Συλλαλητήριο Θεσσαλονίκης: Λαός εναντίον Παρακράτους
Του Όττ
Απ' την πρώτη στιγμή τούς ζώσανε τα φίδια. Μετά από δυόμιση χρόνια που ο ελληνικός λαός και τα κοινωνικά κινήματα βρίσονταν θαρρείς σε κώμα, πράγμα που επέτρεψε στη...χειρότερη και πιο καταστροφική μνημονιακή κυβέρνηση να γίνει ταυτόχρονα και η μακροβιότερη, κάτι φάνηκε πάλι να σαλεύει.
Μετά το σοκ της προδοσίας της υποτιθέμενης αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ, μετά τη συνταγματική εκτροπή της αντιστροφής του ξεκάθαρου ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, ο λαός λούφαξε και κρύφτηκε αδρανής στο καβούκι του. Κάτι τέτοιο ήταν απολύτως αναμενόμενο, αφού αποδείχτηκε πέρα από κάθε λογική αμφιβολία ότι όχι μόνο δεν υπάρχει κανένας πολιτικός φορέας με σχέδιο διεξόδου και όραμα για μια ανεξάρτητη, αδούλωτη Ελλάδα, αλλά κι ότι δεν έχει απομείνει κανένας θεσμός που μπορεί να υπερασπιστεί τη Δημοκρατία, έστω τα στοιχειώδη προσχήματά της που ακόμα παρέμεναν όρθια, στις τέσσερις δεκαετίες της Γ' Ελληνικής Δημοκρατίας, της λεγόμενης Μεταπολίτευσης.
Γράφτηκαν βουνά ολάκερα από εμβριθείς αναλύσεις, που κατηγορούσαν τον λαό για ηττοπάθεια, για τεμπελιά, για βόλεμα επί του καναπέως, που στην πραγματικότητα στόχο είχανε να εμπεδωθεί βαθύτερα και στερεότερα στην ψυχή του λαού η παραίτηση κι η ηττοπάθεια, που τάχατες καταγγέλανε. Εκείνοι που ώφειλαν ν' αποτελέσουν την επαναστατική πρωτοπορία του λαού, που θα τον οδηγούσε ν' αντισταθεί στην αντιλαϊκή λαίλαπα της μνημονιακής χούντας, μετατράπηκαν σε κατήγορους, ιεροεξεταστές και ψυχολογικούς βασανιστές του. Όμοια με κείνους που κατηγορούν το αλυσοδεμένο θύμα βιασμού κι άγριου ξυλοδαρμού υπό την απειλή όπλων, ότι δεν αντιστάθηκε επαρκώς στους βιαστές, άρα εντέλει φέρει και ακέραιη την ευθύνη για τα παθήματά του.
Εδώ και πολύ καιρό, η οργή σιγοβράζει κάτω απ' την επιφάνεια κι ο πικρός Ρωμιός ακονίζει τα νύχια του απά στην πέτρα της σιωπής. Αν μέχρι σήμερα δεν έγινε η έκρηξη, αυτό ωφείλεται στις δικλείδες ασφαλείας του Καθεστώτος, στην παραπληροφόρηση, στην παραπλάνηση και στην τρομοκράτηση, μέσω της καθεστωτικής προπαγάνδας και του δογματισμού της ΤΙΝΑ (There Is No Alternative, Δεν υπάρχει εναλλακτική), και στον τεχνητό διχασμό μέσω ανούσιων αριστεροδέξιων αντιπαραθέσεων και της καλλιέργειας εμφυλιοπολεμικού κλίματος, πάνω σ' έναν άξονα που ουδεμία σχέση έχει με τα σύγχρονα δεδομένα και τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας.
Όμως ένας λαϊκός ξεσηκωμός απαιτεί κάποιο κοινό σημείο αναφοράς και δίχως αυτό ο ατμός πάντοτε εκτονώνεται, έστω προσωρινά. Η αρχή έγινε με το ζήτημα των πλειστηριασμών. Το Καθεστώς βρήκε ωστόσο αρκετούς τρόπους να ελιχθεί, πράγμα που απέτρεψε προσώρας τη μαζικοποίηση του κινήματος. Χρειάστηκε ν' αναδυθεί ένα εθνικό θέμα μέσα απ' τη λήθη και τη χλεύη δεκαετιών, για να βρει και πάλι την ευκαιρία ο λαός να εναντιωθεί στους δεσμοφύλακες και στους βασανιστές του. Γιατί η αγάπη για την πατρίδα είναι έμφυτη στις λαϊκές μάζες και προκύπτει πηγαία, γι' αυτό αποτελεί ιδεώδες έναυσμα για μαζική συσπείρωση και κινητοποίηση.
Ο λαός κατέβηκε μαζικά να διαδηλώσει για τη Μακεδονία, σπρωγμένος όχι από κάποιον παραφουσκωμένο επιθετικό εθνικισμό, αλλά απ' την αφόρητη πίεση ολάκερου του πολιτικο-οικονομικού πλέγματος της καταστροφής. Γιατί όλοι κατανοούν, όσο κι αν οι ελίτ μάς θεωρούν ως "ένα λαό ηλιθίων", ότι εξαιτίας της μνημονιακής κατάρρευσης της χώρας, της εσωτερικής κι εξωτερικής αποδυνάμωσης, της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας λόγω χρεωκρατίας, η κρίση αναπότρεπτα εξελίσσεται από οικονομική και κοινωνική σε εθνική.
