Ο χρόνος ...
Ανύπαρκτος χωρίς "παρελθόν", "παρόν" και "μέλλον" κάνει ατέλειωτη την έκταση του "αλλαχού" όπου δεν υπάρχει αίτιο και αποτέλεσμα και όπου το "τώρα" κάνει το "πριν" και το "μετά" να είναι απλή υπόθεση του παρατηρητή...Στη σχετικότητα, το «τώρα» γίνεται «ταυτόχρονο» για να χάσει αμέσως μετά την αξία του όταν το ένα γεγονός θα φανεί να προηγείται του άλλου και για άλλους παρατηρητές το άλλο να προηγείται του ένα.
Για τα φωτόνια δεν υπάρχει χρόνος και τα γιγαντιαία βαρυτικά πεδία φρενάρουν τον χρόνο ακόμα και μέχρι να τον σταματήσουν.
Όμως ο χρόνος, αδιαφορώντας για τις βιολογικές μας ρυθμίσεις, διορθώνει τις σχετικιστικές χωρικές προβολές των κινήσεων αποκαλύπτοντας ότι είναι κυριολεκτικά ευθείες καμπύλων χώρων (γεωδαισιακές). (Στις γεωμετρικές προβολές λείπει μια διάσταση και τα σχήματα αλλάζουν)
****
Ο χρόνος, εικόνα της θολής, λόγω έλλειψης δεδομένων, ματιάς μας, καταξιώνει την ανθρώπινη σκέψη, καθώς αρχίζει να εντάσσει τη ροή του σε ένα παιχνίδι θανατηφόρου τζόκερ:
Όταν το πιο πιθανό αρχίζει να επικρατεί του απίθανου, τότε είναι που το «βέλος του χρόνου» αρχίζει να ξεπροβάλλει.
Ο «απομονωμένος», καταπληκτικός, καταθλιπτικός Boltzmann κάνει τη θερμότητα κίνηση, αναδεικνύει την πιθανότητα (άγνοια στοιχείων) ως κεντρική έννοια της Κλασσικής Φυσικής (εντροπία) και δικαιώνεται μετά την αυτοκτονία του τοποθετώντας την τελική του προσωπική κίνηση στο «μέλλον» όταν ζούσε και στο «παρελθόν» «τώρα» που ζούμε εμείς.
Η Κλασσική Φυσική ενσωματώνει την πιθανότητα ως άγνοια, η Κβαντομηχανική την χρησιμοποιεί ως δομικό στοιχείο της Φύσης κι ο χρόνος αρχίζει να κυλά όταν κοιτά γύρω του τις πιθανότητες των διαφόρων δυνατών φυσικών καταστάσεων.
Η κατανόηση της ροής του, που έκθετοι «κοιτάνε» οι βασικοί νόμοι της Φυσικής, θα δώσει τις καινούριες ανοιχτωσιές της Φύσης.
****
Αλήθεια ποιός χρειάζεται το χρόνο με «βέλος», τη στιγμή που βαρύτατες εξισώσεις Φυσικής δεν τον θέλουν με κατεύθυνση;
Παράδειγμα ο Θεμελιώδης Νόμος της Φυσικής
- θετικό και να ο χρόνος να κυλά προς τα μπρος
- αρνητικό και να ο χρόνος κυλά προς τα πίσω
Το dt στο νόμο του Νεύτωνα είναι στο τετράγωνο και συνεπώς διώχνει αμέσως το πίσω και το μπρος του χρόνου, όση δυσφορία κι αν νιώθουμε για τούτη την απόρριψη της εμπειρίας μας.
Με λίγα λόγια ο νόμος του Νεύτωνα αδιαφορεί για το μπρος και το πίσω του χρόνου και μας οδηγεί στην ίδια βασική εξίσωση...
Με το dt θετικό είμαστε θεατές μιας ταινίας που γυρίστηκε κανονικά... Με το dt αρνητικό παρακολουθούμε την ταινία να «παίζει» ανάποδα.
Εμείς νοιώθουμε το χρόνο να περνά, αλλά η εξίσωση του Νεύτωνα αδιαφορεί για τούτη την εμπειρία μας.
****
Πώς είναι δυνατό τόσο ισχυρές εξισώσεις Φυσικής να μη μπορούν να ξεχωρίσουν το «τώρα», το «πριν» και το «μετά»;
Ακόμη και η πιο απλή εξίσωση της Α΄ Λυκείου s=υt αδιαφορεί για τη ροή του χρόνου. Δε τη νοιάζει αν πήγες από το Α στο Β με το χρόνο να ρέει προς τα μπρος ή αν πήγες από το Β στο Α κινούμενος πίσω στο χρόνο.
