.
του Βασίλη Βιλιάρδου
Σύμφωνα με τους προγόνους μας, η
μοίρα χτυπάει βάναυσα και ανελέητα τα θύματα της, αφού συμβάλλει
προηγουμένως στη απομόνωση τους – κάτι που δυστυχώς δεν έλαβε υπ’ όψιν η
κυβέρνηση της γειτονικής χώρας και ειδικά ο πρωθυπουργός της
(Το άρθρο αποτελείται από 3 σελίδες)
“Η Τουρκία θυμίζει σήμερα ένα εξοπλισμένο με γερμανικά κυρίως όπλα υπερωκεάνιο, με τη συντριπτική πλειοψηφία των επιβατών του στοιβαγμένη στα αμπάρια. Η πρώτη θέση, «εν ανυπαρξία μεσαίας», έχει συνωστισθεί στο πολυτελές κατάστρωμα – επιδιώκοντας να συλλέξει τα λάφυρα ενός διπλανού πλοίου, της Ελλάδας, το οποίο «παραδέρνει στα κύματα», πλέοντας μεταξύ της Σκύλλας και της Χάρυβδης (ΔΝΤ και Γερμανίας).Την ίδια στιγμή, το πλήρωμα του υπερωκεανίου «χαζεύει» την όλη διαδικασία – χωρίς να αντιλαμβάνεται το τεράστιο παγόβουνο που διαφαίνεται ήδη στον ορίζοντα, επάνω στο οποίο οδηγείται με συνεχώς αυξανόμενη ταχύτητα.Φυσικά δεν ευχόμαστε σε καμία περίπτωση τη συντριβή του διπλανού μας πλοίου, όσο και αν μας ενοχλεί – ενώ είναι δυνατόν να αποφευχθεί, εάν «αφυπνισθεί» το πλήρωμα του αντιλαμβανόμενο ότι, όχι μόνο κινείται προς το μέρος του θανατηφόρου παγόβουνου, αλλά έχει στο πλάι του πολλά άλλα μικρότερα (Συρία, Κουρδιστάν κλπ.), εξίσου απειλητικά.Περαιτέρω, όπως διαπιστώνεται από την κατάσταση της γειτονικής μας χώρας, καθώς επίσης πολλών άλλων κρατών στο παρελθόν (Βραζιλία, Αργεντινή κλπ.), η πολιτική που επιβάλλει το ΔΝΤ δημιουργεί «μανιοκαταθλιπτικές» οικονομίες. Ειδικότερα, ο κεντρικός στόχος του είναι ασφαλώς η εγκατάσταση της δικτατορίας της ελίτ και του χρηματοπιστωτικού τέρατος στην ήπειρο μας – με την Ελλάδα να έχει διαδραματίσει το ρόλο του πολιορκητικού κριού, του Δούρειου Ίππου καλύτερα, όσον αφορά την Ευρωζώνη.Πρώτος παράπλευρος στόχος του είναι η ενδυνάμωση των εκάστοτε τοπικών ελίτ στις επί μέρους χώρες – μέσω της δημιουργίας φθηνού, υπάκουου και πειθαρχημένου εργατικού δυναμικού, καθώς επίσης νέων επενδυτικών ευκαιριών, παράλληλα με τον περιορισμό του ανταγωνισμού και την καταστροφή της μεσαίας τάξης.Για να μπορέσει να επιτύχει τον πρώτο παράπλευρο στόχο του, «παράγει» μία όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ανεργία – ενώ, όσον αφορά το δεύτερο σκέλος, προωθεί έντονα τις ιδιωτικοποιήσεις. Το τρίτο σκέλος επιτυγχάνεται κυρίως με την υπερβολική αύξηση της φορολογίας η οποία, σε συνδυασμό με την ύφεση που προκαλείται, οδηγεί στη χρεοκοπία χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις – επίσης, στον «αφανισμό» της αστικής τάξης, η οποία αποτελεί το βασικό στήριγμα της δημοκρατίας.Ο δεύτερος παράπλευρος στόχος του ΔΝΤ είναι η ενδυνάμωση ορισμένων «χωρών-ελίτ», οι οποίες «εκτρέφονται» από τις ασθενέστερες, με πολλούς και διάφορους τρόπους (εξαγορά παραγωγικών επιχειρήσεων στις «ελλειμματικές», δημιουργία οικονομικών ζωνών ειδικού σκοπού κλπ.). Σκοπός είναι η εγκατάσταση συστημάτων ελέγχου, έτσι ώστε οι Η.Π.Α., ο εργοδότης του, να μπορεί να επιβάλλει τις πάσης φύσεως επιθυμίες του.