Τρίτη, Αυγούστου 8

Η αθλιότητα των σημερινών “πρωτοπορειών”

Προκόπης Μπίχτας

Στην Ελλάδα του ευρώ, του χρέους και των μνημονίων, η καταστροφή της οικονομίας και των πολιτών συνεχίζεται με αυξανόμενους ρυθμούς. Όλο και περισσότερο, αντί να μιλάμε για σχετική εκμετάλλευση και σχετική φτώχεια των εργαζόμενων μαζών που, έτσι κι αλλιώς, είναι κανόνας στα πλαίσια του συστήματος της μισθωτής εργασίας (καπιταλισμός), μιλάμε για γενικευμένη, απόλυτη δυστυχία.


  • Ο αριθμός των ανέργων βρίσκεται στα 2,5 εκατομμύρια, αν υπολογίσουμε και την κρυφή ανεργία, δηλαδή τους πραγματικούς ανέργους που δεν μπορούν να εγγραφούν στα μητρώα του ΟΑΕΔ.
  • Το 2016 ο αριθμός των αστέγων υπολογιζόταν στις 30000 σύμφωνα με δήλωση της Θεανώς Φωτίου, άρα δικαιούμαστε να πιστέψουμε ότι ήταν μεγαλύτερος και σήμερα είνσι πολύ μεγαλύτερος.
  • 1.000.000 άρρωστοι, μεταξύ των οποίων 100.000 καρκινοπαθείς, δεν μπορούν να προμηθευτούν τα φάρμακά τους.
  • Η βρεφική θνησιμότητα έχει αυξηθεί κατά 43% και τίποτα δεν δείχνει ότι δεν θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο.
  • Οι πληστειριασμοί ακινήτων θα διεξάγονται ηλεκτρονικά, με την άδεια ενός ακόμα αντισυνταγματικού νομοσχεδίου.
  • Κάθε μέρα οικογένειες πετιούνται στον δρόμο.
  • Κάθε τόσο οικογένειες αφήνουν τα παιδιά τους σε φιλανθρωπικά ιδρύματα και διάφορες ΜΚΟ, επειδή δεν μπορούν να τους παρέχουν τροφή.
  • Αντεργατικοί νόμοι που νομιμοποιούν την σκλαβιά ψηφίζονται ο ένας μετά τον άλλον και δικαστήρια τους ερμηνεύουν με τον χειρότερο τρόπο.
  • Καταφανώς αθώοι άνθρωποι φυλακίζονται για χρόνια, ενώ άλλοι, καταφανώς ένοχοι, κυκλοφορούν ελεύθεροι.
  • 2 άνθρωποι αυτοκτονούν κάθε μέρα κατά μέσο όρο.
  • Ο πληθυσμός της Ελλάδας μειώθηκε κατά 2,5% μέσα στο 2016 λόγω των αυξημένων θανάτων, των μειωμένων γεννήσεων και της μετανάστευσης.
  • Η δημοκρατία και η λαϊκή κυριαρχία έχουν καταπατηθεί από την ωμή βία των διεθνών δολοφόνων και των εγχώριων πρακτόρων τους.
  • Τα εθνικά ζητήματα που αφορούν στην μοίρα της εδαφικής ακεραιότητας και εκατομμυρίων ανθρώπινων υπάρξεων έχουν πάρει τον δρόμο καταστροφής.

Οι στατιστικές που δείχνουν τον χαμό ανθρώπινων ζωών δεν έχουν τέλος. Οι προβλέψεις για χαμό ακόμα περισσότερων φορούν την δικαιολογημένη αλαζονεία της βεβαιότητας.

Ενώ οι δολοφόνοι των μνημονίων συνεχίζουν να εξολοθρεύουν τον ελληνικό λαό διασκεδάζοντας και γελώντας, σχεδόν όλα τα κόμματα της “αριστεράς” ή της “εργατικής τάξης” συνεχίζουν να αδιαφορούν και να αδρανούν με ένα πρωτοφανές πείσμα που ξεπερνά κατά πολύ τα όρια του λάθους.

Η συντριπτική πλειοψηφία της αριστεράς έχει χρεοκοπήσει. Αν δούμε την ιστορία της θα διαπιστώσουμε ότι, ύστερα από την εποποιία της Εθνικής Αντίστασης του ΕΑΜ-ΕΛΛΑΣ, την υπογραφή των συμφωνιών Λιβάνου, Καζέρτας και Βάρκιζας και την προδοσία σε βάρος του Άρη Βελουχιώτη και εκατοντάδων χιλιάδων αγωνιστών, όλα τα σχέδιά της ήσαν μακριά από τα συμφέροντα των λαϊκών μαζών. Η ιδεολογία και η πολιτική της αριστεράς εκείνων των χρόνων έχουν κληροδοτηθεί στην πλειοψηφία των σημερινών κομμάτων της.