Ο υπολογισμός του s είναι ακριβώς ίδιος:
- Από Α στο Β με το χρόνο να κυλά προς τα μπρος : s=ut
- Από Β στο Α με το χρόνο να κυλά προς τα πίσω : s'-(-u)(-t)=ut=s
Γιατί δεν μπορούμε να διακρίνουμε το μπρος από το πίσω του χρόνου ακόμη και στην πιο απλή εξίσωση της Φυσικής;
Γιατί τα διαγράμματα του Feynman, που εξηγούν τα πειραματικά αποτελέσματα του ηλεκτρομαγνητισμού με τρομακτική ακρίβεια που όμοιά της δεν ξανάγινε ΠΟΤΕ, χειρίζονται σωματίδια (αντιύλη) που κινούνται πίσω στο χρόνο;
****
Η Φυσική προσπαθεί να «στριμώξει» το αδύνατο, ώστε να ελευθερώσει τον Άνθρωπο και να του εξασφαλίσει αξιοπρέπεια... Όμως ένας χρόνος που κυλά προς τα πίσω πιθανώς να μην είναι κάτι αδύνατο, αλλά κάτι πολύ απίθανο.
Ο χρόνος λοιπόν...
Ως τελικό παιχνίδι των μικρών ταχυτήτων, των ασθενών βαρυτικών πεδίων, των θανατηφόρων πιθανοτήτων και της βιολογικής καταβολής μιας εξελικτικής πορείας προς τη συνείδηση
- κυλά ορίζοντας μια εξέλιξη πλασμάτων η οποία δε χρειάστηκε να καταχωρήσει ισοδύναμα μέσα της το «εδώ» του χώρου με το «τώρα» του χρόνου...
- δίνει στη Φυσική τη μαγεία να ψάξει για το αν είναι ή όχι ισοδύναμα τούτα και τη δυνατότητα να μιλήσει κάποια στιγμή για τη συμμετρία ή όχι στη ροή του χρόνου. Της δίνει το δικαίωμα να μας πει αν υπάρχει μέλλον ή μια διάσταση που κακώς την ονομάσαμε χρόνο.
****
Στην Πελασγία, χωριό ενός φίλου μου, ο χρόνος δείχνει θολά τη ροή του μέσα από το πράσινο ενός πλάσματος και από το μπλε μιας απλής σκέδασης που δημιουργεί ολόκληρο ουρανό.
Αλλά το κόκκινο, το μπλε, το πράσινο από τις χάντρες της δεύτερης φωτό μαρτυράνε ότι τα χρώματα είναι η αντικειμενικότητα μιας απλής βιολογικής αποτύπωσης αριθμών που δίνουν τις αναλογίες τους ως συχνότητες φωτονίων...
Τα χρώματα είναι αποκλειστικά μια βιολογική αποτύπωση αριθμών!
Δεν υπάρχουν μακριά από τη βιολογία. Μόλις χαθούν τα πλάσματα θα χαθούν αμέσως και τα χρώματα.
Ο ουρανός στην τρίτη φωτογραφία δε θα είναι πια μπλε, το καραβάκι στη θάλασσα της Πελασγίας δε θα είναι πια άσπρο και το πλάσμα πίσω από τα κάγκελα του χρόνου δε θα είναι πια πράσινο.
Τα χρώματα θα φύγουν, αλλά οι αριθμοί στους οποίους αντιστοιχούν οι συχνότητες των φωτονίων τους (και τα φωτόνια συνεπώς) θα υπάρχουν όσο υπάρχει το Σύμπαν.
Η ροή του χρόνου θα αντέξει άραγε μπροστά στην τρομερή ερμηνευτική δύναμη της Φυσικής;
Τα χρώματα δεν άντεξαν και ερμηνεύτηκαν με αδιανόητη ακρίβεια από την QED ...
Κβάντο χρόνου;
Γιατί όχι όταν στη διάρκειά του δεν υπάρχει πιθανό και απίθανο τύπου Boltzmann, όταν η τεράστια ταχύτητα του φωτός δε χρειάζεται χρόνο για διάδοση, όταν τα τεράστια βαρυτικά πεδία δεν τον αφήνουν να κυλήσει κι όταν η βιολογικές μας καταβολές δεν το χρειάζονται;
*Φυσικός Γενικού Λυκείου Αγριάς
Πηγή: alfavita.gr
Η Σφήκα: Επιλογές