Πόσο συχνά κοιτιέσαι στον καθρέφτη;
Μήπως τον αποφεύγεις; Μήπως περνάς από μπροστά του πάντα βιαστικά;
Γιατί; Αναρωτήθηκες ποτέ;
Ξέρω τι θα μου πεις… Ότι αυτό το γυαλί, αυτό το μισητό γυαλί, ξέρει να μην κρύβει τίποτα. Δείχνει τα πάντα κι εσύ δε θέλεις να τα βλέπεις.....
Δείχνει ατέλειες ο καθρέφτης. Δείχνει αδυναμίες. Δείχνει ψεγάδια.
Κι εσύ τα μισείς τα ψεγάδια σου. Τα κρύβεις, τα καταχωνιάζεις όσο μπορείς για να ξεχάσεις, αν είναι δυνατόν, την ύπαρξή τους.
Κάνεις καλά νομίζεις;
Θα σου πω εγώ που συμβιβάστηκα με τον καθρέφτη.
Εγώ που μετρώ ραγάδες αντί για κοιλιακούς, ρυτίδες και λευκές τρίχες.
Χαζομάρες κάνεις.
Αποφεύγεις τον καθρέφτη για να μη σου δείξει αυτό που είσαι.
Λες κι ό,τι είσαι το καθορίζει μια εικόνα. Μια εικόνα που σε τελική ανάλυση μπορεί ανά πάσα στιγμή να αλλάξει.
Δεν είσαι εσύ αυτό.
Τουλάχιστον δεν είσαι μόνο αυτό.
Σε έμαθαν να λογαριάζεις την αξία σου με ζυγαριές και τραβήγματα. Να μη δέχεσαι τη φθορά του χρόνου. Να μην αντέχεις το ίδιο σου το πρόσωπο, το ίδιο σου το σώμα…
Γιατί μάτια μου;
Την αξία σου την καθορίζει εκείνο που κρύβεις μέσα σου. Σε καρδιά και μυαλό.
Αυτά που σκέφτεσαι, αυτά που νιώθεις κι όσα κάνεις είσαι.
Δεν είπε κανείς να μην προσέξεις τον εαυτό σου. Δε ζήτησε κανείς να μη φροντίσεις το σώμα και την εμφάνισή σου.
Κάνε ότι σε κάνει να νιώθεις όμορφα.
Μα μην καταπιέζεσαι. Μην αρνείσαι ότι είσαι. Μη μισείς τον καθρέφτη. Ας δείχνει ότι θέλει.
Εσύ να αγαπάς τον εαυτό σου. Και να τον προστατεύεις. Πάνω από όλους να τον προστατεύεις από σένα. Εσένα που δέχτηκες πως τα περιοδικά και οι ξένοι καθορίζουν και το τι είναι πραγματικά όμορφο.
Λάθος.
Να πιστεύεις σε σένα και να σε αγαπάς. Γιατί αξίζεις πολλά. Δείξε και στους άλλους τι αξίζεις. Βλέποντάς σε δειλό ανθρωπάκι, δίχως αυτοπεποίθηση και πίστη στις δυνάμεις σου, δε δίνουν σημασία. Δεν εκτιμούν, δε γοητεύονται, δεν υπολογίζουν.
Δείξε σε όλους τι αξίζεις.
Και κυρίως δείξε το σε σένα.
Στάσου γυμνός μπρος στον καθρέφτη. Μέτρα ψεγάδια, μέτρα σημάδια, μέτρα φθορές.
Κι αποδέξου τα. Υπάρχουν, μην τα κρύψεις. Είναι δικά σου, αγάπα τα.
Κι ύστερα βγες έξω και διακήρυξε τι είσαι.
Άνθρωπος με ατέλειες κι ομορφιές. Άνθρωπος με πίστη κι αυτοπεποίθηση. Με αυτοεκτίμηση και σιγουριά για όσα μπορείς να καταφέρεις.
Κι είναι πολλά αυτά που μπορείς. Αρκεί να βγεις από το καβούκι που σε φυλάκισαν και να πιστέψεις. Να παλέψεις, να δημιουργήσεις.
Μα κυρίως να αγαπήσεις…
Πρώτα τον εαυτό σου στον καθρέφτη κι ύστερα όλους τους άλλους…
διαφορετικό