Παναγιώτα Μπλέτα
Τα άρθρα πρέπει να έχουν όχι μόνο ενημερωτικό αλλά και εκπαιδευτικό χαρακτήρα, για να μπορούν να ανακινήσουν την κριτική ικανότητα και τα φίλτρα του πολίτη να διυλίσει την όποια πληροφορία του έρχεται από το εξωτερικό του περιβάλλον και να την κατατάξει ανάλογα στην σκέψη του.
Βασικό κριτήριο, όταν έρχεται η στιγμή των αποφάσεων και των επιλογών δράσης.
Πολλές φορές μια χώρα αναγκάζεται για να καλύψει τις ανάγκες της, να δανεισθεί χρήματα από άλλα κράτη ή από τον ιδιωτικό τομέα, μέσα από την πώληση κρατικών ομολόγων.
Όταν όμως δεν μπορεί να αποπληρώσει το δάνειο γιατί κινδυνεύει με χρεοκοπία, είτε θα πρέπει να ζητήσει και να επιτύχει επιμήκυνση του δανείου με τους καλύτερους δυνατούς όρους, είτε να ζητήσει και επιτύχει απομείωση του χρέους, δηλαδή το λεγόμενο κούρεμα.
Για να δούμε τι σημαίνει Επιμήκυνση του Χρέους:
Επιμήκυνση ενός χρέους σημαίνει, ότι ένα δάνειο παίρνει χρονική παράταση της αποπληρωμής του και βελτίωση των όρων αυτής, δηλαδή χαμηλότερα επιτόκια με περίοδο χάριτος.
Αυτό συνίσταται, στο να εξασφαλίσει πίστωση χρόνου, προκειμένου να αποκαταστήσει την θέση της μια χώρα στις αγορές και να βρει τα χρήματα για να αποπληρώσει το δάνειο που έχει πάρει.
Αυτό σημαίνει, ότι περισσότεροι επενδυτές θα είναι πρόθυμοι να αγοράσουν ομόλογα μεγάλης διάρκειας, εφόσον η χώρα δεν θα έχει μεγάλες τοκοχρεολυτικές δόσεις να καταβάλει για αρκετά χρόνια.
Πότε όμως;
Όταν η επιμήκυνση θα κάνει τη διαφορά ως προς το υψηλό χρέος απέναντι στο ΑΕΠ, που δεν θα γίνει ακόμη υψηλότερο στο τέλος της χρονικής διάρκειας της επιμήκυνσης.
Όταν θα υπάρχει φώς στο τέλος του τούνελ και απεξάρτηση από τους δανειστές.
Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί στην περίπτωση της Ελλάδας, όπου η επιμήκυνση του χρέους συνίσταται στα 50 χρόνια, την στιγμή που το δημόσιο χρέος ως προς το ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εθνικό Προιόν) φθάνει το 175%, είναι δηλαδή πολύ υψηλό και μη βιώσιμο βραχυπρόθεσμα, πόσο μάλλον μακροπρόθεσμα. Οι μικρότερες δόσεις αποπληρωμής του δανείου μέσω της επιμήκυνσης δεν εξυπηρετούν την παραπάνω προϋπόθεση και έτσι κρίνονται αναποτελεσματικές.
Συμπέρασμα: Η επιμήκυνση ενός χρέους έχει νόημα και αποτέλεσμα μόνο όταν το δάνειο είναι χαμηλό και βιώσιμο.-
Για να δούμε τι σημαίνει απομείωση/κούρεμα ενός χρέους:
Η μείωση του χρέους μιας χώρας συνίσταται στην ανταλλαγή παλιών ομολόγων που κατέχουν οι δανειστές, με καινούργια χαμηλότερης αξίας.
Στην περίπτωση που μια χώρα βρίσκεται σε κατάσταση χρεοκοπίας, όπως η Ελλάδα, το χρέος της δηλαδή είναι μη βιώσιμο, τότε η αποτελεσματικότερη λύση για δανειστές και δανειζομένους είναι η απομείωση του χρέους έτσι ώστε να βγουν και οι δύο ωφελημένοι.
Ας μην ξεχνάμε, ότι βασική προϋπόθεση σε αυτή την σχέση δεν είναι να εξαντληθεί μια χώρα οικονομικά και κοινωνικά, καθώς δεν θα μπορεί να αποπληρώσει τον δανεισμό της και δανειστές και δανειζόμενοι θα βρεθούν σε δύσκολη θέση.
Όλα αυτά σε συνθήκες καλής συνεργασίας δανειστών και δανειζομένων και όχι σε συνθήκες που ο ένας να επιβουλεύεται τον άλλον.
Αλλιώς μιλάμε για άλλη τεχνική συνεργασίας, που βασικό σχεδιασμό έχει να καθυποτάξει το δανειζόμενο και να εκμεταλλευτεί τα περιουσιακά του στοιχεία και την πολιτική του οντότητα.
Εδώ δεν μιλάμε πια για δανεισμό. Εδώ ξεφύγαμε…
Εδώ μιλάμε για καθαρό πολιτικό και οικονομικό επεκτατισμό, μέσω του δανεισμού.
Εδώ μιλάμε για πολιτική που επιδιώκει να επεκτείνει την οικονομική, πολιτική και πολιτιστική κυριαρχία εις βάρος αδύναμων οικονομικά κρατών.
