Μετά τα πρόσφατα μνημόνια και ειδικά το ΙΙΙ των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε αυτά τα γεγονότα και να αφήσουμε τα ιστορικά στοιχεία να μας δείξουν την δική τους εκδοχή.
Η Αλήθεια, όπως η γνώση και οι αξίες, είναι έννοιες σχετικές, όπως επισημαίνουμε στον υπότιτλο του παρόντος ιστολογίου, όπως επίσης αναγράφεται : "...Κάτω από τις συνθήκες που ζούμε η σιωπή δεν είναι «χρυσός»· είναι «λίβανος και σμύρνα». Διότι η σιωπή μπορεί να ερμηνευθεί σαν αποδοχή ή συναίνεση: «ο σιωπών δοκεί συναινείν», qui tacet consentire videtur κατά το ρωμαϊκό δίκαιο. Δεν έχω λοιπόν το δικαίωμα να σιωπήσω... ή ανεχόμενος τα όσα γίνονται. Υπάρχουν στη ζωή, την ατομική και την κοινωνική, στιγμές που πρέπει κανείς να πει το μεγάλο «ναι» ή το μεγάλο «όχι»..." (Αριστόβουλος Μάνεσης), διότι "Προδότης δεν είναι μόνο αυτός που φανερώνει τα μυστικά της πατρίδος στους εχθρούς, αλλά είναι και εκείνος που ενώ κατέχει δημόσιο αξίωμα, εν γνώση του δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων πάνω στους οποίους άρχει..." - (Θουκυδίδης (460-398 π.Χ.).
Τα παραπάνω, όπως και άλλα πολλά, που έχουμε τα έχουμε υιοθετήσει ως στερεότυπα, τα διαβάζεις κάθε φορά που μας επισκέπτεσαι , τίμιε αναγνώστη μας. όπως και οι αδιαμφισβήτητες αρχαίες πνευματικές δραστηριότητες και φωτεινές μορφές του Πιτθέα θεμελιωτή της δικαιοσύνης και πρωτοπόρου της ρητορικής τέχνης με το περίφημο: «Μηδενί δίκην δικάσεις πριν αμφοίν μύθον ακούσεις» (Δηλαδή μη δικάσεις αν δεν ακούσεις και τις δύο πλευρές) που έχει καθιερωθεί, αν και δεν τηρείται πάντα, στις δικαστικές αίθουσες διεθνώς. Τη ρήση αυτή χρησιμοποιούν πάρα πολλοί στις συζητήσεις τους, χωρίς βέβαια, στην πλειονότητά τους, να γνωρίζουν την προέλευσή της.Η ρήση αυτή προέρχεται από τον αρχαίο Τροιζήνιο βασιλιά Πιτθέα, πατέρα της Αίθρας και παππού του Θησέα, ο οποίος εθεωρείτο αδέκαστος δικαστής.
Η σημασία της είναι πάρα πολύ μεγάλη, διότι σε κείνα τα χρόνια (1240 π.Χ.) επικρατούσε το δίκαιο του ισχυρότερου, όπως δυστυχώς και σήμερα και ακόμη και την ιστορία να την γράφουν οι νικητές και να την πατρονάρουν και τα ΜΜΕ κατά το δοκούν και κατά παραγγελία των αφεντικών.
Ο Πιτθέας λοιπόν δεν δίκαζε μόνος του. Δίκαζε με ...
δύο ακόμη δικαστές, καθισμένοι σε ειδικούς θρόνους που βρίσκονταν λίγο πιο έξω από την Τροιζήνα. Ο βασιλιάς της Τροιζήνας εκτός από σοφός, θεωρείται και θεμελιωτής της δικαστικής εξουσίας και της δικαστικής λειτουργίας για μια δίκαιη δίκη. Γιατί πουθενά αλλού, στην αρχαιότητα δεν αναφέρεται κάτι παρόμοιο.
Ετσι δε θάταν υπερβολή να υποστηρίξουμε ότι η πραγματική έννοια της δικαιοσύνης ξεκίνησε από την Τροιζηνία, από τον Πιτθέα.(1240 π.Χ),
Βέβαια εδώ δεν θα δικάσουμε ή θα καταδικάσουμε κανέναν ο σκοπός μας είναι φωτίσουμε τα γεγονότα και να προσπαθήσουμε να δούμε πίσω από τον "μπερντέ".
Ο δωσιλογισμός είναι μία ποταπή πράξη εσχάτης προδοσίας. Τα τελευταία χρόνια έχουμε να κάνουμε με αλλεπάλληλες πράξεις εκχώρησης και άνευ όρων την εθνική μας κυριαρχία, "πάση θυσία για το ευρώ" και ας έχουμε πτωχεύσει ως κράτος με ανέργους πάνω από το μισό του ενεργού πληθυσμού και με αντίστοιχη πείνα και εξαθλίωση που ίσως ξεπεράσει και αυτή του 1941.
Στη σημερινή μας αναφορά θα εξετάσουμε τη περίπτωση Τσολάκογλου και τα αίτια που τον οδήγησαν σε μία συνθηκολόγηση που αναγορεύτηκε ταυτόσημη του δωσίλογου με το "Τσολάκογλου".
Το θέμα ίσως να απαιτεί, εκ μέρους μας, και μία ειλικρινή συγγνώμη στον άνθρωπο που ίσως επέλεξε το: "το μη χείρον βέλτιστον", που αποδεχόμαστε αναντίρρητα για περιπτώσεις που αποδεχόμαστε μια κατάσταση όχι πολύ θετική, με το επιχείρημα ότι αποφεύγουμε κάτι που θα μπορούσε να είναι εντελώς επιζήμιο και καταστροφικό για το λαό.
Ο τίτλος δεν έχει να κάνει με ένα τετράλημμα ισοπέδωσης της προδοσίας αλλά να εξετασθεί η κάθε περίπτωση αποσπασματικά με την στιγμή της απόφασης, τα προηγηθέντα και τέλος από τα αποτελέσματα της κάθε περίπτωσης ξεχωριστά.
Με την περίπτωση του Τσολάκογλου δεν είχαμε εντρυφήσει στα γεγονότα και απλά αναπαραγάγαμε την προδοσία με το επώνυμό του, σήμερα όμως και μετά και το ΙΙΙ μνημόνιο οφείλαμε και το πράξαμε να δούμε πιο βαθιά τη περίπτωσή του.
Ψάξαμε και βρήκαμε απομνημονεύματα του και θεωρήσαμε ότι πρέπει να γίνει μία επικαιροποίηση και της δικής του άποψης, μίας άποψης που γράφτηκε στα τελευταία της ζωής του (Έχοντας όμως προσβληθεί από λευχαιμία, νοσηλεύθηκε επί έναν χρόνο στο Νοσηλευτικό Ίδρυμα του Μετοχικού Ταμείου Στρατού (ΝΙΜΤΣ), όπου και πέθανε στις 22 Μαΐου του 1948, στερημένος σύνταξης και πάμπτωχος.) και αυτό ίσως να έχει μία σημαίνουσα σημασία.
Στη συνέχεια ακολουθεί και μία αρθρογραφία που είναι θετική στον Τσολάκογλου σε αντιστάθμισα των όσων αρνητικών έχουμε γράψει και εμείς κατά καιρούς.
Για τα "Στοχαστικά Γονατογραφήματα"
Νάσος
http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/2015/07/gap.html