Φθινόπωρο ήταν θυμάμαι..

Φθινόπωρο ήταν και τότε... θυμάμαι όπως και τώρα. Από κείνα τα φθινόπωρα που περπατάς στους δρόμους, και σε κάθε σου βήμα ακούς αυτό το παράξενο τρίξιμο των φύλλων κάτω από τα παπούτσια σου...   κραυγή πόνου...  απόηχος αναμνήσεων...Μοιραίες συναντήσεις σ' ενα δρόμο χωρίς όνομα, ανιχνεύοντας τη χαμένη αθωότητα των χρόνων με έντονη μυρωδιά
νοσταλγίας... για κάτι που πέρασε κι έφυγε αφήνοντας ,αίσθηση αποξένωσης...   μοναξιάς φθινοπώρου..
Μαρίζα Τσιτμή