Αυτή είναι (στην ουσία) η είδηση. Το πώς την σερβίρει, από εδώ και από εκεί, η συντρόφισσα υφυπουργός Οικονομικών Κατερίνα Παπανάτσιου (που οργανώνει την εκστρατεία) είναι εντελώς άλλο θέμα.
Λέει λοιπόν η συντρόφισσα Παπανάτσιου (για να «χτενίσει και να βάψει» την ουσία της είδησης) ότι, από στοιχεία που κατέχει, προκύπτει πως η μεγάλη πλειοψηφία των 25.000 ελληνικών επιχειρήσεων που μετανάστευσαν στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία (18.000 στη Βουλγαρία και 7.000 στη Ρουμανία) είναι «μαϊμούδες» και η φυγή τους είναι κομπίνα για να μην πληρώνουν φόρους στο κράτος-πατερούλη της ελληνικής σοβιετίας.
Επειδή οφείλουμε να είμαστε καλόπιστοι στην κριτική μας θα αποφύγουμε να παρουσιάσουμε αυτά που επικαλούνται (ως απάντηση) οι Σύνδεσμοι των Ελληνικών Επιχειρήσεων Μετανάστευσης στις χώρες αυτές.
Θα δεχθούμε τους ισχυρισμούς της κομισάριας Οικονομικών, η οποία έχει αναλάβει σοβαρότατο έργο και δεν έχουμε λόγους να αμφιβάλλουμε πως το πολεμάει με νύχια και με δόντια.
Θα γυρίσουμε όμως δύο σκαλοπάτια πίσω (από αυτά της είδησης) και θα αναζητήσουμε απαντήσεις σε ερωτήματα και απορίες. Απορίες όχι της στήλης και του σημερινού της σημειώματος. Απορίες της ίδιας της επιχειρηματικής αγοράς.
Σκαλοπάτι πρώτο. Πριν φθάσει το υπουργείο Οικονομικών στην «αξονική τομογραφία» του ελληνικού επιχειρηματικού σώματος 25.000 επιχειρήσεων που μετανάστευσαν (για να ανακαλύψει τα ευρήματα της απάτης) ασχολήθηκε με τις παθήσεις τους σώματος;
Έβαλε κάτω τις αρρώστιες που προκαλεί στην εσωτερική αγορά η «μοναδική τεχνογνωσία» των αριστερών (όλων των αριστερών -και του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ-) να βάζουν τόσους φόρους όσους έχει ανάγκη το κράτος για να ταΐζουν 2.000 άχρηστες υπηρεσίες, Οργανισμούς και επιχειρήσεις, 700.000 κομματικό στρατό κατοχής και τους αφισοκολλητές, τύπου Καρανίκα, που κάνουν αφισοκόλληση με υπόσχεση το πλιάτσικο στο κράτος;
Έχουν καταλάβει οι κομισάριοι του υπουργείου Οικονομικών ότι παθογένεια του σώματος της οικονομίας και κατ επέκταση και της επιχειρηματικής αγοράς δεν είναι μόνο η ασυναγώνιστη (παγκοσμίως) αισχρή ελληνική φορολόγηση των πάντων;
Γιατί οι επιχειρηματίες σύντροφοι είναι δυναμικό στοιχείο που δεν ξεζουμίζεται μόνο με τους φόρους και τις εισφορές. Τα λεφτά τους, τις ιδέες τους, την ευρηματικότητά τους και τις επιχειρηματικές τους αξίες μπορείς, ως κράτος, να τις «ρουφήξεις» όταν λειτουργείς σωστά.
Όταν έχει σχεδιασμό, στόχους και αναπτυξιακή πολιτική με επενδύσεις πάνω σε συγκεκριμένο πλάνο και χρονοδιάγραμμα ανάπτυξης.
Τότε, σύντροφοι και μόνο τότε μπορείς να μιλήσεις και για φόρους και για επιβαρύνσεις. Πρώτα δίνεις ευκαιρίες για ανάπτυξη και για κέρδος. Και μετά ζητάς αυτά που δικαιούσαι για την αναπτυξιακή και την κοινωνική σου πολιτική.
