ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ,
Ε.ΠΑ.Μ.
Είναι γεγονός που έχει
συντελεστεί και για αυτό δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο, ότι τα τελευταία 2
με 3 χρόνια έχουν γίνει πολύ μεγάλες αλλαγές σε όλον τον πλανήτη, που θα
μπορούσαν κάλλιστα να χαρακτηριστούν και κοσμοϊστορικές, αφού έχουν επιδράσει
πάνω στη ζωή πολλών δισεκατομμυρίων ανθρώπων και ταυτόχρονα, έχουν επιφέρει
σοβαρές επιπτώσεις και ανακατατάξεις στο γεωπολιτικό σκηνικό.
Για να ξεκινήσουμε από
το τελευταίο, μόνο ο
πόλεμος στη Συρία με τις δυνάμεις του ISIS αλλά και αυτές
της αντιπολίτευσης που εξελίχθηκε σε εμφύλιο πόλεμο, έφεραν στην επιφάνεια το
μεγάλο κύμα προσφύγων, το Καλοκαίρι του 2015, που συνεχίζεται ακόμα και μέχρι
σήμερα χωρίς ιδιαίτερη ανακοπή, παρά τις συμφωνίες που έχουν γίνει με τους
άμεσα εμπλεκόμενους. Αυτές ήταν
και οι πρώτες σοβαρές
ενδείξεις των αλλαγών που
αναφέρονται παραπάνω.
Αλληλουχία γεγονότων στη
συνέχεια έφερε και άλλες αλλαγές,
που σημάδεψαν σοβαρά τα προηγούμενα 2 χρόνια. Ως τέτοια χαρακτηριστικά και μόνο γεγονότα
αναφέρονται:
Το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία, που έφερε στην
επιφάνεια τις υπέρμετρες φιλοδοξίες του Ερντογάν, που φτάνουν μέχρι και
την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,
Η κατάρριψη του ρωσικού Αεροσκάφους της Πολεμικής Αεροπορίας από αντιαεροπορικές δυνάμεις της Τουρκίας και η μετέπειτα σύσφιξη των σχέσεων της Τουρκίας με τη
Ρωσία,
Η άνοδος στην εξουσία των ΗΠΑ του Τράμπ και με ότι αυτή σηματοδοτεί, και τέλος, ο συνεχιζόμενος πόλεμος με την τρομοκρατία στις χώρες της Μ. Ανατολής, αλλά και σε χώρες της Ευρώπης τελευταία.
Βέβαια δεν μπορούμε να
αφήσουμε έξω από τα μεγάλα γεγονότα τον «πόλεμο» στην Ουκρανία, που έφερε τις
δυνάμεις του ΝΑΤΟ στο υπογάστριο της Ρωσίας, τον οικονομικό μαρασμό πολλών
χωρών της Ευρώπης και στον αντίποδα τον πλουτισμό της Γερμανίας και τον
οικονομικό πόλεμο με την Κίνα.
Το θέμα και συγχρόνως το
ερώτημα που πλανάται είναι, το που θα πάει αυτή η κατάσταση; Μήπως οδηγεί σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις ακόμη και
μέχρι του σημείου να δει η ανθρωπότητα
ένα νέον Παγκόσμιο Πόλεμο; Και σε αυτές τις αλλαγές που γίνονται, ακόμη και αν
έχουν συγκυριακό χαρακτήρα,
είναι αδύνατο να μην επηρεαστεί τόσο η Ευρώπη, όσο και η Χώρα μας.
Δεν υπάρχει αμφιβολία
ότι το παγκόσμιο περιβάλλον είναι ρευστό, με τους εθνικούς ανταγωνισμούς στο
πολύμορφο και πολυκρατικό σχήμα της πολύ κουρασμένης ΕΕ να κερδίζουν έδαφος,
ενώ ταυτόχρονα παρατηρείται
επιστροφή στην πρωτοκαθεδρία του έθνους – κράτους και των διακρατικών σχέσεων,
απέναντι στην οργάνωση του παγκόσμιου γίγνεσθαι.
Η διαδικασία αυτή που
συντελείται παγκόσμια, μπορεί να παρομοιαστεί μόνο με κινούμενη άμμο και σε αυτό το περιβάλλον καλείται
και η πατρίδα μας να παίξει
κάποιο ρόλο στη διαμόρφωσή του. Μπορεί άραγε;
Η απάντηση θα μπορούσε
να είναι, «Ναι μπορεί η Ελλάδα να παίξει θετικό ρόλο στη συντελούμενη
διαδικασία, στην περίπτωση όμως που αξιοποιεί κατάλληλα τα πλεονεκτήματα που
της δίνει η γεωπολιτική της θέση και μια ενεργός πραγματικά πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική»
Όμως η βαθιά οικονομική
κρίση που μαστίζει τη χώρα και η προσήλωσή της στα δυτικά στερεότυπα και τους
δήθεν συμμάχους μας σε οικονομικό και αμυντικό πλαίσιο, αλλά
και η συνεχής ενδοτικότητα και τα φοβικά σύνδρομα των Ελληνικών κυβερνήσεων απέναντι στις Τουρκικές
προκλήσεις, στερούν τη δυνατότητα στην Ελλάδα να διαδραματίσει κάποιο θετικό
ρόλο στο διεθνές στερέωμα.
Για να μπορέσει να
ανταποκριθεί η Χώρα στις προκλήσεις και στους κινδύνους που ενέχουν οι
παγκόσμιες ανακατατάξεις, χρειάζεται πάνω από όλα να ανακτήσει την Εθνική της
Ανεξαρτησία που έχει παραδοθεί οικειοθελώς σε ξένες δυνάμεις και σε ξένα κέντρα
αποφάσεων.
Και αυτή η οικειοθελής
παράδοση δεν είναι απλά φραστική, είναι πολύ ουσιαστική, αφού οι επιπτώσεις στην οικονομική, κοινωνική, πολιτική
δομή της χώρας είναι αποφασιστικές, γιατί τα ξένα κέντρα είναι τελικά αυτά που
καθορίζουν τόσο τη δομή της ανάπτυξης, όσο
και το πεδίο δράσης στη διεθνή γεωπολιτική σκακιέρα.
*Ο Δ.
Κυπριώτης είναι στρατηγός ε.α., μέλος της ΠΓ και Οργανωτικός Γραμματέας του
Ε.ΠΑ.Μ.
ΠΗΓΗ: epamhellas
teleytaiaexodos.