Με το που ερχόμαστε απ' το άγνωστο, είμαστε ήδη παγιδευμένοι. Παγιδευμένοι σε ιστό θανάτου... Θανάσιμη παγίδα η ζωή... μια παγίδα καλά καμουφλαρισμένη, με περιτύλιγμα ιλουστρασιόν, που μας παραπλανεί με ψεύτικα χρωματιστά μπιχλιμπίδια καθρεφτίζοντας ψεύτικες χαρές, όνειρα απατηλά, και πλασματικές υποσχέσεις. Παντού καθρέφτες, καθρέφτες ψευδαισθήσεων... στοιχειωμένη αντανάκλαση ενός αρχέγονου παραμυθιού με αναπάντητα ερωτηματικά...Αν έχεις την ατυχία να δεις τη ζωή γυμνή, η ασχήμια της σε σοκάρει, δεν την αντέχεις.. Συνοδοιπόρος σε κάθε μας βήμα ο χρόνος, θανάσιμη παγίδα η μόνιμη ιδέα του θανάτου σε όλη τη διάρκεια της διαδρομή μας.
Μια αλήθεια που ξορκίζουμε από παιδιά, αποφεύγοντας να την αγγίξουμε ακόμα και με τη σκέψη μας ..άυλη σιωπηλή ...κόβει βόλτες φορώντας απελπισμένες σιωπές από ανθρώπινες σκιές που πάνε κι έρχονται σε μια αέναη διαδρομή μέσα στο χρόνο...
Μαρίζα Τσιτμή