Δεν είναι η πρώτη φορά που λογοκρίνεται πανεπιστημιακός δάσκαλος (Μπλοκάρισμα περιεχομένου και ενεργειών από το Facebook) για το περιεχόμενο της σκέψης του και τις ενέργειες που επιτάσσει η συνείδησή του. Καταγγέλλω δημοσίως το εν λόγω μονοπώλιο "κοινωνικής δικτύωσης", το οποίο μας θέλει υποταγμένους κομφορμιστές των... ιδεολογικών δογμάτων του ευρωατλαντικού άξονα! Κομφορμισμός, επιστήμη & φιλοσοφία. Οι κομφορμιστικών διαθέσεων
άνθρωποι έχουν την τάση, αν όχι να συντάσσονται πλήρως, τουλάχιστον να μην αντιτίθενται, να μη προκαλούν τους εκάστοτε ισχυρούς, κατά τρόπο ώστε τουλάχιστον οι όποιες διαφοροποιήσεις τους (απ' την εκάστοτε "ορθοδοξία" της ηγεσίας, απ' τη "σωστή γραμμή" κλπ) να εγγράφονται στο πλαίσιο ανεκτικότητας των επίσημων θεσμών και των «ακαδημαϊκών κύκλων». Είναι μια αναμενόμενη «φυσιολογική» κομφορμιστική στρατηγική επιβίωσης, εκδοχές της οποίας κινούνται σε αρκετά ευρύ φάσμα: από αυτή του κραυγαλέου θιασώτη των εκάστοτε κυρίαρχων ιδεολογιών και ιδεολογημάτων, που διαλαλεί λόγω και έργω τη «σωστή» -κατά κανόνα επιδερμική- στράτευσή του (ενίοτε μάλιστα υπερθεματίζει, στην αγωνία του να φανεί βασιλικότερος του εκάστοτε βασιλέως), διεκδικώντας αντίστοιχη άνωθεν αναγνώριση και σταδιοδρομία, μέχρι εκείνη του «αριστερούτσικου», του «κρυπτοαντιστασιακού» μεν, αλλά κατά τα λοιπά «ήπιων τόνων» και συναινετικού τύπου «καθώς πρέπει» διανοούμενου... Η καθ' ημάς σύγχρονη πραγματικότητα βρίθει τέτοιων περιπτώσεων "συμμόρφωσης" όλου του φάσματος, ιδιαίτερα αν οι θεωρητικές και ιδεολογικές επιλογές συνδέονται με επιδοτούμενα προγράμματα, με εγγυημένη προαγωγή, έκδοση, δημοσίευση, προαγωγή και προβολή από «έγκριτα» έντυπα, με διασφάλιση διασυνδέσεων με κάποια κυρίαρχη ομάδα αναφοράς, με συγκεκαλυμμένη λογοκλοπή, με επιλεκτικές εμφάσεις, αναφορές ή/και αποσιωπήσεις, με την επίτευξη αμοιβαίων αναφορών, κ.ο.κ. Ωστόσο, όπως μαρτυρά η ιστορία των επιστημών, η όποια πειθαναγκαστική επιβολή, είτε η κομφορμιστική υιοθέτηση κάποιων ιδεών, ποτέ δεν οδήγησε σε ανακαλύψεις που χαράσσουν δρόμους για την έρευνα. Η κομφορμιστική στάση ζωής, εφ' όσον προτάσσει τη στρατηγική επιβίωσης δια της προσαρμογής στους εκάστοτε κυρίαρχους όρους, αποτρέπει την κριτική και επαναστατική θεώρηση τόσο των αναγκών της κοινωνίας μέσω της επιστήμης και τού ίδιου του γνωστικού αντικειμένου, όσο και των εκάστοτε κεκτημένων της επιστήμης. Ως εκ τούτου, αμβλύνει και τελικά ακυρώνει τη δημιουργικότητα, συρρικνώνοντας την ενασχόληση με την επιστήμη σε κατ' εξοχήν αναπαραγωγικές πτυχές, σε μηρυκασμό κεκτημένων, με κριτήριο το «να μη προκαλεί»...
