Ισίδωρος Νερούτσος
Οι παροχές-ελεημοσύνης, μπορεί να είναι και είναι φυσικό να είναι αναγκαστικά ευπρόσδεκτες και να προσφέρουν μια στιγμή χαράς στους φτωχοποιημένους πολίτες, αλλά δεν παύουν να αποτελούν μικρή οικονομική ικανοποίηση, μόνο της στιγμής, χωρίς διάρκεια. Τον επόμενο μήνα οι άνθρωποι αυτοί, θα εξακολουθούν να έχουν τα ίδια προβλήματα, αν όχι περισσότερα. Οι άνθρωποι όμως όλων των ηλικιών, δεν περιμένουν έλεος από καμία κυβερνητική εξουσία…
Περιμένουν αξιοπρεπή διαβίωση και δικαιώματα.
Τα κεκτημένα με αγώνες και θυσίες ετών δικαιώματα, οι κυβερνήσεις με τις συμφωνίες υποταγής, που υπέγραψαν στους τεχνοκράτες της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, άλλα κατάργησαν, όπως τα δώρα εορτών και αδείας, σε άλλα προκάλεσαν καταστροφικές μειώσεις, όπως οι μισθοί και οι συντάξεις, άλλα διέλυσαν, όπως τα δικαιώματα στην εργασία και άλλα επιβάρυναν με μεγάλα και αντισυνταγματικά βάρη, κυρίως στους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και στους εργαζόμενους, με την μεγάλη αύξηση των φορολογικών υποχρεώσεων, άμεσων και έμμεσων και με τα γενοκτονικά αντικειμενικά τεκμήρια, που πλήττουν κυρίως και ιδίως τους παντελώς μη έχοντας.
Το ανησυχητικό είναι ότι η κυβέρνηση χορηγεί μεγάλα ποσά, που πέφτουν σε τρύπιο βαρέλι, χωρίς να πιάσουν τόπο. Τρύπιο βαρέλι προφανώς και δεν νοούμε τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη και την δεκάρα. Νοούμε ότι στην ουσία, πλην την παροχή μικρής ανάσας της στιγμής, δεν λύνουν προβλήματα, γιατί δεν δημιουργούν δικαιώματα, όπως πχ η επαναφορά του δικαιώματος δώρου εορτών για όλους.
Ένας άλλος προβληματισμός είναι το πόθεν αντλούνται αυτά τα χρήματα, που υποχρεούται να ανακοινώσει η κυβέρνηση. Γιατί αν αντλούνται από τα ασφαλιστικά ταμεία, όπως ανέκαθεν έπρατταν οι εκάστοτε «ξύπνιες» κυβερνήσεις, αυτό δεν είναι ούτε νόμιμο ούτε επιτρεπτό, διότι τα χρήματα αυτά υποτίθεται ότι ανήκουν μόνο στους ασφαλισμένους που τα πληρώνουν και κάθε άντληση, για αλλότριους, πλην των ασφαλιστικών, σκοπούς, δύναται να θεωρηθεί υπεξαίρεση…
Να μην βοηθηθούν λοιπόν οι έχοντες μεγάλη ανάγκη;
Κανείς δεν θα πει όχι. Π.Χ. το Κοινωνικό επίδομα Αλληλεγγύης ΚΕΑ, δημιουργεί δικαίωμα διαρκές σε κάποιους πολίτες και ανεξάρτητα από το ύψος της παροχής, αποτελεί θετική κυβερνητική ενέργεια, άσχετα αν περιλαμβάνεται στις μνημονιακές υποχρεώσεις.
Η δωρεάν πρόσβαση στα νοσοκομεία, αποτελεί και είναι δικαίωμα διαρκές και αυτονόητο για τους πολίτες και θετική κυβερνητική ενέργεια. Αυτές οι συγκεκριμένες κυβερνητικές αποφάσεις, δεν αποτελούν ελεημοσύνη, αλλά πραγματική απονομή δικαιωμάτων, τα οποία όμως δικαιούνται να απολαμβάνουν όλοι οι πολίτες….
