Έτυχε την ώρα που ανακοινώθηκε ο πρώτος νεκρός να βρίσκομαι στο στούντιο με τον συνάδελφο Βασίλη Χιώτη. Κάναμε γενική πρόβα του σταθμού (Πρώτο Θέμα 104,6) που τη Δευτέρα 20 Νοεμβρίου θα βγει στα ερτζιανά. Ξαφνικά κυκλοφόρησε η φήμη ότι είχαμε και δεύτερο νεκρό.
Στην αρχή είπαμε να μην την μεταδώσουμε. Δεν είναι από τα θέματα που μπορείς να παίζεις. Θα περιμέναμε την επιβεβαίωση, την επίσημη ανακοίνωση, για να μεταδώσουμε την θλιβερή είδηση. Η επιβεβαίωση δεν άργησε, ήρθε από την
Πυροσβεστική. Ευχηθήκαμε να μην μεγαλώσει η μαύρη λίστα, παρότι υπήρχαν τέσσερεις αγνοούμενοι. Ευχηθήκαμε να μείνει εκεί, στους δύο, να μην υπάρξει και τρίτος νεκρός. Κι όμως, δυστυχώς υπήρξε.
Η εκπομπή τελείωσε. Βγήκαμε από το στούντιο. Και μετά μάθαμε ότι είχαμε κι άλλον νεκρό. Τέταρτο. Και μετά πέμπτο. Και φτάσαμε τους 15. Αν είναι δυνατόν. Είναι μια δοκιμαστική πρόβα ραδιοφώνου που δεν θα την ξεχάσω ποτέ.
Όταν κάναμε συνδέσεις με τον συνάδελφο που βρίσκονταν στη Μάνδρα και μας περιέγραφε τις πρωτοφανείς σκηνές της καταστροφής το μόνο που είπα ήταν γιατί ακόμη και η φύση είναι άδικη με τους φτωχούς.
Το κακό χτύπησε τη Μάνδρα, τη Μαγούλα, τη Νέα Πέραμα. Περιοχές που κατά κανόνα ζουν φτωχοί άνθρωποι. Δεν χτύπησε την Κηφισιά, τη Γλυφάδα, το Χαλάνδρι. Και ποτέ να μην χτυπήσει. Δεν χτύπησε τις λεγόμενες καλές περιοχές, χτύπησε τις υποβαθμισμένες. Τις δυτικές συνοικίες. Όπου φτωχός κι η μοίρα του. Ακόμη κι ο Θεός είναι άδικος, είπα.
Η αλήθεια βέβαια είναι πως ούτε ο Θεός ούτε η φύση είναι άδικοι. Οι άνθρωποι προκαλούν τη μοίρα τους. Στις υποβαθμισμένες συνοικίες, στις φτωχικές γειτονιές έχουμε τις μεγαλύτερες και περισσότερες πολεοδομικές αυθαιρεσίες. Πιθανότατα εξ ανάγκης, αλλά και εξ ιδιοσυγκρασίας.
Μπαζώνονται ρέματα. Χτίζονται παράνομα σπίτια σε σαθρά εδάφη. Το αποχετευτικό δίκτυο μοιάζει με ελβετικό τυρί. Οι εργασίες καθαρισμού και συντήρησης των φρεατίων είναι πλημμελείς. Οι έλεγχοι της διοίκησης όσον αφορά την οικιστική ανομία είναι ανύπαρκτοι όταν δεν κλείνεται το μάτι και δεν απλώνεται το χέρι σε ιδιώτες και επιχειρηματίες για να μην υπάρξουν κυρώσεις και διορθώσεις.
Έρχεται λοιπόν κάποια στιγμή η φύση και εκδικείται. Το νερό δεν μπορεί να βρει διέξοδο για τη θάλασσα ή στα υπόγεια υποτυπώδη δίκτυα απορροής και αποχέτευσης και πλημμυρίζει τα σπίτια. Οι τόνοι λάσπης πνίγουν αυτοκίνητα, μαγαζιά, υπόγεια, ανθρώπους.
Τη συμμόρφωση που δεν κάνει η πολιτεία την κάνει η φύση. Και είναι βίαιη, άγρια, με καταστροφές και ενίοτε, όπως τώρα στη Μαγούλα, τη Μάνδρα, τη Νέα Πέραμο, με θάνατο. Όπως και παλαιότερα.
Όπως θα γίνει και στο μέλλον γιατί οι άνθρωποι ξεχνάνε γρήγορα την καταστροφή και αρέσκονται στη βολή τους, στην ευκολία, στο τσάτρα πάτρα και στο ρωμέϊκο άστο τώρα, σιγά μην τύχει σε μένα. Και πάντα τυχαίνει. Και πάντα έχουμε καταστροφές, περιουσίες που χάνονται, ζωές που φεύγουν.
Ό,τι υπάρχουν ευθύνες και του κράτους είναι αδιαμφισβήτητο. Ευθύνες και αβελτηρία σε κάθε μορφή και επίπεδο. Είτε είναι κεντρικές είτε τοπικές είτε πολιτικές είτε υπηρεσιακές. Το εύκολο είναι να πούμε φταίνε οι σημερινοί κυβερνώντες ή οι προηγούμενοι και ν' αρχίσουμε να τσακωνόμαστε ποιός ζημιώνει περισσότερο τη χώρα και του πολίτες.
Το δύσκολο είναι να επανορθώσουμε ή έστω να διορθώσουμε όσο μπορούμε περισσότερο και καλύτερα τη ζημιά που έχουμε κάνει στη φύση. Κι αν -για λόγους που δεν είναι του παρόντος σημειώματος- δεν μπορούμε, τουλάχιστον ας ξεδοντιάσουμε τις εστίες και τα φαινόμενα ανομίας που συντηρούν τις απειλές και την καταστροφή. Ας υπάρξει τουλάχιστον σ' αυτό συναίνεση.
Ας συμφωνήσουν όλοι να γκρεμιστούν τα παράνομα σπίτια, να ξανανοίξουν τα ρέματα, να μπουν υπέρογκα πρόστιμα για οικιστικές και πολεοδομικές αυθαιρεσίες, να να να. Ας γίνουν όσα οι ειδήμονες, οι επιστήμονες, οι τεχνοκράτες και τεχνικοί εισηγηθούν.
Δεν αρκεί να ματαιώσουμε τις συζητήσεις στη Βουλή ή να περιορίσουμε την κομματική δραστηριότητα. Ορθώς έγιναν και τα δύο, αλλά χρειάζεται να ληφθούν σοβαρές και με πολιτικό κόστος αποφάσεις, τις οποίες όμως θα έχουν δεσμευτεί όλοι ότι θα κάνουν πράξη, χωρίς ο ένας να αντιπολιτεύεται τον άλλον.
Αντί να έχουμε μέρες εθνικού πένθους ας δημιουργήσουμε μέρες συλλογικής πάταξης της αυθαιρεσίας. Αντί να ολοφυρόμαστε για την απώλεια ζωών και περιουσίας, ας φροντίσουμε να τις προστατέψουμε, προλαμβάνοντας, με έργα κι όχι λόγια, το κακό. Κακό που εμείς οι άνθρωποι φτιάξαμε και το οποίο παραμονεύει για να μας εκδικηθεί.
Αν και πάλι τίποτε δεν γίνει, ετοιμαστείτε για την επόμενη καταστροφή. Οι σεισμοί, οι λιμοί, οι καταποντισμοί και ο Χάροντας με το δρεπάνι περιμένουν...
.matrix24.gr