Αχιλλέας Ομήρου
Όλες οι άλλες περιπτώσεις αναντιστοιχίας της σεξουαλικής συμπεριφοράς και φύλου εξετάζονται και ερμηνεύονται από την ψυχιατρική / ψυχανάλυση. Όλο και κάτι έχουν να μας πούνε γι αυτό ο Σ. Φρόϋντ, ο Γιούγκ κλπ. Σε συνδυασμό μάλιστα με την κοινωνιολογία μπορούν να μας πούνε πολύ περισσότερα.
Φύλο όμως «ουδέτερο» και μάλιστα «κοινωνικό» είναι πολύ δύσκολο να ανιχνεύσουμε. Ακόμα και το μουλάρι – ο γνωστός μας ημίονος – είναι γνωστό ότι δεν αναπαράγεται από μόνο του, δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως «φύλο», ακριβώς γι αυτό το λόγο. Είναι αποτέλεσμα διασταύρωσης αλόγου και όνου (γαϊδουριού). Αυτή η διασταύρωση δίνει αποτέλεσμα, τον ημίονο ή μουλάρι, αλλά δεν αναπαράγει ούτε τα άλογα ούτε τους όνους. Να του πούμε λίγο «φιλοσοφικότερα» πηγή της ζωής είναι η ενότητα και πάλη των αντιθέτων. Και στην κοινωνική ζωή – στην ανθρώπινη ιστορία – αυτό συμβαίνει. Η ενότητα και πάλη των αντιθέτων, πιο λιανά η πάλη των τάξεων, είναι αυτή που κινεί την ιστορία μέχρι τώρα. Αν σε ένα μέλλον, που δεν θα ζήσουμε, δεν θα υπάρχουν τάξεις (για να μην στεναχωρήσουμε όσους προσβλέπουν σε μια τέτοια κοινωνία και μάλιστα σύντομα) , τότε αυτοί οι μελλοντικοί άνθρωποι θα βρούνε ποιο ή ποια είδη αντιθέσεων θα πάρουν την θέση της.
Το «κίνημα» αναγνώρισης του «τρίτου» ή κοινωνικού φύλου βεβαίως αφορά πολύ στενά αυτούς που έχουν αποκτήσει – πέραν αυτών που φυσιολογικά, λόγω ανωμαλιών στην φυλογένεση – δεν είναι ένα βαθύ κοινωνικό κίνημα. Όσο και αν αισθάνονται ότι η κοινωνία τους έχει στο περιθώριο κλπ – πράγμα όχι αληθές για όσους ανήκαν στα πάνω πατώματα της κοινωνίας – δεν διεκδικούν καμιά βαθειά κοινωνική αλλαγή. Δηλαδή αν τα αφεντικά κάποια στιγμή ανήκουν όλα στο τρίτο ή ουδέτερο ή κοινωνικό φύλο, είναι άτομα της ΛΟΑΤ κοινότητας, θα συμπεριφέρονται πιο «ανθρώπινα» και πιο «δίκαια» στους υφιστάμενους την εκμετάλλευση και καταπίεση του συστήματος; Στους «ομόφυλους» τους θύματα εκμετάλλευσης και καταπίεσης πως θα συμπεριφέρονται; Σύμφωνα με τα ταξικά τους συμφέροντα ή σύμφωνα με τις σεξουαλικές τους κοινές προτιμήσεις;
Το «κίνημα» αυτό λοιπόν δεν απαντάει στο βασικό κοινωνικό ερώτημα. Είναι ένα «κίνημα» που ασχολείται με τον εαυτό του, δεν είναι επαναστατικό. Όχι μόνο δεν είναι επαναστατικό, όπως αυτοθεωρείται, αλλά εντάσσεται στην όλη ιδεολογικο-πολιτική προσπάθεια του συστήματος που βρίσκεται σε βαθειά οικονομική-πολιτική-περιβαλλοντική και ηθική κρίση. Στο «μέσα» μέρος του μυαλού του σκέπτεται ακριβώς όπως ο Σαμψών: «Αποθανέτω μετά των αλλοφύλων».
