Σάββατο, Δεκεμβρίου 2

Γιατί τους άφησες ;

Ξυπνάς ένα πρωί και κοιτάζεις στα πόδια σου αλυσίδες...  ΕΣΥ άφησες να σου τις φορέσουν...
Για να σε "προστατέψουν" σου είπαν, για να νιώθεις "ασφαλής"  σου είπαν, για να σε "σώσουν" σου είπαν... Και εσύ τους πίστεψες...
Θυμάσαι;..πάει καιρός, χρόνια, στην αρχή σου φαινόταν σαν ψέμα σαν ένα αστείο δεν ήθελες να το πίστευες και χαμογελούσες ! 
Γι αυτό και ΔΕΝ αντιστάθηκες, ΔΕΝ αντέδρασες, ΔΕΝ επαναστάτησες ΔΕΝ ΕΚΑΝΕΣ ΤΙΠΟΤΑ ! !  ΓΙΑΤΙ ;


Σιγά-σιγά τις συνήθισες...είδες γύρω σου ότι φορούσαν κι άλλοι...πολλοί! και αφού δεν αντέδρασαν οι άλλοι, σιώπησες κι εσύ! Άλλωστε, είδες αρχικά  πως δεν σε εμπόδιζαν και πολύ στα δικά σου ταξίδια. Κάποιες στιγμές ήθελες να φωνάξεις, να αντισταθείς, αλλά μέσα σου ένιωθες μια παράξενη φοβία . Αναρωτιόσουν,  αν αντιδράσω, αν μιλήσω ,αν φωνάξω και μου σφίξουν κι άλλο τις αλυσίδες και πονέσω περισσότερο; 
Και στη σκέψη αυτή σταματούσες...Κάποιες φορές σκεφτόσουν  και αναπολούσες τις μέρες που στα πόδια σου δεν υπήρχε αλυσίδα και έκανες τα ταξίδια που εσύ ήθελες χωρίς κανένα εμπόδιο....Γιατί τότε  δεν άκουγες το βαρύ σύρσιμο  της.... δεν ένιωθες το ασήκωτο βάρος της , δεν αισθανόσουν αυτό το σφίξιμο στα πόδια που τώρα νιώθεις 
Και ...μόλις σήμερα είδες και τα βαθιά σημάδια...μόλις σήμερα πρόσεξες το αίμα που τρέχει από τα πληγωμένα σου πόδια ...μόλις σήμερα παρατήρησες ότι μέρα με τη μέρα η αλυσίδα μπαίνει όλο και πιο βαθιά μέσα στο δέρμα σου. Σ’ έκανε να το προσέξεις ο πόνος που νιώθεις στις πληγές σου. Και που σιγά σιγά αυτός ο ανυπόφορος πόνος  φτάνει  ως τη ψυχή σου... 
Γιατί  τους άφησες να σου βάλουν  αλυσίδες;
Αρχίζεις  να αισθάνεσαι πως δεν έχεις άλλες δυνάμεις... τα δεσμά  σου  βαραίνουν, έγιναν ασήκωτα . Σκέφτεσαι ότι τώρα πλέον δε μπορείς ούτε μικρές αποστάσεις να διανύσεις...νιώθεις ακινητοποιημένη σαν πέτρινο άγαλμα, δε μπορείς να κάνεις τίποτα, τα άφησες όλα στη μέση...άφησες τη ζωή σου στη μέση... άφησες τα όνειρά σου να πεθαίνουν...άφησες να σου κλέψουν τη ζωή σου... να σου τη πάρουν ...σου την πήραν άλλοι…
Γιατί τους άφησες να σου τη πάρουν;   
Τώρα δε τολμάς ούτε  όνειρα πια να κάνεις γιατί κι αυτά φεύγουν τρέχοντας σα κυνηγημένα από το ασφυκτικό κελί της φυλακής σου ...
Και τώρα τι σκέφτεσαι να κάνεις ;
Αν θέλεις μπορείς να σπάσεις τα δεσμά σου , ΜΠΟΡΕΙΣ !  Αρκεί ΕΣΥ να το αποφασίσεις.  Καμιά αλυσίδα δεν είναι τόσο δυνατή όσο είναι η δύναμη της ψυχής σου...

Μαρίζα Τσιτμή


Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει σε τι ύψη μπορείτε να πετάξετε. Ούτε και εσείς οι ίδιοι δεν θα το μάθετε, αν δεν  ανοίξετε τα φτερά σας.  
Τζον  Μέισον