‘
(Το άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
«Στην Ελλάδα δεν βιώσαμε ούτε την Αναγέννηση, ούτε το Διαφωτισμό – επειδή η χώρα μας ήταν για 400 ολόκληρα χρόνια υποδουλωμένη σε έναν απελπιστικά
υποανάπτυκτο λαό, ο οποίος σήμερα βαδίζει ολοταχώς πίσω το σκοτεινό παρελθόν του. Από την πλευρά της υλικής προόδου μας, αποτελεί ασφαλώς ένα τεράστιο μειονέκτημα – το οποίο όμως, εάν αναλύσει κανείς, ίσως καταλήξει σε διαφορετικά συμπεράσματα, σε σχέση με το εάν ωφεληθήκαμε ή μη από το ότι δεν ζήσαμε το Διαφωτισμό.Ειδικότερα ο τεχνολογικός ρασιοναλισμός, στον οποίο ο Διαφωτισμός έβλεπε το μέσον για να ανοίξει στους ανθρώπους το δρόμο προς την ευτυχία, απελευθερώνοντας τους από τους φυσικούς περιορισμούς, ακολούθησε στη συνέχεια τη δική του ιδιόμορφη λογική – καταλήγοντας να γίνει αυτοσκοπός σε ένα αδιάκοπο κυνήγι της καινοτομίας, στερημένο από κάθε σχέδιο βελτίωσης των ανθρωπίνων συνθηκών (πηγή: L. Ferry).Με απλά λόγια, αντί να απελευθερώσει τους ανθρώπους, τους υπέταξε στους ανώνυμους νόμους ενός υπερβολικού κοινωνικού (εξ)ορθολογισμού, τον οποίο κανένας δεν θέλησε, ούτε ελέγχει – οδηγώντας σε μία όλο και ταχύτερη ανανέωση των αντικειμένων του πόθου της αγοράς (=καταναλωτισμός), της οποίας ο στόχος δεν είναι πια να ικανοποιεί τις πραγματικές ανθρώπινες ανάγκες.Αντίθετα, ο βασικός σκοπός της αγοράς είναι να επιτρέπει στις επιχειρήσεις, καθώς επίσης στα Έθνη που δραστηριοποιούνται, να επιβιώνουν μέσα σε έναν κόσμο γενικευμένου ανταγωνισμού – όπως αυτός που δημιουργήθηκε κατά την εποχή της πρώτης (ασύμμετρης) παγκοσμιοποίησης, η οποία κατέληξε σε δύο αιματηρούς παγκοσμίους πολέμους, καθώς επίσης της δεύτερης που ξεκίνησε μετά το 1980, με τα οδυνηρά αποτελέσματα που ήδη βιώνουν όλες οι ανθρώπινες κοινωνίες σήμερα.Στις κοινωνίες εκείνες τώρα, οι οποίες είναι εξ ολοκλήρου αφοσιωμένες στον (εξ)ορθολογισμό των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων, καθώς επίσης στην κυριαρχία επάνω σε μία εχθρική φύση, όπως είναι κατ’ εξοχήν η γερμανική και η ολλανδική στην Ευρώπη (περιοχές με πολύ άσχημες κλιματικές και λοιπές συνθήκες), ο άνθρωπος υποβιβάζεται στη θέση ενός πράγματος, ενός αντικειμένου – ενώ ακόμη και οι φιλελεύθερες δυτικές δημοκρατίες δεν ξεφεύγουν από τη διαστρέβλωση των αρχών που υποστηρίζουν, σε σημείο που η πρόοδος δεν εμφανίζεται πια ως ελπίδα, αλλά ως απειλή.Απλούστερα η συνεχής τάση για ανάπτυξη, σύμφυτη με την αντίληψη της προόδου που κληροδότησε ο Διαφωτισμός εν πρώτοις στης χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης, είναι αβάστακτη για την πλειοψηφία των ανθρώπων – ενώ οδηγεί αναπόφευκτα στην εξάντληση των φυσικών πόρων του πλανήτη. Επομένως, αργά ή γρήγορα, σε μία μεγάλη ανθρωπιστική καταστροφή, οπότε σε μία δραματική οπισθοχώρηση – αφού οι φυσικοί πόροι είναι πεπερασμένοι.Στα πλαίσια αυτά, με αφετηρία τη σημερινή εποχή, όλες οι ανθρώπινες γενιές θα ζουν εις βάρος των επομένων – εάν δεν σταματήσει αυτή η εξέλιξη, αυτού τους είδους η οπισθοδρομική «πρόοδος», η οποία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη δυστυχία των μελλοντικών ανθρωπίνων κοινωνιών και σε μία παγκόσμια καταστροφή«.