Στον φόβο για το μέλλον του, στα αδιέξοδα τα δικά του, η αναπαραγωγή των ίδιων των ανθρώπων είναι επικίνδυνη. Γιατί στηρίζεται στην ύπαρξη των αντιθέτων φύλων. Πρέπει λοιπόν κι εδώ να εξαλειφθεί η έννοια των αντιθέτων. Όλα unisex, κατάργηση της φύσης και των νόμων της. Στην θέση τους τα ανδροειδή, τα μεταλλαγμένα, τα σκεπτόμενα ρομπότ, όλα όσα βλέπουμε στα «επιστημονικά» έργα φαντασίας ή και να προετοιμάζονται στα εργαστήρια ερευνών. «Επανάσταση βλαστοκυτάρων», «μεταλλαγμένα μυαλά λόγω υπολογιστών», «επιστήμονες έσβησαν ανεπιθύμητα στοιχεία από γονιδίωμα», «πειραματικό νανοτσίπ αναγεννά ιστούς και όργανα», είναι μερικοί από τους τίτλους που έχουμε διαβάσει στα έντυπα που κυκλοφορούν. Και βέβαια τα ρομπότ που έχει πάρει τη θέση εργατών σε κρίσιμες θέσεις της παραγωγής. Η FIAT π.χ. είχε ζήσει την απεργία στα εργοστάσια της που οφείλονταν στους περίπου 800 ελεγκτές αλυσίδας παραγωγής. Σταμάταγαν αυτοί, νέκρωνε όλη η παραγωγή. 800 εργάτες μπορούσαν να απεργήσουν αποτελεσματικά για όλους: για 30.000 εργάτες. Τι έκανε λοιπόν η FIAT, δηλαδή τι σκέφτηκαν οι άνθρωποι της; Την θέση αυτών των «απείθαρχων» εργατών πήραν πολύ πειθαρχημένα ρομπότ, που κάνουν ακριβώς την ίδια δουλειά.
Η κατάργηση των αντιθέτων – στο όνομα της διαφορετικότητας που όμως καταργεί την αντίθεση των φύλων – είναι το όνειρο κάθε λογής ολοκληρωτικού φασισμού/ναζισμού.
Η εξάπλωση και ενίσχυση του κινήματος του «ουδέτερου» του κοινωνικού φύλου (που όμως αρνούμαστε να δούμε ποιο κοινωνικό περιβάλλον, ποιοι κοινωνικοί λόγοι το έχουν «γεννήσει»), προετοιμάζει την κοινωνία να αποδεχτεί αύριο αντί να γεννάει παιδιά να κατασκευάζει ανδροειδή και μεταλλαγμένους. Ο άνθρωπος που έζησε δύο αιώνες δεν ήτανε το κινηματογραφικό έργο που ο μακαρίτης Ρόμπιν Ουίλιαμς έπαιζε ένα ρομπότ που τελικά απέκτησε ιδιότητες ανθρώπου και παντρεύτηκε την νεαρή κυρία του; Φαντασία; Όχι. Προετοιμασία.
Όχι παρελάσεις για την 28η Οκτωβρίου ή την 25η Μαρτίου – που πρέπει να καταργηθούν ως «φασιστικές», επαναφορά του Ι. Μεταξά* – αλλά τώρα υπερήφανα Pride Party στην πλατεία Συντάγματος και στην Θεσσαλονίκη. Η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα καλούσε για συμμετοχή στις πορείες. Μια πορεία για την Κύπρο δεν έκανε ποτέ.