Εδώ μιλάμε για ΝΕΟΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΣΜΟ…
Παναγιώτα Μπλέτα: Σχετικά με τον συντάκτη
Τα άρθρα πρέπει να έχουν όχι μόνο ενημερωτικό αλλά και εκπαιδευτικό χαρακτήρα, για να μπορούν να ανακινήσουν την κριτική ικανότητα και τα φίλτρα του πολίτη να διυλίσει την όποια πληροφορία του έρχεται από το εξωτερικό του περιβάλλον και να την κατατάξει ανάλογα στην σκέψη του.
Βασικό κριτήριο, όταν έρχεται η στιγμή των αποφάσεων και των επιλογών δράσης.
Πολλές φορές μια χώρα αναγκάζεται για να καλύψει τις ανάγκες της, να δανεισθεί χρήματα από άλλα κράτη ή από τον ιδιωτικό τομέα, μέσα από την πώληση κρατικών ομολόγων.
Όταν όμως δεν μπορεί να αποπληρώσει το δάνειο γιατί κινδυνεύει με χρεοκοπία, είτε θα πρέπει να ζητήσει και να επιτύχει επιμήκυνση του δανείου με τους καλύτερους δυνατούς όρους, είτε να ζητήσει και επιτύχει απομείωση του χρέους, δηλαδή το λεγόμενο κούρεμα.
Για να δούμε τι σημαίνει Επιμήκυνση του Χρέους:
Επιμήκυνση ενός χρέους σημαίνει, ότι ένα δάνειο παίρνει χρονική παράταση της αποπληρωμής του και βελτίωση των όρων αυτής, δηλαδή χαμηλότερα επιτόκια με περίοδο χάριτος.
Αυτό συνίσταται, στο να εξασφαλίσει πίστωση χρόνου, προκειμένου να αποκαταστήσει την θέση της μια χώρα στις αγορές και να βρει τα χρήματα για να αποπληρώσει το δάνειο που έχει πάρει.
Αυτό σημαίνει, ότι περισσότεροι επενδυτές θα είναι πρόθυμοι να αγοράσουν ομόλογα μεγάλης διάρκειας, εφόσον η χώρα δεν θα έχει μεγάλες τοκοχρεολυτικές δόσεις να καταβάλει για αρκετά χρόνια.
Πότε όμως;
Όταν η επιμήκυνση θα κάνει τη διαφορά ως προς το υψηλό χρέος απέναντι στο ΑΕΠ, που δεν θα γίνει ακόμη υψηλότερο στο τέλος της χρονικής διάρκειας της επιμήκυνσης.
Όταν θα υπάρχει φώς στο τέλος του τούνελ και απεξάρτηση από τους δανειστές.
Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί στην περίπτωση της Ελλάδας, όπου η επιμήκυνση του χρέους συνίσταται στα 50 χρόνια, την στιγμή που το δημόσιο χρέος ως προς το ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εθνικό Προιόν) φθάνει το 175%, είναι δηλαδή πολύ υψηλό και μη βιώσιμο βραχυπρόθεσμα, πόσο μάλλον μακροπρόθεσμα. Οι μικρότερες δόσεις αποπληρωμής του δανείου μέσω της επιμήκυνσης δεν εξυπηρετούν την παραπάνω προϋπόθεση και έτσι κρίνονται αναποτελεσματικές.
Συμπέρασμα: Η επιμήκυνση ενός χρέους έχει νόημα και αποτέλεσμα μόνο όταν το δάνειο είναι χαμηλό και βιώσιμο.-
Για να δούμε τι σημαίνει απομείωση/κούρεμα ενός χρέους:
Η μείωση του χρέους μιας χώρας συνίσταται στην ανταλλαγή παλιών ομολόγων που κατέχουν οι δανειστές, με καινούργια χαμηλότερης αξίας.
Στην περίπτωση που μια χώρα βρίσκεται σε κατάσταση χρεοκοπίας, όπως η Ελλάδα, το χρέος της δηλαδή είναι μη βιώσιμο, τότε η αποτελεσματικότερη λύση για δανειστές και δανειζομένους είναι η απομείωση του χρέους έτσι ώστε να βγουν και οι δύο ωφελημένοι.
Ας μην ξεχνάμε, ότι βασική προϋπόθεση σε αυτή την σχέση δεν είναι να εξαντληθεί μια χώρα οικονομικά και κοινωνικά, καθώς δεν θα μπορεί να αποπληρώσει τον δανεισμό της και δανειστές και δανειζόμενοι θα βρεθούν σε δύσκολη θέση.
Όλα αυτά σε συνθήκες καλής συνεργασίας δανειστών και δανειζομένων και όχι σε συνθήκες που ο ένας να επιβουλεύεται τον άλλον.
Αλλιώς μιλάμε για άλλη τεχνική συνεργασίας, που βασικό σχεδιασμό έχει να καθυποτάξει το δανειζόμενο και να εκμεταλλευτεί τα περιουσιακά του στοιχεία και την πολιτική του οντότητα.
Εδώ δεν μιλάμε πια για δανεισμό. Εδώ ξεφύγαμε…
Εδώ μιλάμε για καθαρό πολιτικό και οικονομικό επεκτατισμό, μέσω του δανεισμού.
Εδώ μιλάμε για πολιτική που επιδιώκει να επεκτείνει την οικονομική, πολιτική και πολιτιστική κυριαρχία εις βάρος αδύναμων οικονομικά κρατών.
Εδώ μιλάμε για ΝΕΟΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΣΜΟ…
Παναγιώτα Μπλέτα: Σχετικά με τον συντάκτη