ΑΜΗΝ!!! ΓΕΝΟΙΤΟ!!!
Η ελληνική κοινωνία ακόμη δεν έχει περιέλθει σε πλήρη απόγνωση, μετά από 7 χρόνια μνημονίων...
Αν συμβεί αυτό, ΙΣΩΣ θα μπορούσε να λειτουργήσει ως αιτία επαναφοράς για ΕΜΑΣ τους Έλληνες, ώστε να σταματήσει το κομματικό παιχνίδι που καταδυναστεύει τις όποιες εναπομείνασες ικμάδες ανάστασης της χώρας…
Αναρωτιέμαι αν μπορούν και κοιμούνται τις νύχτες οι αυτουργοί τέτοιας καταστροφής και με τι θράσος μπορούν να κοιτάζουν τα παιδιά τους στα μάτια…
Σημίτης, Kαραμανλής, Παπανδρέου, Σαμαράς-Βενιζέλος, Παπαδήμος και Tσίπρας-Καμμένος και οι συν αυτώ…υπουργοί, βολευτές, γενικοί γραμματείς και υπόλοιποι κομματικοί παρατρεχάμενοι…
Τέτοια διαχρονική προδοσία σε βάρος ενός ολόκληρου έθνους, δεν έχει ξαναγίνει…
Η κομματοκρατία στη χώρα μας έχει φέρει πολλά δεινά σχεδόν στο σύνολό της ελληνικής κοινωνίας … με ποιο κύρια, την ανεργία και το κλείσιμο επιχειρήσεων, τον εργασιακό μεσαίωνα, τη μετανάστευση νέων κυρίως επιστημόνων, την απάνθρωπη κοινωνική αδικία… που δίνοντας οι κρατούντες ένα κολοβό μέρισμα σε κάποιους ολίγους, νομίζουν –ελαφρά τη καρδία- ότι αποκαθιστούν έτσι τη διαχρονική αδικία εις βάρος του συνόλου του Ελληνικού λαού…
Να ΜΗ μιλήσω για την εξευτελιστική επιτρόπευση -από τους … κατά τα άλλα «φίλους ευρωπαίους»- το διεθνή διασυρμό του ελληνικού ονόματος, αλλά και του λαού μας σε ευρωπαϊκά παρακαλώ αεροδρόμια, τις συνεχείς απειλές να τεμαχιστεί η χώρα για να ικανοποιηθούν οι ορέξεις των γειτόνων μας και πάει λέγοντας….
Θεωρώ όμως ότι το εφιαλτικότερο από όλα τα δεινά, θα είναι η τέλεια νέκρωση των αντανακλαστικών της ελληνικής κοινωνίας…
ΜΗ ΓΕΝΟΙΤΟ Θεέ μου!!!
Διότι όσο το παίζουμε Νεκροί, τόσο πιο πρόθυμα θα μας δαγκώσουν… και οι ιθαγενείς κια οι ξένοι δυνάστες μας...
Ας έχουμε στα υπ’ όψιν, ότι τα ουρλιαχτά και οι κραυγές μας μέσω των πληκτρολογίων, ΔΕΝ εισακούονται από κανέναν...
Καλύτερα για μας, να μιλήσουμε την χαμένη γλώσσα των ανθρώπων... με αφορμή τη γέννηση του Θεανθρώπου...
Και όταν ακούσουμε την λαλιά μας να ακούγεται και από άλλους, τότε ΜΟΝΟ να ‘μαστε σίγουροι πως τίποτε δεν έχει χαθεί ακόμη..
Δηλ. όπως συμβούλευε και ο Καρλ Μαρξ…
«Καλύτερα ένα άθλιο τέλος παρά μια αθλιότητα χωρίς τέλος…»
Κώστας Μίχος