Η ελεημοσύνη προς τι λοιπόν; Είναι φανερό ότι πρόκειται για προσπάθεια εξαγοράς συνειδήσεων, για κομματικό και μόνο όφελος και όχι κοινωνικό ως όφειλε να είναι. Οι πολίτες πλέον γνωρίζουν πολύ καλά το κίνητρο των παροχών του ελέους και δεν παραπλανόνται.
Η κυβέρνηση αν ήθελε να βοηθήσει πραγματικά τους αδύναμους οικονομικά και ατομικά πολίτες, θα προσάρμοζε τα αμάχητα τεκμήρια, ώστε να μην θίγονται τα δικαιώματα των ανήμπορων οικονομικά, ηλικιακά και με ειδικές ανάγκες πολιτών. Θα σεβόταν τους ΑΜΕΑ τους άνεργους ή ανήμπορους ανθρώπους και δεν θα τους απέκλειε από τα δικαιώματα, με τον απεχθή για τον άνθρωπο, χαρακτηρισμό «φιλοξενούμενος», επειδή λόγω αναγκών, υποχρεούνται να διαμένουν στην ίδια στέγη με άλλα, συνήθως συγγενικά πρόσωπα.
Αν επιθυμούσε και ενδιαφερόταν πράγματι για τους ανθρώπους που τους στέρησαν το μέλλον, θα επαναχορηγούσε την σύνταξη των απόρων υπέργηρων, στους πραγματικά άπορους και δεν θα τους απέκλειε «αντικειμενικά» τεκμαρτά.
Αυτοί που μιλούσαν για αξιοπρεπή διαβίωση των πωλητών, τώρα προσφέρουν ελεημοσύνη, για ίδιον όφελος.
Ισίδωρος Νερούτσος: Σχετικά με τον συντάκτη
sioualtec.
Οι παροχές-ελεημοσύνης, μπορεί να είναι και είναι φυσικό να είναι αναγκαστικά ευπρόσδεκτες και να προσφέρουν μια στιγμή χαράς στους φτωχοποιημένους πολίτες, αλλά δεν παύουν να αποτελούν μικρή οικονομική ικανοποίηση, μόνο της στιγμής, χωρίς διάρκεια. Τον επόμενο μήνα οι άνθρωποι αυτοί, θα εξακολουθούν να έχουν τα ίδια προβλήματα, αν όχι περισσότερα. Οι άνθρωποι όμως όλων των ηλικιών, δεν περιμένουν έλεος από καμία κυβερνητική εξουσία…
Περιμένουν αξιοπρεπή διαβίωση και δικαιώματα.
Τα κεκτημένα με αγώνες και θυσίες ετών δικαιώματα, οι κυβερνήσεις με τις συμφωνίες υποταγής, που υπέγραψαν στους τεχνοκράτες της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, άλλα κατάργησαν, όπως τα δώρα εορτών και αδείας, σε άλλα προκάλεσαν καταστροφικές μειώσεις, όπως οι μισθοί και οι συντάξεις, άλλα διέλυσαν, όπως τα δικαιώματα στην εργασία και άλλα επιβάρυναν με μεγάλα και αντισυνταγματικά βάρη, κυρίως στους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και στους εργαζόμενους, με την μεγάλη αύξηση των φορολογικών υποχρεώσεων, άμεσων και έμμεσων και με τα γενοκτονικά αντικειμενικά τεκμήρια, που πλήττουν κυρίως και ιδίως τους παντελώς μη έχοντας.
