Τετάρτη, Μαΐου 23

Από επίορκος, σύμβολο αντίστασης!

 
Ο κ. Σακελλαρίου ξαφνικά, έναν μήνα πριν από τη συνταξιοδότησή του, έκανε ηρωική έξοδο πλαισιώνοντας την ανακοίνωση της παραίτησής του σε ζωντανή μετάδοση | 

Αφήστε τη Δικαιοσύνη έξω από την πολιτική αντιπαράθεση, λένε κόμματα, δικαστικές ενώσεις, δικηγορικοί σύλλογοι, μέσα ενημέρωσης. Δεν γίνεται όμως. Φροντίζουν οι ίδιοι οι δικαστές με τη στάση τους να προκαλούν σχόλια και κριτική, φροντίζουν κυβερνήσεις και κόμματα με την πρακτική τους να δημιουργούν τις αιτίες που παράγουν αντιδράσεις.

Για παράδειγμα, πώς να περάσουν στο ντούκου αποφάσεις που βγάζουν μάτια για την ιδεολογική μεροληψία αυτών που τις πήραν. Πώς να περάσουν στο ντούκου αποφάσεις που είναι εξόφθαλμα άδικες και προκλητικές - αν είσαι πλούσιος και μεγαλόσχημος θα πέσεις στα μαλακά, αν είσαι φτωχοδιάβολος την έβαψες, αν είσαι αντιεξουσιαστής θα σου φορτώσουν τον μισό Ποινικό Κώδικα.
Πώς να περάσουν στο ντούκου επιλογές κυβερνήσεων και κομμάτων που έχουν στόχο είτε τον επηρεασμό είτε, ακόμη χειρότερα, τη χειραγώγηση των λειτουργών της Δικαιοσύνης. Και να μη θέλεις να «κολαστείς», σε αναγκάζουν.
Η περίπτωση του κ. Σακελλαρίου είναι ενδιαφέρουσα. Ξαφνικά, έναν μήνα πριν από τη συνταξιοδότησή του, έκανε ηρωική έξοδο πλαισιώνοντας την ανακοίνωση της παραίτησής του σε ζωντανή μετάδοση (αχ αυτά τα 15 λεπτά δημοσιότητας) με ένα σφόδρα αντιμνημονιακό λογύδριο.
Φαίνεται πως επανέρχεται στη μόδα η αντιμνημονιακή ρητορική, αν κρίνουμε από τις αιτιάσεις κατά των δανειστών που διατυπώνουν εσχάτως, τόσο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης (προφανώς έχει ενοχληθεί από τα επαινετικά λόγια των εκπροσώπων των θεσμών για τις επιδόσεις της κυβέρνησης) όσο και δημοσιολόγοι που είχαν διακριθεί στο πρόσφατο παρελθόν στο άθλημα του αντιλαϊκισμού και τώρα έχουν βγει από τα ρούχα τους εξαιτίας των αποθεωτικών αναφορών που εισπράττει ο Τσίπρας από αυτούς που το 2015 τον πολεμούσαν και τον χαρακτήριζαν τυχοδιώκτη και αριστεριστή.
Για να μην κάνουμε δίκη προθέσεων και για να μην μπούμε στον πειρασμό να αναζητήσουμε ταπεινά ελατήρια στην ενέργεια του προέδρου του ΣτΕ, ας δεχτούμε ότι είναι ειλικρινής. Οτι πράγματι κόπτεται για τα συμφέροντα των συνταξιούχων (λίγο αργά, αλλά ας είναι), ότι πράγματι αυτός είχε ψηφίσει κατά των μνημονίων (ίσως αυτός ήταν ο λόγος που τον επέλεξε η κυβέρνηση για την κορυφαία θέση, ωστόσο μήπως όφειλε να παραιτηθεί τότε;), ότι πράγματι ενοχλήθηκε από τις διαρροές που έγιναν ύστερα από την τελευταία συνεδρίαση τμήματος του ΣτΕ για το θέμα του νόμου Κατρούγκαλου (έχουν ξαναγίνει διαρροές για άλλα ζητήματα και έχει κατηγορηθεί ο κ. Σακελλαρίου ως υπεύθυνος).