Αυτό που το Καθεστώς φοβάται περισσότερο από καθετί, είναι η στιγμή που ο λαός θ’ αρχίσει να εκφράζεται αυτόνομα, έξω από τα κάθε λογής αναχώματα και ινστρούχτορες, δεξιόθεν κι αριστερόθεν. Όταν το όπλο του διχασμού θα έχει πια στομώσει και δεν θα μακελεύει συνειδήσεις.
Έκαναν ό,τι περνούσε απ' το χέρι τους. Σύσσωμο το πολιτικό Καθεστώς των Κοτζαμπάσηδων, τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ αλλά και οι δυνάμεις της εξωκυνοβουλευτικής αριστεράς, επιδόθηκαν σε μία εκστρατεία συκοφάντησης, εξευτελισμού και ιδεολογικού εκβιασμού, προκειμένου ν' ανακόψουν το άξαφνο παλιρροϊκό κύμα. Κι όταν συνειδητοποίησαν ότι δεν μπορούν να το σταματήσουν, έριξαν στο παιχνίδι το περίφημο ελλαδικό Παρακράτος, που τόσες και τόσες καλές υπηρεσίες έχει προσφέρει ιστορικά στους Κοτζαμπάσηδες, στην πόλη που δεν έχει ακόμα ξεχάσει τις δοξασμένες στιγμές των Γκοτζαμάνηδων και της δολοφονίας Λαμπράκη.
Η αριστερή πτέρυγα του παρακράτους, οι περίφημοι αντιεξουσιαστές και γενικώς αντί -αυτοί που διαλύουν έντεχνα κάθε λαϊκή κινητοποίηση με προβοκάτσιες, ακόμα και με δολοφονίες τύπου Μαρφίν-, οργάνωσε αντιδιαδήλωση, μια παλιά καλή πρακτική του παρακρατικού πάνθεου.
Η δεξιά πτέρυγα, η περιλάλητη ΧΑ, που τώρα κυκλοφορεί και σε κυνοβουλευτική συσκευασία, προσπάθησε να διεισδύσει και να καπελώσει ή ν' αμαυρώσει το συλλαλητήριο. Παίζοντας το παιχνίδι της αλληλοτροφοδότησης, μέσω της θεωρίας των Συγκοινωνούντων Δοχείων, η αριστερά προσπάθησε να χαρακτηρίσει ως φασίστες κι εθνικιστές όλους τους πολίτες που συμμετείχαν στο συλλαλητήριο, με πρόσχημα ότι διαδηλώσαμε, λέει, μαζί με τους φασίστες.
Είναι όμως αυτό αληθινό; Πράγματι, ψάχνοντας στο διαδίκτυο, είδα ότι η φανερή ΧΑ, το κυνοβολευτικό της προσωπείο, εμφανίστηκε συντεταγμένα, μ' ένα πανό "Κάτω τα χέρια από τη Μακεδονία", όμως φρόντισαν για ευνόητους λόγους να βρεθούν στις παρυφές του συλλαλητηρίου, στη Λ. Νίκης, κοντά στον Λευκό Πύργο. Δεν τόλμησαν φυσικά να πλησιάσουν το κέντρο της εκδήλωσης, γιατί ήτανε πολύ πιθανό να βρεθούν να κάνουν χειμερινό μπάνιο στη Νέα Παραλία κι ο Θερμαϊκός δεν είναι στα καλύτερά του, οπότε δεν σήκωνε παραπάνω ρύπανση. Έμειναν λοιπόν στην άκρη, και φωτογραφίζονταν για τις επικοινωνιακές ανάγκες των φυλλάδων και των ιστοσελίδων τους.
Το άλλο παρακρατικό κομμάτι, οι αριστεροδέξιοι κουκουλοφόροι, τελικά αμφότεροι επιτέθηκαν σε πολίτες που πήγαιναν προς το συλλαλητήριο. Η αρχή έγινε από την Αθήνα ακόμη, όταν αριστερές κουκούλες επιτέθηκαν σε πούλμαν διαδηλωτών που ξεκινούσαν για τη Θεσσαλονίκη.
Άλλες αριστερές κουκούλες κατέλαβαν νεοκλασικό στο κέντρο της πόλης και πετροβολούσαν όσους πήγαιναν προς τη συγκέντρωση, κάποιοι παλικαράδες δικαιωματιστές επιτέθηκαν σε κοπέλες και τους άρπαξαν διά της βίας τις ελληνικές σημαίες που κρατούσαν. Φυσικά, γνώριζαν ότι δεν τους έπαιρνε να επιτεθούν στα ίσια στο τεράστιο πλήθος του συλλαλητήριου, οπότε φρόντισαν να δώσουν τον καλό αγώνα, το κλασικό ντέρμπι φασίστες-αντιφασίστες, σε άλλες περιοχές στο κέντρο της πολης, κοντά στην Καμάρα, στην οδό Γούναρη και στην πλατεία Ναυαρίνου. Ο λόγος; Μα φυσικά για να δώσουν υλικό στα καθεστωτικά ΜΜΕ να καλλιεργήσουν έντεχνα κλίμα εμφυλιοπολεμικό στην υπόλοιπη χώρα, να τρομάξουν τους...
Η συνέχεια στη "ΣΦΗΚΑ"