Το ανησυχητικό είναι ότι η κυβέρνηση χορηγεί μεγάλα ποσά, που πέφτουν σε τρύπιο βαρέλι, χωρίς να πιάσουν τόπο. Τρύπιο βαρέλι προφανώς και δεν νοούμε τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη και την δεκάρα. Νοούμε ότι στην ουσία, πλην την παροχή μικρής ανάσας της στιγμής, δεν λύνουν προβλήματα, γιατί δεν δημιουργούν δικαιώματα, όπως πχ η επαναφορά του δικαιώματος δώρου εορτών για όλους.
Ένας άλλος προβληματισμός είναι το πόθεν αντλούνται αυτά τα χρήματα, που υποχρεούται να ανακοινώσει η κυβέρνηση. Γιατί αν αντλούνται από τα ασφαλιστικά ταμεία, όπως ανέκαθεν έπρατταν οι εκάστοτε «ξύπνιες» κυβερνήσεις, αυτό δεν είναι ούτε νόμιμο ούτε επιτρεπτό, διότι τα χρήματα αυτά υποτίθεται ότι ανήκουν μόνο στους ασφαλισμένους που τα πληρώνουν και κάθε άντληση, για αλλότριους, πλην των ασφαλιστικών, σκοπούς, δύναται να θεωρηθεί υπεξαίρεση…
Να μην βοηθηθούν λοιπόν οι έχοντες μεγάλη ανάγκη;
Κανείς δεν θα πει όχι. Π.Χ. το Κοινωνικό επίδομα Αλληλεγγύης ΚΕΑ, δημιουργεί δικαίωμα διαρκές σε κάποιους πολίτες και ανεξάρτητα από το ύψος της παροχής, αποτελεί θετική κυβερνητική ενέργεια, άσχετα αν περιλαμβάνεται στις μνημονιακές υποχρεώσεις.
Η δωρεάν πρόσβαση στα νοσοκομεία, αποτελεί και είναι δικαίωμα διαρκές και αυτονόητο για τους πολίτες και θετική κυβερνητική ενέργεια. Αυτές οι συγκεκριμένες κυβερνητικές αποφάσεις, δεν αποτελούν ελεημοσύνη, αλλά πραγματική απονομή δικαιωμάτων, τα οποία όμως δικαιούνται να απολαμβάνουν όλοι οι πολίτες….
Η ελεημοσύνη προς τι λοιπόν; Είναι φανερό ότι πρόκειται για προσπάθεια εξαγοράς συνειδήσεων, για κομματικό και μόνο όφελος και όχι κοινωνικό ως όφειλε να είναι. Οι πολίτες πλέον γνωρίζουν πολύ καλά το κίνητρο των παροχών του ελέους και δεν παραπλανόνται.
Η κυβέρνηση αν ήθελε να βοηθήσει πραγματικά τους αδύναμους οικονομικά και ατομικά πολίτες, θα προσάρμοζε τα αμάχητα τεκμήρια, ώστε να μην θίγονται τα δικαιώματα των ανήμπορων οικονομικά, ηλικιακά και με ειδικές ανάγκες πολιτών. Θα σεβόταν τους ΑΜΕΑ τους άνεργους ή ανήμπορους ανθρώπους και δεν θα τους απέκλειε από τα δικαιώματα, με τον απεχθή για τον άνθρωπο, χαρακτηρισμό «φιλοξενούμενος», επειδή λόγω αναγκών, υποχρεούνται να διαμένουν στην ίδια στέγη με άλλα, συνήθως συγγενικά πρόσωπα.
Αν επιθυμούσε και ενδιαφερόταν πράγματι για τους ανθρώπους που τους στέρησαν το μέλλον, θα επαναχορηγούσε την σύνταξη των απόρων υπέργηρων, στους πραγματικά άπορους και δεν θα τους απέκλειε «αντικειμενικά» τεκμαρτά.
Αυτοί που μιλούσαν για αξιοπρεπή διαβίωση των πωλητών, τώρα προσφέρουν ελεημοσύνη, για ίδιον όφελος.
Ισίδωρος Νερούτσος: Σχετικά με τον συντάκτη
sioualtec.