άνθρωποι έχουν την τάση, αν όχι να συντάσσονται πλήρως, τουλάχιστον να μην αντιτίθενται, να μη προκαλούν τους εκάστοτε ισχυρούς, κατά τρόπο ώστε τουλάχιστον οι όποιες διαφοροποιήσεις τους (απ' την εκάστοτε "ορθοδοξία" της ηγεσίας, απ' τη "σωστή γραμμή" κλπ) να εγγράφονται στο πλαίσιο ανεκτικότητας των επίσημων θεσμών και των «ακαδημαϊκών κύκλων». Είναι μια αναμενόμενη «φυσιολογική» κομφορμιστική στρατηγική επιβίωσης, εκδοχές της οποίας κινούνται σε αρκετά ευρύ φάσμα: από αυτή του κραυγαλέου θιασώτη των εκάστοτε κυρίαρχων ιδεολογιών και ιδεολογημάτων, που διαλαλεί λόγω και έργω τη «σωστή» -κατά κανόνα επιδερμική- στράτευσή του (ενίοτε μάλιστα υπερθεματίζει, στην αγωνία του να φανεί βασιλικότερος του εκάστοτε βασιλέως), διεκδικώντας αντίστοιχη άνωθεν αναγνώριση και σταδιοδρομία, μέχρι εκείνη του «αριστερούτσικου», του «κρυπτοαντιστασιακού» μεν, αλλά κατά τα λοιπά «ήπιων τόνων» και συναινετικού τύπου «καθώς πρέπει» διανοούμενου... Η καθ' ημάς σύγχρονη πραγματικότητα βρίθει τέτοιων περιπτώσεων "συμμόρφωσης" όλου του φάσματος, ιδιαίτερα αν οι θεωρητικές και ιδεολογικές επιλογές συνδέονται με επιδοτούμενα προγράμματα, με εγγυημένη προαγωγή, έκδοση, δημοσίευση, προαγωγή και προβολή από «έγκριτα» έντυπα, με διασφάλιση διασυνδέσεων με κάποια κυρίαρχη ομάδα αναφοράς, με συγκεκαλυμμένη λογοκλοπή, με επιλεκτικές εμφάσεις, αναφορές ή/και αποσιωπήσεις, με την επίτευξη αμοιβαίων αναφορών, κ.ο.κ. Ωστόσο, όπως μαρτυρά η ιστορία των επιστημών, η όποια πειθαναγκαστική επιβολή, είτε η κομφορμιστική υιοθέτηση κάποιων ιδεών, ποτέ δεν οδήγησε σε ανακαλύψεις που χαράσσουν δρόμους για την έρευνα. Η κομφορμιστική στάση ζωής, εφ' όσον προτάσσει τη στρατηγική επιβίωσης δια της προσαρμογής στους εκάστοτε κυρίαρχους όρους, αποτρέπει την κριτική και επαναστατική θεώρηση τόσο των αναγκών της κοινωνίας μέσω της επιστήμης και τού ίδιου του γνωστικού αντικειμένου, όσο και των εκάστοτε κεκτημένων της επιστήμης. Ως εκ τούτου, αμβλύνει και τελικά ακυρώνει τη δημιουργικότητα, συρρικνώνοντας την ενασχόληση με την επιστήμη σε κατ' εξοχήν αναπαραγωγικές πτυχές, σε μηρυκασμό κεκτημένων, με κριτήριο το «να μη προκαλεί»...
* Αγαπητέ κ. Πατέλη... να προσθέσουμε πως κι ένα ιστολογοφόρο, το "Sibilla", σε λίγες ημέρες εισέρχεται στον 8ο χρόνο στυγνής φασιστικής λογοκρισίας...
Στις συχνές, σχεδόν καθημερινές απορίες μας προς το αμερικανοσιωνιστικό gacebook, στα 7 χρόνια μία φορά μας απάντησαν πως το ιστολογοφόρο μας θεωρήθηκε "ανατρεπτικό" και συνεπώς αποκλείεται από το "πλουραλιστικό" τους facebook...
Kαλή δύναμη!
