Κυριακή, Οκτωβρίου 29

Φακελάκι και αυτοδικία

Φακελάκι και αυτοδικία
Μπουκάρισαν, λέει, οι Ρουβίκωνες σε μεγάλο Δημόσιο Νοσοκομείο, στο γραφείο κάποιου γιατρού, και τον απείλησαν στεγνά: αν ξαναπάρεις φακελάκι, του είπαν, «θα έρθουμε έξω από το σπίτι σου και θα σου σπάσουμε το κεφάλι.

"…Eγώ ξόδεψα μια περιουσία για να γίνω γιατρός και να σου σώσω τη ζωή, οπότε κι εσύ, εάν θέλεις να τη γλιτώσεις, ξηλώσου χοντρά.."
Παύλος Μεθενίτης
Μπουκάρισαν, λέει, οι Ρουβίκωνες σε μεγάλο Δημόσιο Νοσοκομείο, στο

γραφείο κάποιου γιατρού, και τον απείλησαν στεγνά: αν ξαναπάρεις φακελάκι, του είπαν, «θα έρθουμε έξω από το σπίτι σου και θα σου σπάσουμε το κεφάλι. Και αν μας πιάσουν και πάμε φυλακή, ξέρεις τι θα κάνουμε; Θα βγούμε από τη φυλακή και θα σου ξανασπάσουμε το κεφάλι. Μη διανοηθείς, θα σου κόψουμε το χέρι. Θα σου βάλουμε τα λεφτά από το φακελάκι να τα φας», κατέληξαν, μην αφήνοντας όμως τον γιατρό να μιλήσει.

Πρώτον δεν ξέρω ποιος ήταν ο συγκεκριμένος γιατρός, και δεύτερον ασφαλώς και δεν γνωρίζω εάν όντως έπαιρνε φακελάκι από τους ασθενείς του. Επίσης, στο βίντεο που ανήρτησε η αναρχική ομάδα, δεν ακούμε καθόλου την άποψη του γιατρού, γιατί δεν τον αφήνουν να υπερασπιστεί τον εαυτό του.

Επίσης, οπωσδήποτε η ενέργεια του Ρουβίκωνα ήταν βίαιη και αυθαίρετη – μια ομάδα αυτόδικων πολιτών υποκατέστησε το Κράτος και τους Θεσμούς του: τη Δικαιοσύνη, που θα έπρεπε να αποφανθεί εάν όντως ο συγκεκριμένος γιατρός ήταν επίορκος, και την Αστυνομία, που θα έπρεπε να εφαρμόσει το νόμο.

Ξέρω όμως κάτι άλλο στα σίγουρα: ότι πολλοί γιατροί σε δημόσια νοσοκομεία απαιτούν φακελάκι, κάνοντας αφορολόγητες και μαύρες, κατάμαυρες περιουσίες από τον ανθρώπινο πόνο. Και πριν μου πει κάποιος «κι εσύ πως το ξέρεις», να πω πως έχω προσωπική πείρα: καρδιοχειρουργός σε δημόσιο νοσοκομείο, προ τριών ετών, με κάλεσε στο γραφείο του και μου άνοιξε τον τιμοκατάλογο... Μου είπε, εντελώς ψυχρά και επαγγελματικά, χωρίς να παίξει βλέφαρο, πως η δύσκολη εγχείρηση της ογδοντάρας μητέρας μου, (διπλό μπαϊπάς), θα μου κόστιζε εφτάμιση χιλιάδες ευρώ, και θα γινόταν σε τρεις μέρες σε ιδιωτικό νοσοκομείο, με το οποίο συνεργαζόταν ο λαμπρός αυτός επιστήμων του Εθνικού Συστήματος Υγείας.

Εάν όμως μου έπεφτε μεγάλο αυτό το ποσό, μου είπε ο δόκτωρ, βλέποντάς με να χλομιάζω, θα το ‘ριχνε στα πεντέμιση χιλιάρικα, δηλαδή δυο χιλιάρικα σκόντο, εάν η εγχείρηση γινόταν στο ίδιο το δημόσιο νοσοκομείο, όπου νοσηλευόταν η μητέρα μου, σε καμιά βδομάδα. Τώρα, εγώ εάν διαφωνούσα, ή δεν είχα τα χρήματα να πληρώσω για να γίνει συντόμως και από τον ίδιο η εγχείρηση, βεβαίως θα γραφόταν κανονικά η μητέρα μου στη λίστα των ασθενών για εγχείρηση καρδιάς του νοσοκομείου. Περιττό να πω πως αυτή η λίστα αναμονής έφτανε κάνα χρόνο βαθιά στο μέλλον.

