Υπάρχουν πολλοί λόγοι αλλά ίσως ο πιο σημαντικός είναι ότι το οφείλεις στον εαυτό σου .Όταν ήσουν παιδί,περίμενες πως και πως αυτές τις μέρες.Αφού έχεις συνδέσει τα παιδικά σου χρόνια με τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής σου,θα πρέπει να τιμάς αυτή την μνήμη.Και δεν υπάρχει καλύτερη αφορμή για κάτι τέτοιο από τα Χριστούγεννα.Κάθε χρόνο,ότι και αν έχω,οτιδήποτε σκοτεινιάζει
την σκέψη μου και μου χαλάει την διάθεση χάνεται για λίγο γιατί τη θέση του παίρνει η αγάπη μου για τα Χριστούγεννα.Γίνομαι ξανά παιδί και σαν παιδί ,ονειρεύομαι χωρίς περιορισμούς και όρια.Για την ακρίβεια γράφω τα όρια εκεί που οι πιο πετυχημένοι άνθρωποι στην Ιστορία τα έγραψαν από εκείνη την στιγμή που οι πράξεις τους πέρασαν στην αιωνιότητα.Και αγκαλιάζω το γλυκό παρελθόν και παίρνω δύναμη από αυτό.
Είναι τότε που μυρωδιές ,εικόνες, γεύσεις, μουσικές καταλαμβάνουν για λίγο τα αισθητήρια μου όργανα με τα οποία αντιλαμβάνομαι ένα μονότονο και καταθλιπτικό παρόν.Και επιστρέφω πίσω με έναν τρόπο που κάνεις άλλος δεν μπορεί,μοναδικό ,και ζω στιγμές με ανθρώπους που είναι ή ήταν κοντά μου.Γυρίζω πίσω τον χρόνο,ξαφνικά ακυρώνω τους φυσικούς νόμους και ακόμα και τον ίδιο τον θάνατο σαν να είμαι ο Θεός για λίγες στιγμές,σαν να είμαι ο μόνος υπεύθυνος της ζωής μου.Με αυτή την δύναμη κανείς δεν μπορεί να παραπονεθεί για την μαγεία των γιορτών γιατί εξάλλου η αυθαίρετη αποδοχή πως όλα τα θαύματα μπορούν να συμβούν αυτές τις μέρες,είναι τόσο αυθαίρετη όσο και η άποψη πως όλες τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου θαύματα δεν γίνονται.Γιατί άποψη μου είναι πως θαύματα γίνονται και παραγινονται.Χριστούγεννα η μη. Πιστεύοντας.
https://kostasdrosakis.wordpress.com/2017/12/24