Ιδανικότερη «χώρα-φύλακας» στην Ευρώπη είναι ασφαλώς η «αστυνομική», πειθαρχική και αποκρατικοποιημένη πλέον Γερμανία – η οποία είχε «χρησιμοποιηθεί» ανάλογα, για τον έλεγχο της Ρωσίας, κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου.Ο τρίτος και τελευταίος στόχος του ΔΝΤ είναι η διαχρονική λεηλασία του πλούτου, καθώς επίσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών, εκ μέρους της παγκόσμιας ελίτ – εύκολα και χωρίς ιδιαίτερο κόπο, κυρίως με τη βοήθεια του χρηματοπιστωτικού συστήματος”.–
Ανάλυση
Το παραπάνω κείμενο προέρχεται από την ανάλυση μας «Ο Τιτανικός του Βοσπόρου»,
η οποία δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο του 2013 – όταν ακόμη το χρηματιστήριο
της γειτονικής χώρας ήταν στα ανώτατα επίπεδα του, ενώ η αξία της λίρας
ήταν φυσιολογική. Εκείνη την εποχή, κανένας δεν είχε ακόμη αναφερθεί στα προβλήματα της τουρκικής οικονομίας – τα οποία είχαμε επισημάνει πολύ πιο πριν (Ιούλιος του 2011), αναφερόμενοι στη λεηλασία της από το ΔΝΤ (ανάλυση μας).
Συμπληρώναμε δε ότι, για να αποφύγει η πατρίδα μας το μοιραίο, θα έπρεπε να σταματήσει να δανείζεται, καθώς επίσης να διώξει το ΔΝΤ από την επικράτεια της
– επιλέγοντας την αντιμετώπιση των προβλημάτων της οικονομίας της, με
δικά της αποκλειστικά μέσα, ανεξαρτήτως κόστους. Αναλυτικότερα γράφαμε
τα παρακάτω:
“Στα πλαίσια αυτά, αφού προηγουμένως
εκδιωχθεί η Τρόικα (πρώτη προτεραιότητα μας), θα πρέπει να είμαστε όλοι
πρόθυμοι να συμβάλλουμε στην εξυγίανση της πατρίδας μας, με τα μέσα που ο
καθένας μας έχει τη δυνατότητα να διαθέσει – έχοντας τη βεβαιότητα ότι,
μπορούμε και μόνοι μας να τα καταφέρουμε, αφού έχουμε τη μεγάλη τύχη να ζούμε σε μία πάμπλουτη, πολλαπλά προικισμένη χώρα, η οποία υποφέρει αποκλειστικά και μόνο από τα δικά μας λάθη και παραλείψεις.
Ο δρόμος αυτός δεν είναι φυσικά
εύκολος, ούτε τόσο απλός, όσο ίσως νομίζουμε. Εν τούτοις, είναι απολύτως
εφικτός, ανεξάρτητα από τις εξελίξεις στην υπόλοιπη Ευρωζώνη – τις
οποίες οφείλουμε να περιμένουμε υπομονετικά, απασχολούμενοι με την
επίλυση των δικών μας προβλημάτων, έτσι ώστε να είμαστε προετοιμασμένοι
για ότι και αν συμβεί (μηδενισμός διδύμων ελλειμμάτων, αναβίωση της
παραγωγικής μας βάσης, ορθολογικό επιχειρηματικό πλαίσιο, αύξηση της
παραγωγικότητας του δημοσίου τομέα κλπ.).
Ειδικά επειδή, εάν δεν καταπολεμηθούν άμεσα οι ευρωπαϊκές ασυμμετρίες. η Ευρωζώνη θα καταρρεύσει με έναν εκκωφαντικό θόρυβο
– κάτι που εμείς τουλάχιστον ευχόμαστε να αποφευχθεί, αφού κάτι τέτοιο
θα αποτελούσε μία πολύ μεγάλη «δοκιμασία» για ολόκληρο τον πλανήτη. Εν
τούτοις, οφείλουμε να είμαστε προετοιμασμένοι, με πρώτη προτεραιότητα ίσως την επέκταση του «ζωτικού εμπορικού χώρου» μας στην Τουρκία, στα Βαλκάνια (στην κάποτε «ζώνη της δραχμής»), καθώς επίσης στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης”.
Πρόσφατα τώρα, αναφερθήκαμε στα νέα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η Τουρκία (άρθρο μας), καθώς επίσης στους κινδύνους μίας εκκωφαντικής κατάρρευσης της – χωρίς φυσικά συναισθήματα χαιρεκακίας, παρά την ανέκαθεν εχθρική της αντιμετώπιση.
