Αθήνα, 3 Ιανουαρίου 2018
ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ
ΠΡΟΣ τον Υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής
ΘΕΜΑ: «ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΗ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ «ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ» ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΥΡΩΣΗ ΑΣΥΛΟΥ ΣΤΟΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ OZKAYNAKCI SULEYMAN»
Η 3η Ανεξάρτητη Δευτεροβάθμια Επιτροπή Ασύλου εξέδωσε απόφαση σύμφωνα με την οποία παρέχεται άσυλο στον Τούρκο συγκυβερνήτη του ελικοπτέρου OZKAYNAKCI SULEYMAN, ο οποίος μαζί με...
άλλους 7 στρατιωτικούς έφθασε στην Ελλάδα τον Ιούλιο 2016. Η άνω Επιτροπή αναγνώρισε τον OZKAYNAKCI SULEYMAN ως πρόσφυγα, λόγω του κινδύνου της δίωξης του για πολιτικούς λόγους και της μη δίκαιης δίκης του από τις τουρκικές δικαστικές αρχές και του παραχώρησε άσυλο. Ειδικότερα, η Επιτροπή έκρινε ότι σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, τις διεθνείς συμβάσεις, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και άλλους διεθνείς οργανισμούς, η κατάσταση στην Τουρκία είναι πλέον απαράδεκτη στο επίπεδο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με κυρίαρχα στοιχεία τα βασανιστήρια, την απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση και τις απάνθρωπες ποινές και ότι δεν αποδεικνύεται από κανένα στοιχείο η συμμετοχή του τούρκου στρατιωτικού στο πραξικόπημα, σε βάρος του οποίου υφίστανται μόνο κατηγορίες αόριστες για πολιτικά εγκλήματα. Παρόλα αυτά, ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής κατέθεσε Αίτηση Ακύρωσης κατά της άνω απόφασης για την ακύρωση του ασύλου του συγκεκριμένου αξιωματικού καθώς και Αίτηση Αναστολής με αίτημα χορήγησης προσωρινής διαταγής για το άμεσο πάγωμα του ασύλου. Σύσσωμος ο νομικός κόσμος τάχθηκε κατά της κατάφωρης αυτής παραβίασης εκ μέρους της κυβέρνησης του διεθνούς δικαίου και της παροχής διεθνούς προστασίας στους πρόσφυγες και μάλιστα υπέρ μιας χώρας που έχει πολλαπλώς κριθεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) και τους Δικηγορικούς Συλλόγους της Τουρκίας ότι έχει βαρύτατο παρελθόν συστηματικών παραβιάσεων του διεθνούς δικαίου σε βάρος διωκόμενων Τούρκων πολιτών και πλειάδα συναδέλφων Τούρκων δικηγόρων. Φαίνεται ότι η «αριστερή» κυβέρνηση αγνοεί ή λησμόνησε ότι μετά το πραξικόπημα των Συνταγματαρχών της 21ης Απριλίου 1967 πολλοί Έλληνες, διωκόμενοι από το καθεστώς της χούντας, μεταξύ των οποίων και πολλοί που είχαν κατηγορηθεί από τη χούντα, όπως για την απόπειρα κατά του δικτάτορα Γεώργιου Παπαδόπουλου, κατέφυγαν σε ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες τους παρείχαν όχι μόνο φιλοξενία αλλά, σε πολλές περιπτώσεις, και τα ειδικά ταξιδιωτικά έγγραφα “laissez-passer” για να κυκλοφορούν ελεύθερα. Η επέμβαση αυτή της κυβέρνησης για την μη παραχώρηση πολιτικού ασύλου δείχνει την αναλγησία της και την ανικανότητά της να προστατεύσει ανθρώπους διωκόμενους για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις και τα ιδανικά τους από αυταρχικά καθεστώτα. Για μια ακόμη φορά η κυβέρνηση αποδεικνύεται ιστορικά ανεύθυνη και κοινωνικά ανάλγητη. Κατόπιν των ανωτέρω, ερωτάται ο αρμόδιος κ. υπουργός:
- Για ποιο λόγο επενέβη η κυβέρνηση σε ένα κρίσιμο ζήτημα διεθνούς δικαίου και προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων;
- Σκοπεύει η κυβέρνηση να σταματήσει επιτέλους τον κατήφορο που έχει πάρει και να τηρήσει τουλάχιστον τα προσχήματα της αριστερής της επίφασης;