Του Νίκου Φιλιππίδη
Αν οι περισσότεροι έχουν στο μυαλό τους ως σημαντικότερη στιγμή του, την ομιλία του στην ΔΕΘ του 2014 όπου παρουσίασε το πρόγραμμα «φάντασμα» της Θεσσαλονίκης, οι δυο που προηγήθηκαν αλλά και οι δύο που ακολούθησαν ήταν επίσης χαρακτηριστικές, των όσων συνέβησαν στην Ελλάδα την τελευταία 5ετία.
Στην ΔΕΘ του 2012 ο τότε αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, επέλεξε να συμμετάσχει ως επικεφαλής των διαδηλωτών του ΣΥΡΙΖΑ λίγο πριν την ομιλία του τότε πρωθυπουργού Α. Σαμαρά, έχοντας στο πλευρό του τον Νίκο Καρανίκα. Λίγες μέρες μετά επανήλθε στην Θεσσαλονίκη για την επίσημη εμφάνισή του στην ΔΕΘ όπου ξεχώρισε για τις λατινοαμερικανικού τύπου εξαγγελίες του για την οικονομία και την κοινωνία. Ήταν ακόμα η εποχή του ρομαντισμού και των κινημάτων.
Την επόμενη χρονιά το 2013 εγκατέλειψε την τακτική των λαϊκών κινητοποιήσεων με αυτοπρόσωπη παρουσία και αφού σχολιάστηκε αρχικά η εμφάνισή του με ένα πουκάμισο... Burberry, επέλεξε να δώσει μια μαραθώνια συνέντευξη 30 ερωτοαπαντήσεων. Ήταν άλλωστε το διάστημα που είχε ακολουθήσει του κλεισίματος της ΕΡΤ και η τότε αντιπολίτευση επιχειρούσε άνοιγμα, μέσω των φιλικών αντανακλαστικών πολλών δημοσιογράφων, σε ευρύτερα κομμάτια της κοινωνίας. Εκεί ακούστηκε για πρώτη φορά η περίφημη «σεισάχθεια» στην οποία θα υπάγονταν όλα τα χρέη των πολιτών και βέβαια εξαγγελίες τύπου «εθνικοποίηση τραπεζών».
Η χιλιοαναλυμένη παρουσία του Α. Τσίπρα στην ΔΕΘ το 2014, δεν χρήζει προφανώς περαιτέρω ανάλυσης, άλλωστε τίποτα από όσα τότε εξαγγέλθηκαν δεν υλοποιήθηκαν, ούτε μπορούσαν να υλοποιηθούν. Αλλά αυτό αποτελεί μέρος μιας γενικότερης εθνικής αυταπάτης, η οποία επίσης έχει αναλυθεί.
Το 2015, αν και προεκλογική η παρουσία του Α. Τσίπρα στην ΔΕΘ λίγες μέρες μετά την υπογραφή του 3ου Μνημονίου δεν έμοιαζε σε τίποτα με τις προηγούμενες εμφανίσεις του. Προσγειωμένος, ελαφρώς παγωμένος, με μια ομιλία στημένη πάνω σε παλαιότερες μνημονιακών πρωθυπουργών και με μικρές εξάρσεις τύπου «ανάκτηση λαϊκής κυριαρχίας», «μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα» και δικαιολογίες του στυλ «βάλαμε την πατρίδα πάνω από το κόμμα!». Ειδικά το τελευταίο φαίνεται ότι παραξένεψε και τον ίδιο. Παρά την έκπληξή του ότι η πατρίδα προηγούνταν του κόμματος ως δεύτερη εναλλακτική του, λίγες ημέρες μετά κέρδισε εκ νέου τις εκλογές. Στην συγκεκριμένη ομιλία του υπήρχε και μια καλή ιδέα, την οποία παραδόξως ουδέποτε υλοποίησε. Όπως είχε πει, «η κυβέρνησή μας σκοπεύει να καταθέσει αίτημα στις χώρες του εξωτερικού προκειμένου να γνωστοποιηθούν τα περιουσιακά στοιχεία που αποκτήθηκαν από Έλληνες κατά τη διάρκεια της κρίσης».
