.
H επόμενη ημέρα μετά τη λήξη της τρίτης δανειακής σύμβασης θα είναι τόσο κατηφορική, όσο και η προηγούμενη – στην καλύτερη των περιπτώσεων βέβαια και εφόσον δεν συμβεί κάποιο παγκόσμιο κραχ ή δεν προκληθούν αναταράξεις από τις ιταλικές εκλογές.
.
Επικαιρότητα
Μας ρωτούν συνεχώς ποιά είναι η άποψη μας για την επόμενη ημέρα των μνημονίων, όταν αυτά τελειώσουν τον Αύγουστο του 2018. Προφανώς οι περισσότεροι (λόγω του ανελέητου βομβαρδισμού τους με ψεύτικες ειδήσεις που έχουν σκοπό τη χειραγώγηση της μάζας για να μην εξεγερθεί, στέλνοντας τα πολιτικά κόμματα εκεί που τους αξίζει κατά το παράδειγμα των Ισλανδών), δεν καταλαβαίνουν πως δεν τελειώνουν τα μνημόνια, αλλά λήγει η τρίτη δανειακή σύμβαση – ενώ οι πιστωτές, η Γερμανία καλύτερα και δευτερευόντως η Γαλλία, δεν έχουν καμία απολύτως πρόθεση να εγκρίνουν μία τέταρτη.
Άλλωστε δεν έχουν κανένα λόγο να το κάνουν, αφού υποθήκευσαν πια ολόκληρη τη δημόσια περιουσία της Ελλάδας μαζί με τα ενεργειακά της αποθέματα – καθώς επίσης ένα πολύ μεγάλο μέρος της ιδιωτικής, με τη βοήθεια του αφελληνισμού των τραπεζών. Έχουν δε αγοράσει ήδη αρκετές κερδοφόρες ελληνικές επιχειρήσεις κρατικοποιώντας τες, όπως στην περίπτωση της FRAPORT – ενώ δρομολογούν την εξαγορά της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ, της ΕΥΑΘ κοκ. με τη Θεσσαλονίκη να μετατρέπεται σε γερμανική πόλη.
Η υποθήκευση ήταν έργο του «ευεργετικού» PSI, μαζί με την απαγόρευση της μετατροπής του δημοσίου χρέους σε ενδεχόμενο εθνικό νόμισμα – από εκείνον που αντάλλαξε χιλιάδες ανθρώπους με χρήματα (σκίτσο). Επικυρώθηκε δε από τη σημερινή κυβέρνηση και τη Βουλή με την υπογραφή της τρίτης δανειακής σύμβασης το 2015 – ενώ αμέσως μετά αφελληνίσθηκαν οι τράπεζες, οι οποίες με τις κατασχέσεις και με τους πλειστηριασμούς που δρομολογούνται θα υφαρπάξουν σε εξευτελιστικές τιμές τα σπίτια των Ελλήνων.
Εάν δεν τους είναι αρκετά, τότε δεν θα διστάσουν να προβούν σε κούρεμα καταθέσεων – για να διασωθούν εκείνες οι ξένες πλέον τράπεζες, οι οποίες προηγουμένως διασώθηκαν με τα 45 δις € των φορολογουμένων που επιβάρυναν το δημόσιο χρέος! Πρόκειται βέβαια για το άκρον άωτο της ανοησίας ενός λαού που οδηγείται στον οικονομικό αφανισμό του, χωρίς να υποτιμάμε τους κινδύνους διαμελισμού της χώρας – ιδιαίτερα μετά το τεράστιο σφάλμα της κυβέρνησης να θέσει σε κίνδυνο τη Θράκη, χωρίς κανένα απολύτως όφελος.
Η τρίτη δανειακή σύμβαση λοιπόν λήγει, με πρωτοβουλία των δανειστών και όχι δική μας, ενώ τα μνημόνια θα συνεχιστούν έως ότου η Ελλάδα αντικαταστήσει το 75% των δανείων της από τους Ευρωπαίους – δανειζόμενη από τις αγορές. Αποτελεί βέβαια γρίφο η προθυμία των αγορών να δανείσουν με βιώσιμα επιτόκια (=κάτω από το ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας) ένα χρεοκοπημένο κράτος, με εξωτερικά χρέη στο 190% του ΑΕΠ του (το ευρώ είναι ξένο συνάλλαγμα για όλες τις χώρες της Ευρωζώνης, αφού καμία δεν το εκδίδει, οπότε το χρέος σε ευρώ είναι εξωτερικό) – πόσο μάλλον με υπερχρεωμένο ιδιωτικό τομέα, ο οποίος υποφέρει από κόκκινα δάνεια άνω των 230 δις €.
Ακόμη όμως και να συνέβαινε το θαύμα, η αντικατάσταση δανείων ύψους 250 δις € θα απαιτούσε πάρα πολλά χρόνια – κατά τη διάρκεια των οποίων τα μνημόνια δεν θα έπαυαν ποτέ να υπάρχουν. Εν τούτοις δεν φτάνει μόνο ο δανεισμός της χώρας από τις αγορές, ο οποίος φαίνεται πως θα συμβεί τα πρώτα χρόνια, αν και δυστυχώς με επιτόκια άνω του ρυθμού ανάπτυξης – αφού η κυβέρνηση έχει δημιουργήσει ένα «μαξιλάρι» αυξάνοντας το χρέος κατά περίπου 20 δις € έως το 2018 (στα 345 δις €).
Απαιτείται επί πλέον η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του χρέους, επειδή είναι ανέφικτη η εξυπηρέτηση του μετά το 2021, όσο πρόθυμες και αν θα ήταν οι αγορές να μας δανείσουν – κάτι που φαίνεται καθαρά από το διπλανό γράφημα, όπου τα τοκοχρεολύσια το 2022 εκτοξεύονται στα 33 δις € ή στο 70% περίπου των ετησίων εσόδων του δημοσίου! Πόσο μάλλον εάν ξεσπάσει το επόμενο παγκόσμιο κραχ, το οποίο συμβαίνει συνήθως ανά δέκα χρόνια – με προηγούμενο το 2008.
Συμπερασματικά λοιπόν η επόμενη ημέρα μετά τη λήξη της τρίτης δανειακής σύμβασης και όχι μετά τα μνημόνια, θα είναι τόσο κατηφορική, όσο και η προηγούμενη – στην καλύτερη των περιπτώσεων βέβαια και εφόσον δεν συμβεί κάποιο παγκόσμιο κραχ ή δεν προκληθούν αναταράξεις από τις ιταλικές εκλογές. Πόσο μάλλον όταν με τα θηριώδη πρωτογενή πλεονάσματα που έχουν συμφωνηθεί, προερχόμενα κυρίως από φορολογική δήμευση των περιουσιακών στοιχείων των Ελλήνων και με μηδαμινές δημόσιες επενδύσεις, η ανάπτυξη θα παραμείνει όνειρο θερινής νύχτας.