Ο κ. Σακελλαρίου δεν είναι πολιτικός με τη στενή έννοια του όρου (προς το παρόν) και μπορεί να του συγχωρεθεί η ασυνέπεια λόγων και έργων. Με τα κόμματα όμως πρέπει να είμαστε αυστηροί. Ο κ. Σακελλαρίου είχε προκαλέσει την οργή της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ και των φιλικών τους μέσων ενημέρωσης όταν την περίοδο που το ΣτΕ εξέταζε το θέμα των τηλεοπτικών αδειών είχε δηλώσει πως «το καθήκον μας ως δικαστών είναι να πιάσουμε τον σφυγμό της ελληνικής κοινωνίας». Ο κακός χαμός. Χλευάστηκε και λοιδορήθηκε από τα ΜΜΕ της διαπλοκής γιατί εκτιμήθηκε από τους ιδιοκτήτες ότι βάζει πλάτη στην κυβέρνηση.
Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, που μας έχουν γανώσει τα αυτιά ότι πρέπει να αφήνουμε τη Δικαιοσύνη να κάνει απερίσπαστη τη δουλειά της, επιτέθηκαν με σφοδρότητα στον πρόεδρο του ΣτΕ. Ο Ευάγγ. Βενιζέλος είχε πει ότι «οι δηλώσεις του κ. Σακελλαρίου ότι αφουγκράζεται την κοινωνία προκαλούν θεσμικό τρόμο»!
Στο ίδιο μήκος κύματος και η ανακοίνωση της Ν.Δ.: «Τονίζουμε προς όλες ανεξαιρέτως τις πλευρές ότι στις ευνομούμενες δημοκρατικές πολιτείες, η εκτέλεση της αποστολής της ανεξάρτητης της Δικαιοσύνης δεν μπορεί να έχει οποιονδήποτε άλλο γνώμονα ή κριτήριο πέραν της εφαρμογής των νόμων και μόνον και οτιδήποτε άλλο αποκτά διάσταση θεσμικής εκτροπής».
Βαριές κουβέντες: θεσμικός τρόμος, θεσμική εκτροπή. Λες και η χώρα βρισκόταν ένα βήμα πριν από τη δικτατορία. Κι όμως, αυτός που σύμφωνα με τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ το 2016 ήταν ύποπτος για συνέργεια στην επιχείρηση θεσμικής εκτροπής που οργάνωνε η κυβέρνηση, σήμερα, το 2018 (ο ίδιος άνθρωπος), έγινε το σύμβολο αντίστασης στην απόπειρα της κυβέρνησης (της ίδιας κυβέρνησης) να χειραγωγήσει τη Δικαιοσύνη.
Η Ν.Δ. κάνει λόγο στην τωρινή ανακοίνωσή της για «πρωτοφανή στα δικαστικά χρονικά ενέργεια που εντείνει τις σκιές που υπάρχουν στις σχέσεις της κυβέρνησης με τη Δικαιοσύνη» και κάλεσε την κυβέρνηση να δώσει αμέσως εξηγήσεις (επί ποίου θέματος;).
Το Κίνημα Αλλαγής (μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ) επισημαίνει ότι «οι διαρκείς, απροκάλυπτες και διχαστικές κυβερνητικές παρεμβάσεις και επιθέσεις στη δικαστική εξουσία -τις οποίες και ο απερχόμενος πρόεδρος του ΣτΕ είχε καταγγείλει- έχουν προκαλέσει βαθιές πληγές στο κράτος Δικαίου».
Τώρα πώς γίνεται ο «επίορκος» το 2016 να γίνεται «θύμα» το 2018 είναι απορίας άξιον. Και μάλιστα τη στιγμή που ο δικαστής, απαντώντας στην ερώτηση αν του ασκήθηκαν πιέσεις, δηλώνει: «Δεν ανήκω σε κείνους που δέχονται πιέσεις». Δήλωση που, μάλλον, οι συντάκτες των ανακοινώσεων της Ν.Δ. και του ΚΙΝ.ΑΛΛ. αγνόησαν γιατί τους χάλαγε τη σούπα που είχαν φτιάξει. Και νερόβραστη και ανάλατη.