Ο Τσίπρας και ο στενός κύκλος των ανθρώπων που κυβερνούν τη χώρα δεν έχουν αποφασίσει τι τους συμφέρει να κάνουν.
Ετσι είναι και με τη λογική αλλά και με τον ανορθολογισμό,
και με τους «χαρτογιακάδες» αλλά και με τους Ελληναράδες.
Και με το μνημόνιο και με τη δήθεν ένδοξη αντίσταση!
Η κυβέρνηση κινείται χωρίς πυξίδα ενώπιον των κρίσιμων αποφάσεων του χειμώνα.
Η κυβέρνηση κινείται χωρίς πυξίδα ενώπιον των κρίσιμων αποφάσεων του χειμώνα.
Πουλάει ανάπτυξη, επενδύσεις και εκσυγχρονισμό του Δημοσίου τσιμπολογώντας από την ατζέντα του Μητσοτάκη
...και ταυτόχρονα κλείνει το μάτι για προσλήψεις και ρήξη με τους κακούς Ευρωπαίους -αυτούς που τόλμησαν να αμφισβητήσουν την κληρονομία του Στάλιν.
Χάνεται πάλι η μπάλα για την αξιολόγηση. Από νωρίς. Και είναι κρίμα.
Και τα σπασμένα θα τα πληρώσουμε πάλι εμείς με φόρους, εισφορές και άλλα μέτρα.
Στο Μαξίμου είναι εμφανές ότι δεν τους καίγεται καρφί για την τήρηση των δεσμεύσεων που θα μπορούσαν να βγάλουν τη χώρα από το μνημόνιο σε ένα χρόνο από σήμερα.
Λένε ότι επιδιώκουν να γυρίσουμε σελίδα αλλά στην πράξη το μόνο που κάνουν είναι να βουτάνε σε έναν επικοινωνιακό αχταρμά με αλλοπρόσαλλα μηνύματα. Και την ίδια ώρα οι δράσεις του προγράμματος μένουν πίσω ή άλλες αναστρέφονται περιμένοντας μετά τις 15 Οκτωβρίου τους επικεφαλής των Θεσμών να έρθουν με τη λίστα ανά χείρας.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο ατελείωτος χαβαλές με την αξιολόγηση στο Δημόσιο που προφανώς προσβάλει όσους παλεύουν μέσα στην ανασφάλεια του ιδιωτικού τομέα.
Κάθε τρεις και λίγο αξιωματούχοι των Βρυξελλών που νοιάζονται για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα (όπως ο Μαργαρίτης Σχοινάς στο άρθρο του στην «Καθημερινή») προειδοποιούν ότι κάτι πρέπει να γίνει.
Ωστόσο στο Μαξίμου δεν φαίνεται να συγκινούνται.
Είναι προφανές πως ο στενός κύκλος που κυβερνάει τη χώρα, ο Τσίπρας και οι κοντινοί του άνθρωποι, δεν έχουν αποφασίσει τι τους συμφέρει να κάνουν.
Ξέρουν ποιο είναι το συμφέρον της χώρας, αλλά αυτό που δεν έχουν ξεκαθαρίσει είναι ποιο είναι το δικό τους.
Ιδίως από τη στιγμή που μέσα στον Αύγουστο οι Βρυξέλλες τους ξεκαθάρισαν ότι κάποιο πλαίσιο εποπτείας (λέγε με μνημόνιο) θα πρέπει να το υπογράψουν.
Οι παράτες για δήθεν εκσυγχρονισμό του Δημοσίου είναι διανθισμένες με υποσχέσεις για προσλήψεις.
Οι ύμνοι για την επιχειρηματικότητα μπολιάζονται με γυμνασιακή χροντρόπλακα (τύπου «μη τσιμπάς εμείς δεν είμαστε χαρτογιακάδες»), όπως η ατάκα «είσαι σίγουρος πώς δεν μας κοροϊδεύει;» από τον Τσίπρα για την επένδυση της Παπαστράτος.
Και με τη λογική και με τον ανορθολογισμό, και με τους «χαρτογιακάδες» και με τους Ελληναράδες, και με το μνημόνιο και με την ένδοξη (τάχα μου) αντίσταση.
Και πίσω από αυτό το χαμηλής αισθητικής συνονθύλευμα, κάθε μέρα που περνάει και δεν γίνεται τίποτα για να τελειώνουμε με τα μνημόνια τίθενται πάλι σε κίνδυνο οι θυσίες όλων όσων μάτωσαν για να σταθεί η χώρα όρθια και να δει επιτέλους μια άσπρη μέρα.
Αλέκος Παπαναστασίου
protagon
politika-gr