O χριστιανισμός, δίνοντας έμφαση στην αξία του ατόμου, καθιστά αδιανόητες όλες τις μορφές βίας – ευρίσκεται όμως σήμερα σε παρακμή, μαζί με το δυτικό πολιτισμό που απαίτησε χιλιάδες χρόνια για να αναπτυχθεί, η οποία δεν πρόκειται να αποφευχθεί εάν οι ελεύθεροι Πολίτες δεν υπερασπισθούν τα δικαιώματα, καθώς επίσης τις ελευθερίες τους.
.
«Εμείς οι Έλληνες Πολίτες δεν είμαστε μόνοι μας – ούτε η μοναδική χώρα της Δύσης, στην οποία έχει εγκατασταθεί μία διεθνής, ευρωπαϊκή και εγχώρια τυραννία καταρρακώνοντας την αξιοπρέπεια μας, καθώς επίσης εξευτελίζοντας, λεηλατώντας και εξαθλιώνοντας μας υλικά και ψυχικά.Απλά προηγούμαστε ως συνήθως των εξελίξεων, οι οποίες θα είναι καταιγιστικές, εάν δεν αντισταθούν οι άνθρωποι στον πνευματικό και λοιπό αποικισμό τους – προστατεύοντας τα ανθρώπινα, κοινωνικά και εθνικά δικαιώματα τους«.
.
Επικαιρότητα
Το χριστουγεννιάτικο δέντρο και τα δώρα, ένα έθιμο που ανάγεται στους τρεις μάγους (=οι σοφοί τότε που ασχολούνταν με τις φυσικές επιστήμες), οι οποίοι έφεραν λιβάνι, χρυσό και σμύρνα στο νεογέννητο Ιησού, ακολουθώντας το φωτεινότερο αστέρι του ουρανού για να τον βρουν, αποτελούν μία από τις συνδέσεις μας με τη χριστιανική κουλτούρα – η οποία κράτησε ενωμένο το δυτικό πολιτισμό για περισσότερα από 2.000 χρόνια. Στη χριστιανική θρησκεία, όπως επίσης στην αρχαία ελληνική κληρονομιά, στην οποία στηρίχθηκε ο δυτικός πολιτισμός, αυτό που μετράει είναι το άτομο – η «προαγωγή» του στο αξίωμα του Πολίτη που έχει ίσα δικαιώματα με όλους τους άλλους, τα οποία προστατεύονται απέναντι στις τυραννικές κυβερνήσεις από το Κράτος Δικαίου, καθώς επίσης από την ελευθερία του λόγου.
Τα επιτεύγματα αυτά είναι το αποτέλεσμα κοινωνικών προσπαθειών και αγώνων που διήρκεσαν πολλούς αιώνες – προέρχονται όμως από τι χριστιανική διδασκαλία, σύμφωνα με την οποία ο Θεός θεωρεί μοναδική και πολύτιμη την ψυχή κάθε ατόμου, ενώ έστειλε το γιό του για να πεθάνει, έτσι ώστε να ζήσουμε σωστά όλοι εμείς. Μέσω της ανάδειξης του ατόμου, την οποία προετοίμασαν οι αρχαίοι Έλληνες, ο χριστιανισμός του έδωσε φωνή – με την έννοια ότι προηγουμένως μόνο οι ισχυροί είχαν φωνή, ενώ στο δυτικό πολιτισμό το δικαίωμα αυτό ανήκει σε όλους. Επί πλέον οι άνθρωποι έχουν αίσθηση της δικαιοσύνης (=το κοινό περί δικαίου αίσθημα), της τιμής και του καθήκοντος – ενώ είναι ελεύθεροι να κάνουν ότι θέλουν, αρκεί να σέβονται τους κανόνες του «δίκαιου παιχνιδιού» που οι ίδιοι έχουν θεσπίσει κατά τη διάρκεια των αιώνων.
Δυστυχώς όμως, τις τελευταίες δεκαετίες έχει χαθεί εκείνο το ιστορικό επίτευγμα, το οποίο ενεθάρρυνε το άτομο να δημιουργήσει, προσφέροντας του ίσες ευκαιρίες – ενώ οι θρησκευτικές, νομικές και πολιτικές ρίζες αυτού του επιτεύγματος δεν διδάσκονται πια ευλαβικά στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, ούτε γίνονται σεβαστές από τις περισσότερες δυτικές κυβερνήσεις (πηγή: P.C.R.).
Παράλληλα σημαντικές έννοιες, όπως η πατρίδα, η θρησκεία και η οικογένεια, έγιναν αντικείμενο μικροπολιτικής εκμετάλλευσης – όπου, για παράδειγμα, δεν μπορεί να έχει χριστιανική παιδεία αυτός που είναι ρατσιστής ή που αποκαλεί τους μετανάστες λαθραίους, επειδή αναζητούν μία καλύτερη ζωή ή λόγω του ότι αναγκάζονται να αποδράσουν από τις εμπόλεμες με ευθύνη της Δύσης πατρίδες τους. Ούτε φυσικά ο μη αλληλέγγυος με χώρες που υποφέρουν από την οικονομική κρίση – συνήθως εξαιτίας των διεφθαρμένων πολιτικών και οικονομικών ελίτ τους.
