει, δεν μου επιτρέπεται να το ράβω. Γι’ αυτό, συρράπτω, ευχόμενος, έτσι, να περιορίζω το γελοίο στον «δεκάρικο», που οφείλω να «βγάλω».

Συρράπτω λόγια, στιγμές και εικόνες ανθρώπων, που μπορούν να μας στέλνουν απ’ όπου βρίσκονται τα λόγια τους, επειδή αυτοί μπόρεσαν να πνίξουν το δικό τους γελοίο ‒ που τους αναλογούσε ‒ «στο μόνο αχολόι που ξέραμε: στο αργό και στο βαρύ των κανονιών, στο ξερό και το γρήγορο των πολυβόλων… και ξυνόμασταν με λύσσα ώρες πολλές, όσο να τρέξουν τα αίματα. Τι μας είχε ανέβει η ψείρα ώς το λαιμό». (Οδ. Ελύτης. Η πορεία προς το Μέτωπο, «Το Αξιον Εστί»). Ισως αυτή να είναι η συνταγή του αντιγελοίου: Να σου ανεβαίνει η ψείρα ώς τον λαιμό κι ό,τι δεν προλαβαίνει η ψείρα, να τα τελειώνει το πολυβόλο.

Φυλλομετρώ πάλι τις «Μέρες», για να «ετοιμάσω» την ομιλία. Κι είναι μια φράση, που όσο τη διαβάζω, τόσο μου φαίνεται πιο σωστή, τόσο με φωτίζει καλύτερα. Σημειώνει ο Σεφέρης: «Τρίτη, 21 Γενάρη (1941)… Ελληνική εκπομπή του Βερολίνου: «Με τα ξύλα που κάνετε καταφύγια, καλύτερα να κάνετε σταυρούς για τα νεκροταφεία». Μού ’ρχεται αμέσως στον νου και την συναρμόζω με τα νεκροταφεία μας, η πρόσφατη εκπομπή της νυν «Ντόιτσε Βέλλε», η μεταδίδουσα την τελευταία ανακοίνωση του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών (Σημ. Συντ.: του νυν, όχι του Τρίτου Ράιχ…): «ενδεχόμενη ανακίνηση εκ μέρους της Ελλάδας απαιτήσεων, αποζημιώσεων κ.λπ., θα έχει δυσμενή επίδραση στις διμερείς σχέσεις Ελλάδας-Γερμανίας»…

Ο Θουκυδίδης μας έχει διδάξει ότι το χειρότερο πράγμα για την ησυχία μας, είναι ο αιφνιδιασμός. «Ο Θεός να δίνει στους Γερμανούς μάρκα και εμάς, σταυρούς για τα νεκροταφεία», σκέφτηκα. «Τουλάχιστον, δεν μας αιφνιδιάζουν. Τι τρίτο, τι τέταρτο Ράιχ…». Η ανακοίνωση του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών μια, «οδός άνω κάτω μία και εωυτή»… Τα Ράιχ παρέρχονται και επανέρχονται με αύξοντα αριθμό φθινούσης νοημοσύνης, αλλά η ενιαία, αδιατάρακτη γερμανική ψυχή, παραμένει… Μία…

Φως, περισσότερο φως: ξανά στον Σεφέρη και αναρριγώ: «Οι Κρητικοί, άλλοι χωρίς όπλα, άλλοι χωρίς φυσίγγια, πέφτοντας με τα χαντζάρια πάνω στον εχθρό… Το Ηράκλειο ζωσμένο από παντού· το λιμάνι του γεμάτο βουλιαγμένα καράβια και οι Κρητικοί λέγοντας στους Εγγλέζους: «Φύγετε εσείς· εμείς έχουμε τα βουνά». Τα νοσοκομεία γκρεμισμέναπρώτα-πρώτα από τους βομβαρδισμούς. Γερμανοί αιχμάλωτοι ομολόγησαν πως το έκαναν επίτηδες, σύμφωνα με διαταγές, για να ρίξουν το ηθικό του κόσμου» (οπ. παρ. «Μέρες Δ΄», 30/5/41).

Έχει δίκιο το υπουργείο Εξωτερικών του νυν, Τέταρτου Ράιχ: ανακίνηση αποζημιώσεων, θα βλάψει σοβαρά τις διμερείς σχέσεις Ελλάδας-Γερμανίας και ενδέχεται να βελτιώσει σημαντικά τις διμερείς σχέσεις Γερμανίας-Τουρκίας: «Αφάνταστο μακελειό· βρώμα από την αποσύνθεση των νεκρών, που δεν πρόφταιναν να τους θάψουν» (οπ. παρ. «Μέρες Δ΄»). Όντως. Όλα αυτά βλάπτουν τις διμερείς σχέσεις και βλάπτουν σοβαρά τη διμερή υγεία. Με τη μονομερή αλητεία, διαβλέπω ότι θα ξαναέχουμε πρόβλημα, διότι όπως πολύ σωστά ανακοινώνει το γερμανικό (νυν και αεί) υπουργείο Εξωτερικών, «αι αυταί δόξαι ανακυκλούνται εν τοις ανθρώποις». (Αριστ. «Μετεωρολογικά», 339 β, 29)…

Είναι αλήθεια, ότι σε μια ανώτερη μορφή σύνθεσης του ανώτατου τελικού Ευρανθρώπου (scribe ευρωπιθήκου), είναι μπασκλασαρία βαλκανική να ζητάει κανείς μάρκα έναντι νεκρών και δη, από ευειδή εταίρον. Περιμένω την ανακοίνωση του ημετέρου ΥΠΕΞ προς την Βίλχεμστράσσε: «Είναι αλήθεια ότι τα μάρκα σας δεν θα αναστήσουν τους νεκρούς μας. Είναι εξίσου αληθές ότι μας σκοτώσατε (χωρίς τους Ιταλούς), εσείς, μόνοι σας (και χωρίς τους Βουλγάρους), περίπου 500-600 χιλιάδες Έλληνες. Έχετε λοιπόν κοινοτικό περίσσευμα εις βάρος μας, μισού, τουλάχιστον εκατομμυρίου νεκρών. Δώστε μας λοιπόννα εκτελέσουμε αντισταθμιστικώς 500.000 Γερμανούς (άντε, ας είναι και μερικοί Τούρκοι, γερμανικής υπηκοότητας), ως κοινοτικά montantscompensatoires, κι εμείς, ως καλής θέλησης σύγκλισης, δεν θα ξαναμιλήσουμε για μάρκα…».

Αέρα, αλητίμονες, Αέρα!

*
(ΚΛΙΚ στην εικόνα για μεγέθυνση)



Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία, στη στήλη ΕΝ-ΣΤΑΣΕΙΣ, Τετάρτη 1 Νοεμβρίου 1995, σελ. 10.

http://athensreviewofbooks.com/?p=2651#more-2651