Κυριακή, Σεπτεμβρίου 24

Νοσταλγία ... καταφύγιο της ψυχής στην αυταπάτη των αναμνήσεων....


Τι νόημα έχει να με κοιτάς όταν πια δεν με βλέπεις..... Τι νόημα έχει να είσαι παντού... χωρίς να μ' αγγίζεις ...Τι νόημα έχει να σου μιλώ κι η φωνή μου να μη σε φτάνει...
Φοβάμαι... φοβάμαι χωρίς εσένα....το ξέρεις, δεν έπαψα λεπτό να φοβάμαι... Φοβάμαι, φοβάμαι το αύριο... το τώρα , τον δρόμο της φυγής....το αντίο... για πάντα..
Φοβάμαι τους χειμώνες, και τα καλοκαίρια που θα΄ρθουν χωρίς εσένα...φοβάμαι την παγερή παρουσία της απουσία σου...
Τον πρώτο καιρό σ' έψαχνα, ναι, κάποτε σ' έψαχνα παντού...μέχρι να συνηθίσω αυτή τη καταραμένη σιωπή.... τη σιωπή σου....αυτή η σιωπή είναι που με φοβίζει περισσότερο και ξεπαγιάζει τη ψυχή μου....
Μαρίζα Τσιτμή