Λοιπόν; Τί θα έπρεπε να κάνω, εγώ ο στενοχωρημένος και φοβισμένος πολίτης; Να στείλω τον πλούσιο έμπορο της Ιατρικής στο δικαστήριο; Να του δώσω προσημειωμένα λεφτά, με τη μάνα μου στην Εντατική; Ή να μην πω τίποτα, να σκύψω το κεφάλι και να αποδεχτώ μία κατάσταση, που όλοι, ΟΛΟΙ, την ξέρουμε, αλλά ελάχιστοι κάνουμε κάτι για να την αλλάξουμε; Ή μήπως να ψάξω για άλλο γιατρό, σε άλλο νοσοκομείο, που θα ζητούσε μικρότερο φακελάκι;
Τελικά, δεν τον κατήγγειλα αυτόν τον αλήτη. Ούτε του είπα ξεκάθαρα τί σκέφτομαι για την ιατρική του ηθική και για την ανθρωπιά του. Και μετανιώνω γι’ αυτό. Εκ των υστέρων, συζητώντας με άλλους γιατρούς, έμαθα πως πολλοί όντως ζητούν και λαμβάνουν φακελάκι ανερυθριάστως, με τη λογική του ότι εγώ ξόδεψα μια περιουσία για να γίνω γιατρός και να σου σώσω τη ζωή, οπότε κι εσύ, εάν θέλεις να τη γλιτώσεις, ξηλώσου χοντρά.

Άλλοι ποτέ δεν ζητούν τίποτα, αλλά πάντα δέχονται το όποιο δώρο που θα τους προσφέρεις αυτοβούλως, σε ένδειξη της ευγνωμοσύνης σου, που έσωσαν εσένα ή τον άνθρωπό σου. Κι όχι μόνο λεφτά – μιλάμε για γιατρούς που ήρθε ο θεραπευμένος ασθενής και τους πήρε μέτρα για κοστούμι, το οποίο τους έστειλε μετά, μιλάμε για τενεκέδες λάδι, για κεφάλια τυρί ή για ολόκληρα αρνιά... Και βέβαια, κάποιοι, λιγότεροι από τους προηγουμένους, είναι κάθετα, οριζόντια και διαγώνια αντίθετοι στη δωροδοκία, θεωρώντας την ντροπή και αίσχος, που βαρύνει τόσο τον γιατρό που δέχεται το φακελάκι, όσο και τον ιδιώτη που του το δίνει – αυτοί είναι οι ιδεαλιστές...

Μας αρέσει ή όχι, το φακελάκι κατάντησε θεσμός. Και όσο η Δημόσια Υγεία καρκινοβατεί, εξαιτίας των μνημονιακών περικοπών, τόσο θα ισχυροποιείται και θα διαδίδεται αυτή η ξεφτίλα, και τόσο περισσότεροι άνθρωποι δεν θα αντιδρούν, λέγοντας «έλα μωρέ, κι οι γιατροί άνθρωποι είναι, που έφαγαν 20 χρόνια στα θρανία για να γίνουν επιστήμονες, πρέπει να αμειφθούν, με τα γελοία λεφτά που τους δίνει το Κράτος. Άλλωστε η Υγεία δεν είναι αγαθό, αλλά εμπόρευμα...».

Προσωπικά, μετά από όλα αυτά, και με δεδομένο πως η οργανωμένη Πολιτεία για πολλούς λόγους αποφεύγει να βάλει νυστέρι σ’ αυτό το απόστημα του κοινωνικού σώματος που λέγεται φακελάκι, δεν μπορώ να πως πως δεν ευχαριστήθηκα με ότι έκαναν οι Ρουβίκωνες, εάν βέβαια ο συγκεκριμένος γιατρός ήταν τόσο λίγδης, όσο τον κατηγορούσαν οι αναρχικοί.

Αυτοί έκαναν κάτι που θα ήθελα πολύ να είχα κάνει εγώ, σε κάποιον συγκεκριμένο καρδιοχειρουργό, που αυτή τη στιγμή, κατά πάσα πιθανότητα, κολυμπάει στη θερμαινόμενη πισίνα του, που έφτιαξε με τα λεφτά από τα φακελάκια. Ας έκανε τη δουλειά του το Κράτος, ας ήμασταν κι εμείς οι πολίτες λίγο περισσότερο υπεύθυνοι, κι οι Ρουβίκωνες δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης.

*Ο Παύλος Μεθενίτης είναι δημοσιογράφος του Ραδιοφώνου 24/7.




Το διαβάσαμε στο: Φακελάκι και αυτοδικία | 1Greek-Σκέψου... https://greek1.blogspot.com/2017/10/fakelaki-kai-aytodikia.html#ixzz4wbvQy8Xn
®1Greek Σκέψου...δεν είναι παράνομο ακόμη
Under Creative Commons License: Attribution
Follow us: @1_Greek on Twitter | 1greek on Facebook