Η αριστερά “μας” και το πολιτικό προσωπικό της –κοινοβουλευτικό και εξωκοινοβουλευτικό– βασικά μικροαστικής και μεσοαστικής προέλευσης όλα αυτά τα χρόνια, βεβαιωμένα πια, δεν κατόρθωσε να αποκτήσει βαθιές και σταθερές επαφές και ρίζες ούτε μέσα στην ελληνική εργατική τάξη, ούτε στη «φτωχομεσαία» αγροτιά (όπως λέει και το ΚΚΕ), ούτε γενικά στις πλατειές εργαζόμενες μάζες. Δεν ασχολήθηκε σοβαρά με τα προβλήματά τους. Ασχολήθηκε και προσπάθησε να κατοχυρώσει την ταυτότητά της με τα προβλήματα και ενδιαφέροντα του κοινωνικού της χώρου: αυτά των μικρομεσαίων και μεσαίων στρωμάτων.

Και σήμερα η ιδεολογία, τα προγράμματα και η πολιτική πρακτική της πλειοψηφίας των “αριστερών” κομμάτων, οργανώσεων, ομάδων, τάσεων κ.λ.π. δεν εκφράζουν τα λαϊκά στρώματα που πλήττονται από το καθεστώς των μνημονίων. Έχουν υποταχθεί πλήρως στα σχέδια και αξιώματα της παγκοσμιοποίησης και στην γερμανική πολιτική που διαμεσοποιείται με το ευρώ. Το δηλώνουν είτε δημόσια, αλλά με συγκεκαλυμμένο λόγο είτε μέσω των πολιτικών τους πρακτικών που προκαλούν και προωθούν την διάσπαση κάθε συλλογικής διαδικασίας και κάθε κοινής προσπάθειας που στρέφεται ενάντια στους δολοφόνους των λαών. Έχουν στραφεί ενάντια στις κοινωνικές δυνάμεις της προόδου και της δημοκρατίας.

Σήμερα, όπως έκαναν και παλιότερα, ψάχνουν να βρουν κοινωνικά ερείσματα σε εκείνα τα αλλοτροιωμένα μικρομεσαία και μεσαία στρώματα που αδιαφορούν για την κατάσταση των εργαζομένων και τους απασχολούν τα προβλήματα της οικολογίας, του υποκριτικού ανθρωπισμού, της κάλπικης αλληλεγγύης, της ζωοφιλίας, της χορτοφαγίας, των LGBTQ, της πολυπολιτισμικότητας, της νομιμοποίησης ή όχι των ναρκωτικών, της πολιτικής ορθότητας κ.λ.π. κ.λ.π. Τα “αριστερά” κόμματα, οι “αριστερές” οργανώσεις, τάσεις κ.λ.π., παραγνωρίζουν ή αποκρύπτουν ότι η καμπάνια γύρω από αυτά τα ζητήματα έχει ενορχηστρωθεί με σειρά αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κι έχει ενισχυθεί οικονομικά, ιδεολογικά και πολιτικά από τα Ευρωπαϊκά κέντρα. Είναι αυτά τα κέντρα που έχουν διαθέσει σημαντικά κονδύλια για τέτοια προγράμματα σε σχολεία, ΜΚΟ κ.λ.π., με σκοπό να χαθεί κάθε ίχνος πολιτικής σκέψης από τον ελληνικό λαό, να διαλυθεί η συνοχή του, να αποτύχει κάθε υγιής προσπάθεια αποτίναξης των αλυσίδων και, τελικά, να καταστεί ανίσχυρη κάθε προσπάθεια που θα αποσκοπεί σε εξέγερση ή επανάσταση.

Τα περισσότερα κόμματα, οργανώσεις, ομάδες, τάσεις κ.λ.π. της αριστεράς αντιμετωπίζουν το μεταναστευτικό-προσφυγικό πρόβλημα με μια ανήθικη, μικροαστική ηθική υποκριτικής συμπόνιας και αρνούνται πεισματικά να στραφούν με πολιτικές πρακτικές ενάντια στις αιτίες που το προκαλούν και τους κοσμοπολίτες ενόχους. Αντίθετα σαμποτάρουν με κάθε ευκαιρία και τρόπο τις δυνάμεις που αποκαλύπτουν τις συνέπειες αυτού του ζητήματος για τους μισθοσυντήρητους και τους συμμάχους τους και οι οποίες προσπαθούν να δημιουργήσουν τις διαλεκτικές προϋποθέσεις για την επίλυσή του.