Δυστυχώς για τους Πολίτες της, ο πρωθυπουργός της προσβλήθηκε από τον ιό της αλαζονείας
– με αποτέλεσμα να απομονώσει τη χώρα του από όλους σχεδόν τους φίλους
και συμμάχους της. Όπως είναι γνωστό δε από τους προγόνους μας, “η μοίρα χτυπάει βάναυσα και ανελέητα τα θύματα της, αφού συμβάλλει προηγουμένως στη απομόνωση τους” – κάτι που δυστυχώς δεν έλαβε καθόλου υπ’ όψιν η κυβέρνηση της Τουρκίας.
Ήταν εύλογο λοιπόν το επόμενο χτύπημα,
το οποίο αυτή τη φορά προήλθε από το ΔΝΤ – στηριζόμενο στη συνεχή
επιδείνωση πολλών άλλων οικονομικών μεγεθών της. Ειδικότερα τα παρακάτω,
υπενθυμίζοντας ότι καμία χώρα δεν παίρνει εύκολα «διαζύγιο» από το ΔΝΤ
– το οποίο λειτουργεί όπως εκείνος ο υδραυλικός, ο οποίος επιδιορθώνει
μεν τα μηχανήματα, για τα οποία τον καλεί κάποιος, φροντίζοντας όμως
παράλληλα να χαλάσουν ξανά στο μέλλον.
–
ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΔΝΤ
«Εάν τυχόν στερέψει η παγκόσμια
ρευστότητα, καθώς επίσης εάν περιορισθεί η διάθεση ανάληψης ρίσκου εκ
μέρους των επενδυτών, η τουρκική οικονομία θα φρενάρει απότομα«, προειδοποίησε το ΔΝΤ στην τελευταία έκθεση του. Παράλληλα, σύμφωνα με μία αναφορά της Morgan Stanley από τον Ιούνιο, η Τουρκία συμπεριλαμβάνεται σε εκείνες τις πέντε χώρες, οι οποίες μπορούν να πληγωθούν περισσότερο, από ενδεχόμενες εκροές κεφαλαίων.
Περαιτέρω, τα ξένα κεφάλαια αναθεωρούν
τα επενδυτικά σχέδια τους για την Τουρκία – με πρόσφατο παράδειγμα το
Abu Dhabi, το οποίο ανακοίνωσε πως δεν θα επενδύσει τελικά τα 12 δις $ που σχεδίαζε, για την κατασκευή ενός εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος από λιγνίτη, «λόγω άλλων επενδυτικών προτεραιοτήτων«.
Η πραγματική αιτία βέβαια, πίσω από τη
συμπεριφορά των διεθνών κεφαλαίων, είναι το υψηλό εξωτερικό χρέος της
Τουρκίας – το οποίο έχει σχεδόν τριπλασιαστεί από το 2002, ξεπερνώντας
τα 350 δις $. Επειδή δε το 50% αυτού του χρέους είναι βραχυπρόθεσμο και θα πρέπει να αναχρηματοδοτηθεί εντός ενός μόνο έτους,
οι επενδυτές αναρωτιούνται εάν τελικά θα τα καταφέρει η Τουρκία – εάν
δηλαδή μπορέσει να «εξυπηρετήσει» το χρέος της, χωρίς να ζητήσει ξανά τη
βοήθεια του ΔΝΤ, για να αποφύγει τη στάση πληρωμών.
Συνολικά, οι βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις της Τουρκίας αντιστοιχούν στο 25% του ΑΕΠ της
– είναι λοιπόν διπλάσιες έως τριπλάσιες, συγκριτικά με αυτές της
Βραζιλίας ή της Ινδίας. Παρά το ότι δε ο κεντρικός τραπεζίτης της χώρας
είπε πως θα τις εξοφλήσει με τη βοήθεια των συναλλαγματικών αποθεμάτων
που διαθέτει, δεν μπόρεσε να πείσει.
Η αιτία είναι το ότι, τα συναλλαγματικά αποθέματα της Τουρκίας είναι κατά πολύ μικρότερα, από αυτά πολλών άλλων αναδυομένων οικονομιών – ακόμη και από τα αποθέματα των υπολοίπων επικίνδυνων χωρών, δηλαδή της Ν. Αφρικής, της Ινδονησίας, της Ινδίας και της Βραζιλίας (Πίνακας Ι).
ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Εξωτερικό χρέος, συναλλαγματικά αποθέματα και ποσοστό τους ως προς το εξωτερικό χρέος – σε δις $ το 2012
| Χώρα |
Εξωτερικό χρέος
|
Συναλλαγματικά Αποθέματα
|
Ποσοστό
|
| Τουρκία |
336,9
|
119,2
|
35,38
|
| Ν. Αφρική* |
137,5
|
50,7
|
36,95
|
| Ινδονησία |
251,2
|
112,8
|
44,90
|
| Ινδία |
376,3
|
297,8
|
79,14
|
| Βραζιλία |
428,3
|
373,1
|
87,11
|
Πηγή: World Factbook
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος
* Σε σχέση με το ΑΕΠ, το 2012 το
εξωτερικό χρέος της Τουρκίας ήταν στο 42,4%, ενώ της Ν. Αφρικής στο
35,7%. Σήμερα έχει ξεπεράσει το 50% – υπενθυμίζοντας ότι, η Αργεντινή
χρεοκόπησε με χαμηλότερο εξωτερικό χρέος, από αυτό της Τουρκίας.
Εάν λοιπόν ακολουθούσε μία επίθεση εναντίον της τουρκικής λίρας, ανοιχτές τοποθετήσεις δηλαδή με στόχο την αποκόμιση κερδών από την εύλογη υποτίμηση της,
παράλληλα με την έξοδο των επενδυτικών κεφαλαίων, η κεντρική τράπεζα
δεν θα είχε αρκετά χρήματα στη διάθεση της για να την αντιμετωπίσει.
Συνεχίζοντας, το έλλειμμα τρεχουσών
συναλλαγών της Τουρκίας εκτινάχθηκε στα ύψη το 2011, φθάνοντας τα 78,4
δις $ (στο 10% περίπου του ΑΕΠ) – «υποδηλώνοντας» μία οικονομία, η οποία
αναπτυσσόταν από την αύξηση της ιδιωτικής κατανάλωσης επί πιστώσει (όπως
η Ελλάδα στο παρελθόν). Αμέσως μετά, η λίρα έχασε το 20% της αξίας της –
γεγονός που προκάλεσε μαζικές αυξήσεις τιμών (πληθωρισμό).
Η κεντρική τράπεζα τώρα υποχρεώθηκε να
αυξήσει τα επιτόκια, με αποτέλεσμα να μειωθεί απότομα ο ρυθμός ανάπτυξης
– από 8,8% το προηγούμενο έτος, στα 2,2%. Προφανώς δε, η υποτίμηση της λίρας είχε προκαλέσει τη ραγδαία πτώση του ΑΕΠ σε όρους δολαρίου
– ένας κίνδυνος που δεν είναι εύκολα ορατός σε όλους ενώ συνεχίζεται
ακόμη, αφού η λίρα έχασε πάνω από το 15% της αξίας της αυτό το έτος
(προφανώς μειώνονται οι πραγματικές αμοιβές των εργαζομένων κοκ.).
Η κατάσταση στην πραγματική οικονομία
της χώρας δεν είναι καθόλου καλύτερη – αφού η καταναλωτική εμπιστοσύνη,
σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία, περιορίσθηκε σε μεγάλο βαθμό. Ο τζίρος, σε ορισμένα μεγάλα καταστήματα ένδυσης, μειώθηκε κατά 23% το πρώτο τρίμηνο του έτους
– ενώ η βιομηχανία παραγωγής αυτοκινήτωνn Tofas (πηγή WSJ), η οποία
κατασκευάζει μοντέλα της Fiat, δήλωσε ότι δεν θα πετύχει τους στόχους
της.
Ολοκληρώνοντας, η πιθανότητα να ξεσπάσει πόλεμος στη Συρία, το ενδεχόμενο ανακήρυξης ενός κουρδικού κράτους στα σύνορα, με πρόσβαση στη θάλασσα, συμπληρωματικό αυτού στο Β. Ιράκ, η πρόσφατη άρνηση των Κούρδων να συνεχίσουν τις διαπραγματεύσεις, οι μαζικές διαδηλώσεις των Πολιτών εναντίον του καθεστώτος και διάφορα άλλα πολιτικά γεγονότα στην περιοχή, δεν συμβάλλουν στην καλυτέρευση της οικονομικής κατάστασης της Τουρκίας.
Όπως δήλωσε δε δυστυχώς ο ηγέτης του απαγορευμένου κόμματος των Κούρδων (ΡΚΚ), “Δεν θα συνεχίσουμε να αποσύρουμε τους πολεμιστές μας από την Τουρκία.
Εάν διαπιστώσουμε ότι, ο τουρκικός στρατός κατευθύνεται εναντίον μας,
θα αμυνθούμε με όλες μας τις δυνάμεις. Η Άγκυρα θέλει πόλεμο”.