Στα σχολεία ακόμα και στα δημοτικά οι «αριστεροί» μας του ΥΠΕΠΘ θέλουν τα παιδάκια να μαθαίνουν για το «κοινωνικό» φύλο, να έχουν «κοινωνικές» τουαλέτες κλπ κλπ παιδαγωγικά και ελεγμένα «ψυχοθεραπευτικά». Να με συγχωρήσετε αλλά οι «διανοούμενοι» του ευρωκομουνισμού έκαναν «τον κώλο τους σημαία» και με αυτήν παρελαύνουν. Δεν τους ενδιαφέρει π.χ. αυτό που κάθε σοβαρός παιδοψυχολόγος λέει – κι η πείρα έχει αποδείξει – ότι τα παιδιά χρειάζονται για την σωστή ψυχολογική τους ανάπτυξη και τα δύο πρότυπα στην οικογένεια, αλλά βιάζονται να επιτραπεί μετά τον γάμο ομοφυλόφιλων ζευγαριών και η υιοθεσία! Δηλαδή από τη μια απαρνούμαστε ως πηγή της ζωής, των παιδιών, την ενότητα και πάλη των αντιθέτων και από την άλλη αποδεχόμαστε τον καρπό αυτής της ένωσης που εμείς όμως απαρνούμαστε. Σε αυτό το μέτρο έχει συμφωνήσει και η Λαϊκή Ενότητα του μέγα αγωνιστή/ κομμουνιστή Π. Λαφαζάνη. Όπως φυσικά και με τα pride party. Η όλη επιχείρηση ιδεολογικής και ηθικής (το ηθικής εγώ τουλάχιστον με τη μαρξιστική/ κομουνιστική έννοια) κατακυρίευσης από την κυρίαρχη αστική έχει αρχίσει από καιρό: θυμηθείτε πως δειλά στην αρχή άρχισαν να εμφανίζονται στην τηλεόραση και στις ελληνικές σειρές οι γκέι, χαριτωμένοι και καλοί. Από τους «Απαράδεκτους» μέχρι τις μοντέρνες οικογένειες – κόπιες των αμερικάνικων.
Νομίζω ότι πολύτιμες σκέψεις για όλα αυτά χρωστάμε στον S. Freud. Στο γνωστό έργο του «Ο πολιτισμός πηγή δυστυχίας» [έτσι έχει μεταφραστεί και παραμείνει ο τίτλο, αν και δεν σωστή η μετάφραση: το Unbehagen δεν σημαίνει δυστυχία. Δυσαρέσκεια είναι πιο σωστό]. Νομίζω ότι πολύ σωστά αντιμετωπίζει και το πρόβλημα όσων έχουν διαφορετικές από τις γενετήσιες – αναπαραγωγικές προτιμήσεις και κλίσεις, όπως επίσης πολύ σωστά προσπαθεί να τις εξηγήσει, παραμένοντας πάντα πιστός στην ιστορική προσφορά της οικογένειας στην ανθρώπινη εξέλιξη.
ΣΗΜΕΡΑ ΘΑ ΠΑΡΑΚΑΜΨΟΥΜΕ ΤΑ ΓΝΩΣΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΜΑΣ.
Διάβασα πως η κυβέρνηση του Καναδά υιοθετεί στα επίσημα έγγραφα το ουδέτερο φύλλο. Καταλαβαίνω το αίτημα του «κινήματος» των πάσης φύσεως ομοφυλόφιλων, αν και δεν συμφωνώ καθόλου με τα περισσότερα από αυτά που υποστηρίζουν. Ας πούμε αυτή η τελευταία κατάκτηση τους για το «ουδέτερο» ή όπως το αποκαλεί και η κυβέρνηση μας «κοινωνικό» φύλλο. Φύλλο ουδέτερο ή κοινωνικό δεν υπάρχει. Το φύλλο καθορίζεται από την...