.
Ανάλυση
Πρόσφατα δημοσιεύθηκαν στοιχεία από τη EUROSTAT, σχετικά με την εκπαίδευση και την απασχόληση των νέων ανθρώπων στην Ευρώπη (πηγή) – τα οποία επικεντρώθηκαν στην ομάδα που ονομάζεται ΝΕΕΤ (Not in Education, Employment or Training). Σε αυτούς δηλαδή που ούτε σπουδάζουν, ούτε παρακολουθούν κάποια μετεκπαιδευτικά ή επιμορφωτικά σεμινάρια, ούτε εργάζονται (πηγή). Εν προκειμένω, οι νέοι χωρίζονται σε τρεις ηλικιακές κατηγορίες: από 15-19 ετών, από 20-24 και από 25-29.
Σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές λοιπόν στατιστικές, το μερίδιο των νέων της ομάδας ΝΕΕΤ αυξάνεται με την ηλικία σε σημαντικό βαθμό – αντί να μειώνεται ως όφειλε. Ειδικότερα στην πρώτη κατηγορία (από 15-19 ετών), το μερίδιο των νέων της ομάδας ΝΕΕΤ ανέρχεται μόλις στο 6,1% του συνόλου, στη δεύτερη (20-24) στο 16,7% (περί τους 5.000.000 νέους), ενώ στην τελευταία (25-29) εκτοξεύεται στο 18,8% – πάνω από το τριπλάσιο.
Η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία εστιάζει την έρευνα της στη μεσαία κατηγορία – πίσω από την οποία υπάρχουν πολύ διαφορετικοί αριθμοί για την εκάστοτε χώρα της Ευρώπης, όπως φαίνονται στο διπλανό γράφημα. Προηγείται καθαρά η Ιταλία με ποσοστό 29,1% ακολουθούμενη από τη Ρουμανία (23,6%), την Ελλάδα (23%), την Κύπρο (22,7%), τη Βουλγαρία (22,7%) και την Ισπανία (21,2%) – ενώ το χαμηλότερο ποσοστό εμφανίζεται στην Ολλανδία (6,9%), στη Μάλτα (8,1%) και στη Δανία (8,5%).
Πάντοτε για την ομάδα ΝΕΕΤ της μεσαίας κατηγορίας, για τους νέους δηλαδή μεταξύ 20 και 24 ετών που ούτε σπουδάζουν, ούτε εκπαιδεύονται ή εργάζονται, η EUROSTAT κατέγραψε τις αλλαγές από το 2006 έως το 2016 (γράφημα δεξιά) – όπου φαίνεται πως σε δώδεκα ευρωπαϊκές χώρες το ποσοστό μειώθηκε, ενώ σε 16 αυξήθηκε (κυρίως στην Κύπρο, στην Ισπανία, στην Ιταλία και στην Ελλάδα).
