Η ζωή είναι σαν ένα όμορφο κολιέ από πανάκριβα μαργαριτάρια... Κάποια στιγμή σπάει η κλωστή που τα κρατά δεμένα, κι αρχίζουν ένα ένα να σκορπίζουν, να χάνονται... σε διάφορες γωνιές που ποτέ δεν τα βρίσκουμε...
. Έτσι χάνονται κι οι άνθρωποι συνοδοιπόροι της ζωής μας... κι όσο περνούν τα χρόνια όλο και λιγοστεύουν τα μαργαριτάρια από τη κλωστή.
..αγαπημένα μας πρόσωπα, συγγενείς, φίλοι, γνωστοί...
Μαρίζα Τσιτμή