ίδια την φύση – την εξέλιξη των οργανισμών, κλπ. Κάποια στιγμή στο έμβρυο αρχίζει και η διαδικασία της φυλογένεσης. Δηλαδή καθορίζεται αν θα γίνει αρσενικό ή θηλυκό το παιδί – ο νέος άνθρωπος. Αναπτύσσονται λοιπόν τα αντίστοιχα όργανα του. Συμβαίνει κάποιες φορές αυτός ο διαχωρισμός να μην εξελιχθεί ικανοποιητικά. Δηλαδή κάποια όργανα του φύλου που δεν επικράτησε να παραμείνουν, επηρεάζοντας το τελικό αποτέλεσμα και έτσι την σεξουαλική ζωή του συγκεκριμένου ατόμου. Σε τέτοιες περιπτώσεις μπορεί η ιατρική επιστήμη να δώσει λύση – έστω κάποια λύση, με εγχείρηση, κλπ. Για αυτό υπεύθυνη είναι η ίδια η φύση. Όπως και στην περίπτωση εκείνη που άλλοι φυσιολογικοί παράγοντες – υπερπαραγωγή διάφορων ορμονών κλπ – να επιφέρουν αλλαγές στην σεξουαλική συμπεριφορά του ατόμου. Θυμόμαστε πως πριν μερικά χρόνια είχαν αποδοθεί στα κοτόπουλα που η ανάπτυξη τους είχε ενισχυθεί με ενέσεις ορμονών, φαινόμενα εκθηλισμού στους άνδρες. Αλλά ακόμα και τώρα συνεχίζονται μελέτες για το ρόλο διαφόρων τροφών ή ακόμα και καλλυντικών στο αδυνάτισμα του σπέρματος ή στην αλλαγή σεξουαλικής συμπεριφοράς αρσενικών και θηλυκών.Διάβασα πως η κυβέρνηση του Καναδά υιοθετεί στα επίσημα έγγραφα το ουδέτερο φύλλο. Καταλαβαίνω το αίτημα του «κινήματος» των πάσης φύσεως ομοφυλόφιλων, αν και δεν συμφωνώ καθόλου με τα περισσότερα από αυτά που υποστηρίζουν. Ας πούμε αυτή η τελευταία κατάκτηση τους για το «ουδέτερο» ή όπως το αποκαλεί και η κυβέρνηση μας «κοινωνικό» φύλλο. Φύλλο ουδέτερο ή κοινωνικό δεν υπάρχει. Το φύλλο καθορίζεται από την...
Όλες οι άλλες περιπτώσεις αναντιστοιχίας της σεξουαλικής συμπεριφοράς και φύλου εξετάζονται και ερμηνεύονται από την ψυχιατρική / ψυχανάλυση. Όλο και κάτι έχουν να μας πούνε γι αυτό ο Σ. Φρόϋντ, ο Γιούγκ κλπ. Σε συνδυασμό μάλιστα με την κοινωνιολογία μπορούν να μας πούνε πολύ περισσότερα.
Φύλο όμως «ουδέτερο» και μάλιστα «κοινωνικό» είναι πολύ δύσκολο να ανιχνεύσουμε. Ακόμα και το μουλάρι – ο γνωστός μας ημίονος – είναι γνωστό ότι δεν αναπαράγεται από μόνο του, δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως «φύλο», ακριβώς γι αυτό το λόγο. Είναι αποτέλεσμα διασταύρωσης αλόγου και όνου (γαϊδουριού). Αυτή η διασταύρωση δίνει αποτέλεσμα, τον ημίονο ή μουλάρι, αλλά δεν αναπαράγει ούτε τα άλογα ούτε τους όνους. Να του πούμε λίγο «φιλοσοφικότερα» πηγή της ζωής είναι η ενότητα και πάλη των αντιθέτων. Και στην κοινωνική ζωή – στην ανθρώπινη ιστορία – αυτό συμβαίνει. Η ενότητα και πάλη των αντιθέτων, πιο λιανά η πάλη των τάξεων, είναι αυτή που κινεί την ιστορία μέχρι τώρα. Αν σε ένα μέλλον, που δεν θα ζήσουμε, δεν θα υπάρχουν τάξεις (για να μην στεναχωρήσουμε όσους προσβλέπουν σε μια τέτοια κοινωνία και μάλιστα σύντομα) , τότε αυτοί οι μελλοντικοί άνθρωποι θα βρούνε ποιο ή ποια είδη αντιθέσεων θα πάρουν την θέση της.