Αν δεν τα κάνεις (όπως και δεν τα έκανε καμία κυβέρνηση τα 20 χρόνια της αποεπένδυσης στην Ελλάδα) τους επενδυτές και τους επιχειρηματίες της χώρας σου τους τραβάνε οι γείτονες.
Και στην προκειμένη περίπτωση η Βουλγαρία, η Ρουμανία και τα Σκόπια με την φορολογία του 10% που την κρατάνε παγωμένη για χρόνια.
Ειδικά τα Σκόπια στα οποία πρωταγωνιστής επενδύσεων είναι η Ελλάδα με 3 δισ. ευρώ επενδύσεις μέσα στο 2016 και με προοπτική να διπλασιασθούν το 2018 .
Πριν φτάσεις λοιπόν στο πλατύσκαλο της εξέδρας (από όπου υπολογίζεις ως υπουργείο Οικονομικών να κάνεις βουτιά στο χάος των –πιθανότατων– κόλπων και της κομπίνας της ελληνικής επιχειρηματικής μετανάστευσης) γύρισε πίσω δύο σκαλοπάτια.
Το ένα είναι αυτό που μόλις περιγράψαμε. Τον επιχειρηματία και τον επενδυτή τον κερδίζεις. Δεν σου χαρίζεται για έχει το κόμμα σου να λέει στις επόμενες εκλογές…
Το δεύτερο σκαλοπάτι, πριν τη βουτιά στην «απατεωνιά» της επιχειρηματικής μετανάστευσης, που επικαλείται η συντρόφισσα Παπανάτσιου, είναι πιο σημαντικό.
Δύο βήματα από τα σύνορα και μέσα στην Θεσσαλονίκη, το 2017, έβαζαν λουκέτο 2 βιοτεχνίες κάθε μέρα! Μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου 2017 έκλεισαν, στη συμπρωτεύουσα, 450 επιχειρήσεις. Και αυτές που άνοιξαν ας μην τις συζητάμε. Συναγωνίζονται την Αθήνα σε κουλούρι Θεσσαλονίκης και μπουγάτσα Σερρών…
realpolitics.gr/
Λέει λοιπόν η συντρόφισσα Παπανάτσιου (για να «χτενίσει και να βάψει» την ουσία της είδησης) ότι, από στοιχεία που κατέχει, προκύπτει πως η μεγάλη πλειοψηφία των 25.000 ελληνικών επιχειρήσεων που μετανάστευσαν στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία (18.000 στη Βουλγαρία και 7.000 στη Ρουμανία) είναι «μαϊμούδες» και η φυγή τους είναι κομπίνα για να μην πληρώνουν φόρους στο κράτος-πατερούλη της ελληνικής σοβιετίας.
Επειδή οφείλουμε να είμαστε καλόπιστοι στην κριτική μας θα αποφύγουμε να παρουσιάσουμε αυτά που επικαλούνται (ως απάντηση) οι Σύνδεσμοι των Ελληνικών Επιχειρήσεων Μετανάστευσης στις χώρες αυτές.
Θα δεχθούμε τους ισχυρισμούς της κομισάριας Οικονομικών, η οποία έχει αναλάβει σοβαρότατο έργο και δεν έχουμε λόγους να αμφιβάλλουμε πως το πολεμάει με νύχια και με δόντια.
Θα γυρίσουμε όμως δύο σκαλοπάτια πίσω (από αυτά της είδησης) και θα αναζητήσουμε απαντήσεις σε ερωτήματα και απορίες. Απορίες όχι της στήλης και του σημερινού της σημειώματος. Απορίες της ίδιας της επιχειρηματικής αγοράς.