Περαιτέρω οι αλλαγές στην τρίτη κατηγορία (25-29), τη σημαντικότερη για τους νέους αφού τότε ξεκινούν οι περισσότεροι την καριέρα τους ή/και εφοδιάζονται με επαγγελματικές εμπειρίες, φαίνονται στο τρίτο γράφημα αριστερά – το οποίο όλως δεν δημοσιεύθηκε από τη EUROSTAT, αλλά από έναν αναλυτή (Mitchell). Προηγείται καθαρά η Ελλάδα με 12,1% μέσον όρο αύξησης από το 2007 έως το 2016, ακολουθούμενη από την Ισπανία (10,4%) και την Ιταλία (9,1%) – ενώ το 2016 το ποσοστό των νέων της ομάδας ΝΕΕΤ και της τρίτης κατηγορίας (25 έως 29 ετών) ανήλθε στην Ελλάδα στο τρομακτικό 33,5%, στην Ιταλία στο 32,4% και στην Ισπανία στο 24,2%.
Ακόμη χειρότερα, η πατρίδα μας εμφανίζει το μεγαλύτερο ποσοστό μετανάστευσης νέων υψηλής μόρφωσης και επαγγελματικής κατάρτισης – επειδή δεν βρίσκουν καμία θέση εργασίας. Με δεδομένο δε το ότι, το «κόστος» εκπαίδευσης αυτών των νέων υπερβαίνει τα 200.000 € ανά άτομο (περί τα 100 δις € για τους 500.000 που έφυγαν από τη χώρα μας μετά την κρίση), η «αιμορραγία» για την Ελλάδα είναι τεράστια – ενώ οι χώρες εισόδου των νέων Ελλήνων μεταναστών επιδοτούνται με τα αντίστοιχα ποσά, αναπτυσσόμενες εις βάρος μας, αφού προστίθεται στο ΑΕΠ τους πάνω από 60.000 € ετησίως ανά άτομο (στα 500.000 άτομα περί τα 30 δις € ετήσιο ΑΕΠ!).
Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις, το να περιμένει κανείς πως η χώρα μας θα έχει ανάπτυξη πρέπει να είναι απελπιστικά αιθεροβάμων – ή ως κυβέρνηση να ψεύδεται, έχοντας ως μοναδικό στόχο τη νομή της εξουσίας χωρίς κανέναν ηθικό ενδοιασμό. Πόσο μάλλον αφού ασφαλώς γνωρίζει ότι, η εργασία δεν είναι μόνο μέσον επιβίωσης, αλλά τρόπος ζωής – επειδή μέσα από αυτήν αναπτύσσεται και εξελίσσεται σωστά ένας άνθρωπος, οπότε είναι αποτρόπαιο έγκλημα η αποστέρηση της. Με απλά λόγια, μία κυβέρνηση που δεν εξασφαλίζει την εύρεση μίας θέσης εργασίας στους νέους, είναι εντελώς αποτυχημένη, ανεύθυνη και εγκληματική – χωρίς να υπάρχει καμία απολύτως δικαιολογία.
Τέλος, το ποσοστό της ομάδας ΝΕΕΤ της τρίτης κατηγορίας είναι υψηλό και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, εκτός από τις παραπάνω – όπως στη Βουλγαρία (28,3%), στη Ρουμανία (24,7%), στην Κροατία (24,3%), στη Σλοβακία (21,7%), στην Κύπρο (20,7%) και στην Εσθονία (20%). Συμπερασματικά λοιπόν, νέοι ηλικίας από 25 έως 29 ετών σε όλες αυτές τις Ευρωπαϊκές χώρες, από 20% στην Εσθονία έως 33,5% στην Ελλάδα ούτε σπουδάζουν, ούτε εκπαιδεύονται, ούτε εργάζονται – αποτελώντας τα μεγάλα θύματα της πολιτικής λιτότητας που επέβαλλε η Γερμανία, ουσιαστικά για να δημιουργήσει το 4ο Ράιχ εκπληρώνοντας το όνειρο του Χίτλερ με οικονομικά μέσα.
Συνεχίστε στη 2η σελίδα (…)
Σελίδα 1 από 2http://www.analyst.gr/2017/09/24/i-evropi-tis-dropis/