Το «κίνημα» αναγνώρισης του «τρίτου» ή κοινωνικού φύλου βεβαίως αφορά πολύ στενά αυτούς που έχουν αποκτήσει – πέραν αυτών που φυσιολογικά, λόγω ανωμαλιών στην φυλογένεση – δεν είναι ένα βαθύ κοινωνικό κίνημα. Όσο και αν αισθάνονται ότι η κοινωνία τους έχει στο περιθώριο κλπ – πράγμα όχι αληθές για όσους ανήκαν στα πάνω πατώματα της κοινωνίας – δεν διεκδικούν καμιά βαθειά κοινωνική αλλαγή. Δηλαδή αν τα αφεντικά κάποια στιγμή ανήκουν όλα στο τρίτο ή ουδέτερο ή κοινωνικό φύλο, είναι άτομα της ΛΟΑΤ κοινότητας, θα συμπεριφέρονται πιο «ανθρώπινα» και πιο «δίκαια» στους υφιστάμενους την εκμετάλλευση και καταπίεση του συστήματος; Στους «ομόφυλους» τους θύματα εκμετάλλευσης και καταπίεσης πως θα συμπεριφέρονται; Σύμφωνα με τα ταξικά τους συμφέροντα ή σύμφωνα με τις σεξουαλικές τους κοινές προτιμήσεις;
Το «κίνημα» αυτό λοιπόν δεν απαντάει στο βασικό κοινωνικό ερώτημα. Είναι ένα «κίνημα» που ασχολείται με τον εαυτό του, δεν είναι επαναστατικό. Όχι μόνο δεν είναι επαναστατικό, όπως αυτοθεωρείται, αλλά εντάσσεται στην όλη ιδεολογικο-πολιτική προσπάθεια του συστήματος που βρίσκεται σε βαθειά οικονομική-πολιτική-περιβαλλοντική και ηθική κρίση. Στο «μέσα» μέρος του μυαλού του σκέπτεται ακριβώς όπως ο Σαμψών: «Αποθανέτω μετά των αλλοφύλων».
Στον φόβο για το μέλλον του, στα αδιέξοδα τα δικά του, η αναπαραγωγή των ίδιων των ανθρώπων είναι επικίνδυνη. Γιατί στηρίζεται στην ύπαρξη των αντιθέτων φύλων. Πρέπει λοιπόν κι εδώ να εξαλειφθεί η έννοια των αντιθέτων. Όλα unisex, κατάργηση της φύσης και των νόμων της. Στην θέση τους τα ανδροειδή, τα μεταλλαγμένα, τα σκεπτόμενα ρομπότ, όλα όσα βλέπουμε στα «επιστημονικά» έργα φαντασίας ή και να προετοιμάζονται στα εργαστήρια ερευνών. «Επανάσταση βλαστοκυτάρων», «μεταλλαγμένα μυαλά λόγω υπολογιστών», «επιστήμονες έσβησαν ανεπιθύμητα στοιχεία από γονιδίωμα», «πειραματικό νανοτσίπ αναγεννά ιστούς και όργανα», είναι μερικοί από τους τίτλους που έχουμε διαβάσει στα έντυπα που κυκλοφορούν. Και βέβαια τα ρομπότ που έχει πάρει τη θέση εργατών σε κρίσιμες θέσεις της παραγωγής. Η FIAT π.χ. είχε ζήσει την απεργία στα εργοστάσια της που οφείλονταν στους περίπου 800 ελεγκτές αλυσίδας παραγωγής. Σταμάταγαν αυτοί, νέκρωνε όλη η παραγωγή. 800 εργάτες μπορούσαν να απεργήσουν αποτελεσματικά για όλους: για 30.000 εργάτες. Τι έκανε λοιπόν η FIAT, δηλαδή τι σκέφτηκαν οι άνθρωποι της; Την θέση αυτών των «απείθαρχων» εργατών πήραν πολύ πειθαρχημένα ρομπότ, που κάνουν ακριβώς την ίδια δουλειά.
Η κατάργηση των αντιθέτων – στο όνομα της διαφορετικότητας που όμως καταργεί την αντίθεση των φύλων – είναι το όνειρο κάθε λογής ολοκληρωτικού φασισμού/ναζισμού.