Τα περισσότερα κόμματα, οργανώσεις, ομάδες, τάσεις κ.λ.π. της αριστεράς δεν παίρνουν σαφή θέση για τα αίτια της συμφοράς που πλήττει τους λαούς της Μέσης Ανατολής, δεν αποκαλύπτουν με κάθε τρόπο τους ενόχους και δεν στρέφονται ενάντια τους με κάθε ευκαιρία.

Σαν αποτέλεσμα της άρνησης της αριστεράς να επιλέξει διαλεκτική λύση και δράση, καθώς και του πολυεπίπεδου πολέμου που έχει εξαπολυθεί από τις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης, δυσκολεύονται οι προσπάθειες για δημοκρατική και για επαναστατική δράση. Τα προβλήματα επιδεινώνονται, επικρατεί ο ρατσισμός σε βάρος της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και τρέφεται ο φασισμός. Η αριστερά “μας” παραβλέπει και τις αιτίες της γιγάντωσης του φασισμού, συνεχίζει την αυτοαναφορά και τον αυτοθαυμασμό της και εκτονώνεται με την συνηθισμένη δήθεν αντιρατσιστική και δήθεν αντιφασιστική φρασεολογία.

Μέσα σε αυτή την μολυσμένη ατμόσφαιρα το ισχυρότερο κόμμα της αριστεράς, το ΚΚΕ, ξεκαθάρισε με τις θέσεις του 20ου συνεδρίου του την στάση του:

1) Η αποχώρηση από το γερμανικό νόμισμα θα είναι επιβλαβής για τον ελληνικό λαό, αν δεν έρθει ο σοσιαλισμός (ο οποίος φαίνεται ότι θα έρθει μέσα από στάσεις εργασίας –μια κάθε εξάμηνο-, κι από σποραδικές καταθέσεις επαναστατικών τροπολογιών στη βουλή).

Οι δικαιολογίες που χρησιμοποιεί το ΚΚΕ για το “επιβλαβές” της θέσπισης εθνικού νομίσματος είναι άφθονες και βρίσκονται καθημερινά στην προπαγάνδα της τηλεόρασης.

2) Κάθε αγώνας για την αποχώρηση της χώρας από την ΕΕ είναι άχρηστος, αν δεν συνδυάζεται με την σοσιαλιστική επανάσταση. Το ΚΚΕ, δεν μας εξηγεί με ποιόν τρόπο προωθεί τον σοσιαλισμό η αδράνεια απέναντι στην καταπάτηση της δημοκρατίας και στην εξόντωση του ελληνικού λαού.

Το επιχείρημα που προβάλλεται για το “επιβλαβές” και “άχρηστο” αυτών των αγώνων είναι ότι η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ θα ωφελήσει ορισμένα τμήματα του κεφαλαίου.

Θα ήταν ενδιαφέρον να μας έλεγε το πονηρούτσικο ΚΚΕ ποιά τμήματα του κεφαλαίου ωφελούνται από την παραμονή στην Ευρωζώνη και την ΕΕ, αλλά αυτό ξέχασε πολύ βολικά να το αναφέρει.

Σήμερα το ζήτημα στρατηγικής σημασίας για την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού είναι η ανάπτυξη ενός μετώπου, όσο πλατύτερου γίνεται, από όλες τις κοινωνικές δυνάμεις που πλήττονται από το ευρώ και τα μνημόνια, ανεξάρτητα από το τις ιδιαιτερότητες που υπάρχουν σε άλλα ζητήματα.

Σήμερα ο στόχος που εμπεριέχει και συμπυκνώνει την δυναμική κάθε επαναστατικής δράσης είναι ο στόχος της δημιουργίας ενός τέτοιου μετώπου, που θα απελευθερώσει τον ελληνικό λαό από τα δεσμά της παγκοσμιοποίησης και θα δώσει την δυνατότητα, να αναδειχθούν οι μισθοσυντήρητοι του χεριού και του πνεύματος σαν ηγεμονική-διευθυντική δύναμη της κοινωνίας. Οι προοπτικές που γεννά η δημιουργία ενός τέτοιου κινήματος είναι ακριβώς ό,τι τρέμει το σύστημα της μισθωτής εργασίας μαζί με τους “αριστερούς - αντικαπιταλιστικούς” και δεξιούς διορθωτικούς μηχανισμούς του.



Προκόπης Μπίχτας: Σχετικά με τον συντάκτη