Το Σεπτέμβριο του 2016 η ομιλία του ξεκίνησε με αρκετή καθυστέρηση και χωρίς να μεταδίδεται από τα ιδιωτικά κανάλια λόγω της 24ωρης απεργίας που έχει κηρυχθεί για τις επαπειλούμενες χιλιάδες απολύσεις στους τηλεοπτικούς σταθμούς. Εκεί θυμήθηκε τον παλιό «καλό εαυτό του», του 2014.
Πρώτο βήμα είπε είναι το θετικό κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης. Το αποτέλεσμα γνωστό, ήταν Σεπτέμβριος και έκλεισε Ιούνιο, με μέτρα ψηφισμένα από τώρα για το 2019 και το 2020 άνω των 5 δις.
Δεύτερο βήμα, είπε πέρυσι ο κ. Τσίπρας, είναι το θέμα του χρέους, σε συνέχεια των σχετικών αποφάσεων του Eurogroup. Οι πάντες γνωρίζουν την μηδενική εξέλιξη.
Τρίτο βήμα, είπε, είναι η ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων της ΕΚΤ. Χαμένος στόχος και αυτός.
Τέταρτο βήμα, είπε πέρυσι, είναι η επίτευξη υψηλών ρυθμών ανάπτυξης για το 2017. Αυτό ακόμα δεν έχει χαθεί, αλλά θα είναι σίγουρα μικρότερη των αρχικών εκτιμήσεων.
Εκεί που πραγματικά «τραβάς τα μαλλιά σου», ήταν ότι δύο χρόνια μετά το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», εξήγγειλε πέρυσι την επέκταση των απαλλαγών του ΕΝΦΙΑ μέσα στο 2017 και την αντικατάστασή του από έναν δικαιότερο φόρο μέσα στην επόμενη διετία. Όσο το είδατε εσείς να συμβαίνει άλλο τόσο το είδε και αυτός. Παράλληλα είχε εξαγγείλει και τη μείωση έμμεσων φόρων εντός διετίας, κάτι το οποίο επίσης δεν προβλέπεται σε κανένα σημείο της συμφωνίας της β’ αξιολόγησης.
Στο περίμενε βρίσκονται και χιλιάδες ελεύθεροι επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενοι στον ΟΑΕΕ και στο ΕΤΑΑ, στους οποίους υποσχέθηκε (πριν από 12 μήνες) το πάγωμα των ασφαλιστικών τους οφειλών, ώστε να μπορούν να είναι ασφαλιστικά ενήμεροι εάν είναι συνεπείς στις τρέχουσες οφειλές του.
Απτόητος από τα παλιά του «κατορθώματα» αναμένεται να εμφανιστεί και φέτος στην ΔΕΘ. Τάζει επιδόματα και επέκταση του επιδόματος ανεργίας, όταν έχει συμφωνήσει την κατάργηση άλλων και τον περιορισμό του επιδόματος ανεργίας. «Πουλάει» ως νεωτερικότητα την υποχρέωση του Κράτους να ελέγχει την αγορά εργασίας και την τήρηση των νόμων. Υπόσχεται την επαναφορά συντάξεων σε κατηγορίες που ο ίδιος έχει καταργήσει. Και αυτά είναι ακόμα η αρχή.
Είναι προφανές ότι παρά τα χρόνια που μεσολάβησαν και τα όσα συνέβησαν, ο Α. Τσίπρας είτε δεν έμαθε είτε θεωρεί ότι ο κόσμος δεν το πρόσεξε. Ως συνέπεια θεωρεί ακόμα την τακτική των ψεύτικων υποσχέσεων ως την πλέον ενδεδειγμένη.