Ό, τι ακουμπάει η κυβέρνηση τις τελευταίες εβδομάδες γίνεται στάχτη και μπούλμπερη.Για παράδειγμα προσπάθησε να φέρει το παιγνίδι στο γήπεδο της Νέας Δημοκρατίας και της Κεντροαριστεράς σε σχέση με την επίδειξη ενός φιλικού προφίλ προς τους επενδυτές για τη δημιουργία προϋποθέσεων ανάπτυξης και ακολούθησε ορυμαγδός αρνητικών εξελίξεων.
Οι εξελίξεις με Ελντοράντο, Γιουνιλέβερ, Ελληνικό κλπ πήραν διεθνή δημοσιότητα και εξανέμισαν και τις τελευταίες – παράδοξες για όσους αντιλαμβάνονται – ελπίδες ανάταξης
της αποκλίνουσας οικονομίας μας.
Με παρεμβάσεις της ΕΚΤ και του ΔΝΤ την τελευταία στιγμή αποφεύχθηκε, προς το παρόν, ένα ακόμη «μακελειό” στις Τράπεζες που θα ξεκινούσε με οριζόντιες αποσύρσεις καταθέσεων και σε λίγες εβδομάδες θα εξελισσόταν σε συστημική κρίση.
Στο «τσίρκο” ο αριστερός πολιτικός αυτισμός δεν τους είχε επιτρέψει να πάρουν χαμπάρι το χαλί που έφευγε κάτω από τα πόδια τους. Ας όψεται ο Στουρνάρας… Έπλεαν και συνεχίζουν να πλέουν σε πελάγη ευτυχίας (Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι…) καθώς πίστευαν πως η οικονομία γυρνάει σελίδα.
Την περίοδο που μια-δυο επιχειρήσεις την ημέρα ανακοίνωναν πως φεύγουν από την Ελλάδα, ο Υπουργός των Οικονομικών δήλωνε δημόσια πως υπάρχει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για επενδύσεις που θα αναγκαστούν να βάλουν φίλτρα προτίμησης γιατί δεν θα προλαβαίνουν οι υπηρεσίες να διεκπεραιώσουν τις αιτήσεις.
Τα ίδια βέβαια λένε από το δεύτερο εξάμηνο του 2015, όταν υποτίθεται πως έκαναν στροφή στο ρεαλισμό και τη σοσιαλδημοκρατία. Κάθε φορά στο επόμενο εξάμηνο αναμένουν ανάπτυξη και επενδύσεις που θα τρίβουμε τα μάτια μας.
Μέχρι τώρα η οικονομία τα τρίβει με γυαλόχαρτο…
Καθώς το σενάριο, προσέλκυση επενδύσεων, εξελίσσεται σε μεγαλοπρεπές φιάσκο στην κυβέρνηση αποφάσισαν να στραφούν και να χαϊδέψουν τα αυτιά των συντεχνιών του ιδιωτικού τομέα γιατί οι συντεχνίες του δημοσίου δεν επαρκούν προκειμένου να ξεκολλήσουν τα ποσοστά 17-20%.
Πρώτος και καλύτερος διάβηκε τις πόρτες των υπόγειων «νταλαβεριτζίδικων” της κυβέρνησης ο Θύμιος, ως διαχρονικός φύλαρχος της «κίτρινης φυλής”…
Οι κακοί αυτοκινητιστές με τα βρώμικα αυτοκίνητα και τους αγενείς τρόπους δεινοπαθούν τα τελευταία χρόνια με ηλεκτρονικές εφαρμογές όπως το Τaxibeat όπου ο επιβάτης επιλέγει ποιο ταξί θα πάρει και στο τέλος αξιολογεί τις υπηρεσίες που του προσφέρθηκαν.
Οι νέοι αυτοκινητιστές προσαρμόστηκαν στα νέα δεδομένα και οι υπηρεσίες μεταφοράς έχουν γνωρίσει εξ αιτίας αυτών των εφαρμογών μεγάλη αναβάθμιση. Αυτό βελτίωσε και το τουριστικό προφίλ της χώρας καθώς κανένας δεν είχε πλέον τη δυνατότητα να πάει τον τουρίστα με κάποιο σαράβαλο από το Μουσείο στην Ακρόπολη μέσω Λαμίας. Τα πάντα καταγράφονται και ο πελάτης ξέρει περίπου εκ των προτέρων τι θα πληρώσει.
Σε μια κρατικοδίαιτη, παρασιτική χώρα με πελατειακές δομές οι συνδικαλιστές ως ιμάντας μεταβίβασης πελατειακών συμφερόντων συγκεντρώνουν τα «ρετάλια” κάθε επαγγέλματος. Αυτό είναι γνωστό σε όσους παρατηρούν τα καθέκαστα στην κατεχόμενη από συντεχνίες ετούτη χώρα.
Διείδαν οι φωστήρες του στρατηγικού σχεδιασμού της κυβέρνησης την ευκαιρία να προσεταιριστούν 50-100.000 ψήφους αδιαφορώντας για τη χώρα και τους σωστούς επαγγελματίες του κλάδου και προσπάθησαν να πουλήσουν στο Θύμιο και την παρέα του την ακύρωση της αξιολόγησης των ταξί μέσω της φραγής της λειτουργίας εταιρειών όπως η TaxiBeat.
Την ίδια ώρα που ο πρωθυπουργός υποτίθεται πως ενθαρρύνει καινοτόμες και νεοφυείς επιχειρήσεις όπως η παραπάνω, ο κ. Σπίρτζης με τον κ. Λυμπερόπουλο για λίγα ψηφαλάκια ετοίμαζαν την επάνοδο στη δεκαετία του ‘70.
Προφανώς λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο γιατί οι εφαρμογές αυτές καθώς έχουν βελτιώσει τις υπηρεσίες μεταφοράς έχουν αποκτήσει την αποδοχή μεγάλου μέρους της κοινωνίας. Σε δυο τρεις μέρες οι αντιδράσεις πήραν τέτοιες διαστάσεις που ο υπουργός αναγκάστηκε να τα πάρει πίσω…
Πήγαν να προσεταιριστούν τις ψήφους μερικών χιλιάδων κακών επαγγελματιών και βρέθηκαν αντιμέτωποι όχι μόνο με τους καλούς επαγγελματίες του κλάδου αλλά και με ένα μεγάλο μέρος χρηστών αυτών των υπηρεσιών.
Και αυτό να μην γινόταν η εξουδετέρωση των υπηρεσιών Τaxibeat θα σκάλωνε στη δικαιοσύνη ή την τρόικα στην επόμενη αξιολόγηση. Προφανώς το σενάριο ήταν εμείς προσπαθήσαμε αλλά δεν μας αφήνουν…
Με τα λαμόγια και τους καραγκιόζηδες που μας κυβερνούν όμως η κοινωνία δεν πρέπει να εφησυχάζει. Πρέπει να βρίσκεται συνεχώς σε εγρήγορση προκειμένου να νιώθουν την ανάσα της στο σβέρκο τους και να «μαζεύονται”.
Οι συνήθεις σανοφάγοι…
Η άλλη συντεχνία που επιχειρεί η κυβέρνηση να προσεταιριστεί είναι οι δημοσιογράφοι και το επιχειρεί με την επαναφορά της παλιάς «αμαρτίας” του αγγελιόσημου.
Το αγγελιόσημο είναι ένα εξωτερικός πόρος για το ασφαλιστικό ταμείο των δημοσιογράφων. Κάθε διαφήμιση που μπαίνει σε μέσο ενημέρωσης καταβάλει ένα ποσό για το ταμείο των δημοσιογράφων.
Υποτίθεται πως το αγγελιόσημο υποκαθιστά τη συμμετοχή των εκδοτών στις ασφαλιστικές κρατήσεις των δημοσιογράφων. Επί της ουσίας καθώς κάθε επιχείρηση μετρά κάθε εργαζόμενο ως συνολικό κόστος γι’ αυτήν το αγγελιόσημο είναι μια έμμεση οριζόντια επιδότηση των μισθών των δημοσιογράφων.
Με το αγγελιόσημο εξασφαλίζουν δυνατότητα για καλύτερες απολαβές και καλύτερες υπηρεσίες ασφάλισης με λεφτά που πληρώνουν οι άλλοι.
Ποιος τα πληρώνει; τα συνήθη κορόιδα, η κοινωνία και δη οι ασθενέστερες ομάδες αυτής.
Όταν μια εταιρεία για μια διαφήμιση καταβάλει αγγελιόσημο αυτό αυξάνει το κόστος διαφήμισης και άρα και το κόστος λειτουργίας. Επειδή δεν υπάρχει ακόμη επιχείρηση που να είναι βιώσιμη με ζημιές, το κόστος αυτό μετακυλίεται στον τελικό καταναλωτή.
Τουτέστιν οι τιμές των προϊόντων επιβαρύνονται με 50-55 εκατ. το χρόνο. Όταν η τιμή της φέτας ή του γάλακτος επιβαρύνεται με το κόστος του αγγελιόσημου αυτός που επιβαρύνεται περισσότερο δεν είναι το νοικοκυριό με εισόδημα 100.000 ευρώ το χρόνο αλλά εκείνο με 3.000 ευρώ που μετρά και την κάθε δεκάρα που ξοδεύει.
Τον εξωτερικό πόρο (αγγελιόσημο εν προκειμένω – λαχείο συντακτών παλιότερα) τον επέβαλε πρώτη φορά ο δικτάτορας Μεταξάς προκειμένου να εξασφαλίσει την υποστήριξη των δημοσιογράφων και μέσω αυτών της κοινής γνώμης. Καίτοι αριστεροί οι περισσότεροι δημοσιογράφοι σήμερα δεν έχουν κανένα πρόβλημα με το δωράκι του Μεταξά.
Από ηθικής πλευράς πρόκειται για μεγάλη αγυρτεία και ανηθικότητα των δημοσιογράφων. Από πολιτικής πλευράς πρόκειται για βλακεία…
Η κυβέρνηση υποσχέθηκε την επαναφορά του αγγελιόσημου που καταργήθηκε πριν δυο χρόνια. Η επαναφορά αυτή δεν πρόκειται να περάσει από καμιά αξιολόγηση της Τρόικα. Το πιθανότερο είναι μόλις το ακούσουν να το «κάψουν” εν τη γενέσει του…
Άρα, προς τι τα πανηγύρια και ο χαλασμός;
Προφανώς κάποιοι «δουλεύουν” αλλήλους και όλοι μαζί τους πιο ηλίθιους που πιστεύουν πως θα επανέλθει το αγγελιόσημο και θα λυθούν τα προβλήματά τους.
Τουτέστιν, έχουμε να κάνουμε με ηλίθιους που παριστάνουν τους πονηρούς και πανηλίθιους που τους πιστεύουν…
Κ.Στούπας
capital.gr
realpolitics.gr