Σκαλοπάτι πρώτο. Πριν φθάσει το υπουργείο Οικονομικών στην «αξονική τομογραφία» του ελληνικού επιχειρηματικού σώματος 25.000 επιχειρήσεων που μετανάστευσαν (για να ανακαλύψει τα ευρήματα της απάτης) ασχολήθηκε με τις παθήσεις τους σώματος;
Έβαλε κάτω τις αρρώστιες που προκαλεί στην εσωτερική αγορά η «μοναδική τεχνογνωσία» των αριστερών (όλων των αριστερών -και του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ-) να βάζουν τόσους φόρους όσους έχει ανάγκη το κράτος για να ταΐζουν 2.000 άχρηστες υπηρεσίες, Οργανισμούς και επιχειρήσεις, 700.000 κομματικό στρατό κατοχής και τους αφισοκολλητές, τύπου Καρανίκα, που κάνουν αφισοκόλληση με υπόσχεση το πλιάτσικο στο κράτος;
Έχουν καταλάβει οι κομισάριοι του υπουργείου Οικονομικών ότι παθογένεια του σώματος της οικονομίας και κατ επέκταση και της επιχειρηματικής αγοράς δεν είναι μόνο η ασυναγώνιστη (παγκοσμίως) αισχρή ελληνική φορολόγηση των πάντων;
Γιατί οι επιχειρηματίες σύντροφοι είναι δυναμικό στοιχείο που δεν ξεζουμίζεται μόνο με τους φόρους και τις εισφορές. Τα λεφτά τους, τις ιδέες τους, την ευρηματικότητά τους και τις επιχειρηματικές τους αξίες μπορείς, ως κράτος, να τις «ρουφήξεις» όταν λειτουργείς σωστά.
Όταν έχει σχεδιασμό, στόχους και αναπτυξιακή πολιτική με επενδύσεις πάνω σε συγκεκριμένο πλάνο και χρονοδιάγραμμα ανάπτυξης.
Τότε, σύντροφοι και μόνο τότε μπορείς να μιλήσεις και για φόρους και για επιβαρύνσεις. Πρώτα δίνεις ευκαιρίες για ανάπτυξη και για κέρδος. Και μετά ζητάς αυτά που δικαιούσαι για την αναπτυξιακή και την κοινωνική σου πολιτική.
Αν δεν τα κάνεις (όπως και δεν τα έκανε καμία κυβέρνηση τα 20 χρόνια της αποεπένδυσης στην Ελλάδα) τους επενδυτές και τους επιχειρηματίες της χώρας σου τους τραβάνε οι γείτονες.
Και στην προκειμένη περίπτωση η Βουλγαρία, η Ρουμανία και τα Σκόπια με την φορολογία του 10% που την κρατάνε παγωμένη για χρόνια.
Ειδικά τα Σκόπια στα οποία πρωταγωνιστής επενδύσεων είναι η Ελλάδα με 3 δισ. ευρώ επενδύσεις μέσα στο 2016 και με προοπτική να διπλασιασθούν το 2018 .
Πριν φτάσεις λοιπόν στο πλατύσκαλο της εξέδρας (από όπου υπολογίζεις ως υπουργείο Οικονομικών να κάνεις βουτιά στο χάος των –πιθανότατων– κόλπων και της κομπίνας της ελληνικής επιχειρηματικής μετανάστευσης) γύρισε πίσω δύο σκαλοπάτια.
Το ένα είναι αυτό που μόλις περιγράψαμε. Τον επιχειρηματία και τον επενδυτή τον κερδίζεις. Δεν σου χαρίζεται για έχει το κόμμα σου να λέει στις επόμενες εκλογές…
Το δεύτερο σκαλοπάτι, πριν τη βουτιά στην «απατεωνιά» της επιχειρηματικής μετανάστευσης, που επικαλείται η συντρόφισσα Παπανάτσιου, είναι πιο σημαντικό.
Δύο βήματα από τα σύνορα και μέσα στην Θεσσαλονίκη, το 2017, έβαζαν λουκέτο 2 βιοτεχνίες κάθε μέρα! Μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου 2017 έκλεισαν, στη συμπρωτεύουσα, 450 επιχειρήσεις. Και αυτές που άνοιξαν ας μην τις συζητάμε. Συναγωνίζονται την Αθήνα σε κουλούρι Θεσσαλονίκης και μπουγάτσα Σερρών…
Τι θα κάνουν, σύντροφοι, αυτοί που μένουν; Θα περιμένουν σε ποιά Ανάσταση θα έλθει η ανάπτυξη του Τσίπρα; Του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr
Πηγήcapital.gr
realpolitics.gr/