Η εξάπλωση και ενίσχυση του κινήματος του «ουδέτερου» του κοινωνικού φύλου (που όμως αρνούμαστε να δούμε ποιο κοινωνικό περιβάλλον, ποιοι κοινωνικοί λόγοι το έχουν «γεννήσει»), προετοιμάζει την κοινωνία να αποδεχτεί αύριο αντί να γεννάει παιδιά να κατασκευάζει ανδροειδή και μεταλλαγμένους. Ο άνθρωπος που έζησε δύο αιώνες δεν ήτανε το κινηματογραφικό έργο που ο μακαρίτης Ρόμπιν Ουίλιαμς έπαιζε ένα ρομπότ που τελικά απέκτησε ιδιότητες ανθρώπου και παντρεύτηκε την νεαρή κυρία του; Φαντασία; Όχι. Προετοιμασία.
Όχι παρελάσεις για την 28η Οκτωβρίου ή την 25η Μαρτίου – που πρέπει να καταργηθούν ως «φασιστικές», επαναφορά του Ι. Μεταξά* – αλλά τώρα υπερήφανα Pride Party στην πλατεία Συντάγματος και στην Θεσσαλονίκη. Η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα καλούσε για συμμετοχή στις πορείες. Μια πορεία για την Κύπρο δεν έκανε ποτέ.
Στα σχολεία ακόμα και στα δημοτικά οι «αριστεροί» μας του ΥΠΕΠΘ θέλουν τα παιδάκια να μαθαίνουν για το «κοινωνικό» φύλο, να έχουν «κοινωνικές» τουαλέτες κλπ κλπ παιδαγωγικά και ελεγμένα «ψυχοθεραπευτικά». Να με συγχωρήσετε αλλά οι «διανοούμενοι» του ευρωκομουνισμού έκαναν «τον κώλο τους σημαία» και με αυτήν παρελαύνουν. Δεν τους ενδιαφέρει π.χ. αυτό που κάθε σοβαρός παιδοψυχολόγος λέει – κι η πείρα έχει αποδείξει – ότι τα παιδιά χρειάζονται για την σωστή ψυχολογική τους ανάπτυξη και τα δύο πρότυπα στην οικογένεια, αλλά βιάζονται να επιτραπεί μετά τον γάμο ομοφυλόφιλων ζευγαριών και η υιοθεσία! Δηλαδή από τη μια απαρνούμαστε ως πηγή της ζωής, των παιδιών, την ενότητα και πάλη των αντιθέτων και από την άλλη αποδεχόμαστε τον καρπό αυτής της ένωσης που εμείς όμως απαρνούμαστε. Σε αυτό το μέτρο έχει συμφωνήσει και η Λαϊκή Ενότητα του μέγα αγωνιστή/ κομμουνιστή Π. Λαφαζάνη. Όπως φυσικά και με τα pride party. Η όλη επιχείρηση ιδεολογικής και ηθικής (το ηθικής εγώ τουλάχιστον με τη μαρξιστική/ κομουνιστική έννοια) κατακυρίευσης από την κυρίαρχη αστική έχει αρχίσει από καιρό: θυμηθείτε πως δειλά στην αρχή άρχισαν να εμφανίζονται στην τηλεόραση και στις ελληνικές σειρές οι γκέι, χαριτωμένοι και καλοί. Από τους «Απαράδεκτους» μέχρι τις μοντέρνες οικογένειες – κόπιες των αμερικάνικων.
Νομίζω ότι πολύτιμες σκέψεις για όλα αυτά χρωστάμε στον S. Freud. Στο γνωστό έργο του «Ο πολιτισμός πηγή δυστυχίας» [έτσι έχει μεταφραστεί και παραμείνει ο τίτλο, αν και δεν σωστή η μετάφραση: το Unbehagen δεν σημαίνει δυστυχία. Δυσαρέσκεια είναι πιο σωστό]. Νομίζω ότι πολύ σωστά αντιμετωπίζει και το πρόβλημα όσων έχουν διαφορετικές από τις γενετήσιες – αναπαραγωγικές προτιμήσεις και κλίσεις, όπως επίσης πολύ σωστά προσπαθεί να τις εξηγήσει, παραμένοντας πάντα πιστός στην ιστορική προσφορά της οικογένειας στην ανθρώπινη εξέλιξη.
Σχετικα αλιευμένα στο διαδίκτυο:
Σχετικά: