-Αυτοί βγήκαν από τα κάτεργα, ενώ εμείς παραμένουμε οκτώ χρόνια τώρα γιατί όλοι όσοι κυβέρνησαν κι εσύ τώρα δεν μπορέσατε να αποτινάξετε τον ζυγό… – Δεν είναι ώρα να πείτε όλοι μαζί ένα νέο «ΟΧΙ» στα ξένα αφεντικά;
Έναν ακόμη Γολγοθά ανεβαίνει η Ελλάδα, με τους… εξεταστές μας, για άλλη μια φορά, να κοιτάζουν τα κιτάπια τους για να δουν αν περνάμε με καλό βαθμό όλα τα… μαθήματα. Αν θα περάσουμε στο επόμενο… εξάμηνο ή θα μείνουμε πάλι… μετεξεταστέοι, και μάλιστα με βαριές ποινές και κλείσιμο στο… πειθαρχείο. Με νέα μέτρα και περικοπές παντού, με αυξήσεις σε φόρους και «χαράτσια». Με τις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς να είναι στην ημερήσια διάταξη και με τα «κόκκινα»
δάνεια να έχουν γίνει μία ακόμη θηλιά, που θα επισπεύσει το «τετέλεσται» για πολλά μαγαζιά, μικρά και μεγάλα, αν δεν δοθεί μια λύση βιώσιμη, στην οποία θα μπορεί να ανταποκριθεί ο δανειολήπτης με βάση τη σημερινή οικονομική του δυνατότητα. Δεν κλείνει κανείς τα μάτια στο ότι η κυβέρνηση ζει ένα ακόμη μαρτύριο αυτές τις μέρες. Ένα μαρτύριο που το έζησαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, αλλά παρά την υποταγή τους στα τελεσίγραφα των έξω δεν ήρθε η άνοιξη. Αντίθετα, το σκοτάδι έγινε πιο βαθύ, με το τούνελ να μεγαλώνει… Ποιος φταίει; είναι το ερώτημα. Η συνταγή ή αυτοί που πρέπει να την εφαρμόσουν; Οι ξένοι λένε ότι φταίμε εμείς, ενώ οι δικοί μας ισχυρίζονται ότι το φάρμακο είναι βαρύ και δεν το αντέχει ο ασθενής, με αποτέλεσμα να πέφτει σε κώμα και να μην μπορεί να σταθεί στα πόδια του. Να μην μπορεί να πάρει μπρος η μηχανή.
«Δεν έχετε καλό οδηγό», είναι η απάντηση των… «θεσμών», που διαδέχθηκαν την «τρόικα». Και ως απόδειξη προβάλλουν την Κύπρο, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, που πέρασαν από το ίδιο… θεραπευτήριο και κατάφεραν να πάρουν εξιτήριο από τα Μνημόνια.
Κι αυτό δεν μπορεί κανείς να το αμφισβητήσει, γιατί τα νούμερα δύσκολα διαψεύδονται. Μια αναφορά στην πορεία επαναφοράς των τριών αυτών χωρών από το… σωφρονιστήριο είναι χρήσιμη, όχι μόνο για ενημέρωση αλλά και για να φανεί τι δεν έκαναν σωστά οι κυβερνήσεις μας από το 2009 μέχρι και σήμερα.
Η Κύπρος μπήκε σε πρόγραμμα (το σκληρότερο όλων) τον Μάρτιο του 2013 και κατάφερε να βγει τρία χρόνια μετά, τον Μάρτιο του 2016, χωρίς να χρησιμοποιήσει το 30% των πόρων που συνόδευαν το πρόγραμμα. Και σήμερα η ανάπτυξή της είναι ορατή όπου και να κοιτάξεις.
Η Ιρλανδία μπήκε σε πρόγραμμα προσαρμογής τον Νοέμβριο του 2010 και βγήκε τρία χρόνια μετά, στο τέλος του 2013. Και σήμερα είναι όρθια και προχωράει.
Η Πορτογαλία ανέβηκε έναν Γολγοθά με τις πολιτικές αυστηρής λιτότητας που της επιβλήθηκαν το διάστημα 2011-2015. Κόπηκαν οι μισθοί στο Δημόσιο, οι συντάξεις και τα κοινωνικά επιδόματα, αυξήθηκαν οι έμμεσοι φόροι και οι φόροι εισοδήματος, απορρυθμίστηκε η αγορά εργασίας. Στο τέλος, όμως, τα κατάφερε. Τον Μάιο του 2014 βγήκε από το πρόγραμμα, στις εκλογές δε που έγιναν το 2015 η συντηρητική κυβέρνηση παρέδωσε στους Σοσιαλιστές και την περίοδο της λιτότητας διαδέχθηκε η περίοδος της μεγέθυνσης. Η χώρα παραμένει σε επιτήρηση και σέβεται τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τη συμμετοχή της στην Ευρωζώνη, αλλά αυτές δεν ισοδυναμούν με ένα ακόμη Μνημόνιο.
Αυτονόητο το ερώτημα που προβάλλει: Γιατί εμείς δεν ακολουθήσαμε την ίδια συνταγή, τον δρόμο που πήρε η Κύπρος; Γιατί και τα τρία κόμματα, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και τώρα ΣΥΡΙΖΑ, ακολούθησαν τη συνταγή, την οδό των Μνημονίων, χωρίς ίχνος αντίδρασης. Κυριάρχησε το μόνιμο ελληνικό… αφροδισιακό, ότι εμείς είμαστε πιο ξύπνιοι από τους άλλους, που τώρα κοιτάμε την πλάτη τους;
Είναι η ώρα του απολογισμού. Όχι γιατί φθάσαμε στη χρεοκοπία, γιατί ξαφνικά ένα ωραίο πρωινό του 2010 οι τότε κυβερνώντες μάς είπαν ότι δεν έχουμε φράγκο και πάμε για λουκέτο. Πλέον εκείνος ο λογαριασμός, που πληρώθηκε πολύ ακριβά, με ποτάμια από δάκρυα, δεν πρόκειται να φέρει πίσω αυτά που όλοι χάσαμε.
Αυτό στο οποίο πρέπει να απαντήσουν όσοι διαχειρίσθηκαν από το 2009 το Ταμείο της χώρας μας είναι γιατί δεν επέλεξαν τη σωστή συνταγή, ακόμη κι αν είχε πόνο μεγάλο, τη σωστή συνταγή που ακολούθησε η Κύπρος μας, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία… Αν δεν ήξεραν, γιατί δεν ρώτησαν εκείνους που ήξεραν και είχαν εμπειρία από πτωχεύσεις άλλων χωρών;
Ό,τι και να συνέβη, όλοι τους έχουν μεγάλες ευθύνες για την τραγική περιπέτεια που ζει η χώρα και ο ελληνικός λαός. Και κάποια στιγμή ίσως να αναζητηθεί αν συνήργησαν εσκεμμένα, παίζοντας το παιχνίδι των έξω, που θέλουν να έχουν υπό τον έλεγχό τους το πιο κρίσιμο «οικόπεδο» στην καίρια αυτή γεωπολιτική περιοχή, ακόμη και στον πλανήτη.
Σήμερα, όμως, προέχει η επόμενη μέρα της Ελλάδας, της πατρίδας μας. Πρέπει να μπουν τα… μαχαίρια στα θηκάρια και όλοι μαζί να πουν στους δανειστές (που έγιναν… «θεσμοί», αλίμονό μας) ότι αυτά μπορούμε να κάνουμε απ’ όσα μας ζητάτε, γιατί αν τα αποδεχθούμε όλα θα είναι η τελική μαχαιριά, που θα κάνει το αύριο ανύπαρκτο.
Αν επιμείνουν, η συνταγή είναι γραμμένη στην Ιστορία μας, που χθες την τιμήσαμε. Το «ΟΧΙ». Ο ελληνικός λαός δεν αντέχει νέα κατοχή, γεύση της οποίας έχουμε πάρει…
ΥΓ.: Και κάτι ακόμη. Για να μην ξαναπέσουμε στο… λούκι της χρεοκοπίας, θα πρέπει να κληθούν οι διατελέσαντες υπουργοί Οικονομικών από την αρχή της Μεταπολίτευσης μέχρι και το 2009 να καταθέσουν εγγράφως στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας όσα βίωσαν ως διαχειριστές της οικονομίας μας, τις δύσκολες στιγμές που αντιμετώπισαν, καθώς και τις κάθε λογής πολιτικές πιέσεις ως προς τον χειρισμό των οικονομικών. Και να εξεταστεί το κατά πόσο όλα αυτά έφεραν τη χρεοκοπία.
Όλα αυτά θα είναι πολύ χρήσιμα για τη χάραξη της ελληνικής πολιτικής στην οικονομία μας, πέραν των πολιτικών που επιβάλλει η συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη.