Σημειολογικά, είναι το υβρίδιο πολιτικού που προέκυψε ως “παρά φύσει”
είδος μέσα στη μνημονιακή Ελλάδα. Και επειδή συνδέθηκε με το “ηθικό
πλεονέκτημα” της Αριστεράς νομιμοποίησε πλήρως την αμετροέπειά του.
Γιατί τα όσα είπε χθες, δημόσια για τους πλειστηρισμούς, θα
μπορούσαν να έχουν νόημα αν είχε ζητήσει συγγνώμη για την “αριστερή” του
παρένθεση και “απελεύθερος” πια, μπορεί να διατυπώνει ξεκάθαρα την
αλήθεια.
Ο Δημήτρης Μάρδας υπήρξε υπουργός της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ήταν ένας από τους ανθρώπους που στρατεύτηκαν μαζί με τον “μεγάλο τιμονιέρη” Αλέξη Τσίπρα, προκειμένου να σώσουν τη χώρα από τον “Νεοφιλελευθερισμό” και στη συνέχεια, την Ευρώπη από την “συντηρητική” της “νομενκλατούρα”.
Η μνήμη διασώζει πολλά χαριτωμένα στιγμιότυπα από την παλαιότερη ένδοξη θητεία του στο υπουργείο Οικονομικών αλλά το χθεσινό ήταν ίσως το πιο εμβληματικό. Είναι άλλωστε πιο ελεύθερος τώρα, να εκφράσει τις ρηξικέλευθες απόψεις του.
Δείτε λοιπόν τι δήλωσε σε ραδιοφωνικό σταθμό ο υπέροχος Δημήτρης Μάρδας:
«Αν η Νέα Δημοκρατία δεν έκανε τέσσερις νομοθετικές αναστολές όσον αφορά τη ρύθμιση του συγκεκριμένου θέματος σήμερα θα είχαμε τελειώσει σε ένα πολύ μεγάλο μέρος του και ο κόσμος θα είχε ως βάρος τα μισά από αυτά που υπάρχουν σήμερα. Τότε οι πλειστηριασμοί θα ήταν πολύ πιο εύκολοι σε σχέση με σήμερα. Τότε ήταν πολύ πιο εύκολοι οι διακανονισμοί τώρα έχουν αυξηθεί οι τόκοι και έχει αυξηθεί και το βάρος».
Έκπληκτος ο δημοσιογράφος που δεν πίστευε στα αυτιά του, θύμισε στον υπέροχο Δημήτρη Μάρδα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε αυστηρότερες νομοθετικές ρυθμίσεις από την κυβέρνηση της ΝΔ και διατύπωνε το σύνθημα «κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη»...
- Ο κ. Μάρδας είναι απλά ένας καλοσυνάτος αφελής καθηγητής που δεν έπρεπε να ασχοληθεί με την πολιτική;
- Είναι ξένο σώμα του ΣΥΡΙΖΑ που στρατεύτηκε γιατί του δόθηκε η ευκαιρία να γευθεί λίγη εξουσία;
- Ή μήπως ένα άχρωμο σύμβολο αμοραλισμού που επιβιώνει διαχρονικά στο πολιτικό “οικοσύστημα” με όλα τα κόμματα και με όλες τις εξουσίες;
Σημειολογικά, είναι το υβρίδιο πολιτικού που προέκυψε ως “παρά φύσει” είδος μέσα στη μνημονιακή Ελλάδα. Και επειδή συνδέθηκε με το “ηθικό πλεονέκτημα” της Αριστεράς νομιμοποίησε πλήρως την αμετροέπειά του.
Γιατί τα όσα είπε χθες, δημόσια για τους πλειστηρισμούς, θα μπορούσαν να έχουν νόημα αν είχε ζητήσει συγγνώμη για την “αριστερή” του παρένθεση και “απελεύθερος” πια, μπορεί να διατυπώνει ξεκάθαρα την αλήθεια.
Αυτός όμως, όχι μόνο δεν αισθάνεται τύψεις για τα “μοιραία ψεύδη” του κόμματός του αλλά ζητάει και τα ρέστα από τη ΝΔ γιατί δεν ξεκίνησε τους πλειστηριασμούς, όταν έπρεπε.
Τότε που οι σύντροφοί του έβριζαν από το πρωί ως το βράδυ και απειλούσαν να κάψουν το Σύνταγμα έτσι και τολμούσε συμβολαιογράφος να υπογράψει έγγραφο κατάσχεσης ή εντολή πληρωμής!
Πραγματικά, δεν ξέρω πως λύνεται αυτός ο γρίφος. Ούτε ο ίδιος ο Γιάλομ δεν θα μπορούσε να δώσει ερμηνεία στον φαινόμενο που βιώνουμε ως απόσταγμα παράνοιας, της Μεταπολίτευσης.
Αυτοί οι άνθρωποι λειτουργούν πλέον νοητικά, σε ένα “μετα- λεκτικό” στάδιο παράπλευρης πραγματικότητας.
Αφού πρώτα διέσπειραν τον λαϊκισμό, απειλώντας και μολύνοντας όλες τις κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης, τώρα γίνονται τιμητές των δικών τους παραστάσεων.
Στον Φρόιντ και τον Λακάν, η αναφορά στην κλινική μορφή της παράνοιας έχει μια αξία που υπερβαίνει το επίπεδο της απλής ψυχοπαθολογίας. Γιατί το θεμελιωδώς παρανοϊκό είναι προσδεμένο και υποδουλωμένο στη δική του εικόνα ως εικόνα του Άλλου. Αυτού δηλαδή που διαθέτει την λογική που εσύ αρνείσαι να την δεχτείς αλλά όταν πάρεις τη θέση του την υπερασπίζεσαι ως δική σου!
Ως πότε θα αναλύουμε όμως το ψυχογράφημά τους; Στο τέλος θα γράφουμε όλοι στιχάκια.
Άδικος κόπος η ερμηνεία και οι επικλήσεις μας. Μιλάμε για παράλληλο σύμπαν.
Άλλο λογισμικό και άλλη ετικέτα παραγωγής μας...
Του Ανδρέα Ζαμπούκα
liberal.gr