Ως εκ τούτου, οι φωνές που φτάνουν μέσα από τις δύο περίπου χιλιετίες, συνδέοντας μας με τον πολιτισμό μας, σβήνουν και χάνονται σταδιακά – η προσευχή εξαφανίζεται και οι συνταγματικές ελευθερίες περιορίζονται συνεχώς, λόγω των ηγεμονικών πολιτικών και οικονομικών φιλοδοξιών μίας όλο και μικρότερης μειοψηφίας ατόμων ή κρατών. Μεταξύ άλλων, όλο και περισσότεροι άνθρωποι θεωρούνται πια ως μη απαραίτητοι στο καθεστώς που έχει επικρατήσει, με αποτέλεσμα να αποκλείονται από την κοινωνία – να «απελαύνονται» οριστικά κατά κάποιον τρόπο από το ίδιο το σύστημα (άρθρο), το οποίο μεταβάλλεται ξανά σε τυραννικό, με καταστροφικά αποτελέσματα για τον πολιτισμό και το Κράτος Δικαίου.
Από την άλλη πλευρά προωθούνται οι πολυπολιτισμικές κοινωνίες, έτσι ώστε να είναι ευκολότερος ο έλεγχος τους – ενώ όλοι γνωρίζουμε πως υπάρχει άφθονο περιθώριο για πολιτισμική ποικιλομορφία στον πλανήτη, αλλά όχι σε μία μόνο χώρα. Ένας πύργος της Βαβέλ δεν μπορεί να έχει πολιτισμό – ούτε ένα άτομο να είναι τη μία ημέρα χριστιανός και την άλλη μουσουλμάνος. Ακόμη καλύτερα, ένα συνονθύλευμα διαφορετικών πολιτιστικών και θρησκευτικών αξιών, όπως συνέβαινε στο προχριστιανικό παρελθόν, δεν μπορεί να συνυπάρχει σε μία κοινωνία – η οποία έτσι υποβιβάζεται σε μάζα και σε όχλο, χάνοντας την ιδιοκτησία του ηθικού δόγματος, όσον αφορά τη Δύση, το οποίο περιορίζει την εξουσία και προστατεύει τους αδύναμους.
Περαιτέρω, πολιτεύματα όπως ο εθνικοσοσιαλισμός της Γερμανίας που εξόντωσε πολλά εκατομμύρια ανθρώπους ή ο κομμουνισμός της Σοβιετικής Ένωσης και της Κίνας που έκαναν κάτι ανάλογο, δολοφονώντας μέλη μίας φυλής στην πρώτη περίπτωση και μίας τάξης στη δεύτερη, τα οποία είχαν δαιμονοποιηθεί από τους κατ’ επίφαση διανοούμενους και την πολιτική εξουσία, δεν είναι ανθρώπινα – ενώ σήμερα η αποτρόπαιη αυτή αθλιότητα συνεχίζεται, κρίνοντας από το ότι έχουν δολοφονηθεί εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνοι σε επτά χώρες, ενώ εκτοπίσθηκαν εκατομμύρια άλλοι, στο βωμό της ηγεμονίας των Η.Π.Α. που έχουν το θράσος να παραπονούνται για τρομοκρατικές επιθέσεις, αποκρύπτοντας το ότι αυτές τις καλλιέργησαν.
Βέβαια, ο Λένιν είχε καθορίσει σαφώς το νόημα της δικτατορίας του, λέγοντας πως είναι μία απεριόριστη δύναμη που στηρίζεται άμεσα στη δύναμη και δεν εμποδίζεται από τίποτα – κάτι που εφαρμόζουν σήμερα οι αμερικανικές κυβερνήσεις, η ηγεμονία των οποίων έναντι των αμερικανών Πολιτών και του υπόλοιπου πλανήτη, στηρίζεται εξ ολοκλήρου στην άσκηση βίας (στην Ευρώπη συμβαίνει κάτι αντίστοιχο με την πρωσική κυβέρνηση της Γερμανίας, η οποία ασκεί οικονομική βία έχοντας απολέσει τη δυνατότητα στρατιωτικής μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο).
Ολοκληρώνοντας ο Χριστιανισμός, δίνοντας έμφαση στην αξία του ατόμου, καθιστά αδιανόητες όλες τις μορφές βίας – ευρίσκεται όμως σήμερα σε παρακμή, μαζί με το δυτικό πολιτισμό που απαίτησε χιλιάδες χρόνια για να αναπτυχθεί. Ο «εκφυλισμός» που βασιλεύει είναι ορατός δια γυμνού οφθαλμού, ενώ η Δύση βυθίζεται στην τυραννία – η οποία δεν πρόκειται δυστυχώς να αποφευχθεί, εάν οι ελεύθεροι Πολίτες δεν υπερασπισθούν τα κατεκτημένα με κόπο και αίμα δικαιώματα, καθώς επίσης τις ελευθερίες τους, τα οποία κινδυνεύουν όσο ποτέ μέχρι σήμερα. Ελπίζοντας να συμβεί, ευχόμαστε ξανά Καλές Γιορτές, με υγεία και ευτυχία σε όλους – ειδικά σε αυτούς που υποφέρουν τα πάνδεινα από την ατελείωτη κρίση στην Ελλάδα!
analyst.gr