Vassilis Viliardos
Βλέπουμε συνεχώς στην Ελλάδα σήμερα να φεύγουν βουλευτές από το κόμμα τους, πηγαίνοντας σε κάποιο άλλο - αποκαλώντας τους συνήθως «αποστάτες». Για παράδειγμα, από το ΣΥΡΙΖΑ έφυγαν μαζικά βουλευτές το 2015 (ΛΑΕ κλπ.) και αργότερα, από τη ΝΔ προς το ΣΥΡΙΖΑ ή αλλού, από το ΠΑΣΟΚ μαζικά βουλευτές προς το ΣΥΡΙΖΑ, από τους ΑΝΕΛ το ίδιο, από την Ένωση Κεντρώων, από το ΛΑΟΣ, από το ΠΟΤΑΜΙ κοκ.
Εύλογα αναρωτιόμαστε γιατί το κάνουν αυτό, θεωρώντας συχνά πως η μη αφοσίωση τους (Loyalty) στα κόμματα και στους προέδρους τους, είναι χαρακτηριστικό ελλειμματικής ή γενικότερα προβληματικής ηγεσίας (Leadership) των αρχηγών τους - εναλλακτικά προδοσίας των «αποστατών» ή ενδεχομένως για κάτι άλλο, παραπλήσιο. Εν τούτοις, δεν είναι η σωστή απάντηση - δεν αποτελεί δηλαδή τη λογική ερμηνεία των γεγονότων.
Η έλλειψη αφοσίωσης οφείλεται κυρίως στην ανεντιμότητα των αρχηγών τους - ως εκπροσώπων του θεσμού που οφείλουν να υπηρετούν και όχι ατομικά. Στο ότι δεν σέβονται ως οφείλουν το λόγο τους, τις πεποιθήσεις τους, την πολιτική τους ιδεολογία, τις υποσχέσεις τους, τις δεσμεύσεις τους, τα «πιστεύω» τους, τους συνεργάτες τους κοκ. - λέγοντας ψέματα, προδίδοντας, κάνοντας απάτες, διαφθειρόμενοι ή δείχνοντας ανοχή στη διαφθορά κλπ. Ουσιαστικά λοιπόν δεν είναι υπεύθυνοι οι «αποστάτες», αλλά οι ηγέτες των κομμάτων τους, οι οποίοι είναι οι πραγματικοί αποστάτες, ως οι ηθικοί αυτουργοί της αποστασίας - πάντοτε με ορισμένες εξαιρέσεις, όπως ισχύει για κάθε κανόνα.
Με απλά λόγια, όταν ένας υφιστάμενος βλέπει τον προϊστάμενο του να κλέβει, αργά ή γρήγορα παύει να τον σέβεται, μιμείται τις πράξεις του κλπ. - εναλλακτικά τον εγκαταλείπει, εάν ο ίδιος είναι επαρκώς έντιμος και σέβεται τον εαυτό του.
Όλα αυτά βέβαια δεν ισχύουν μόνο για την Πολιτική αλλά, επί πλέον, για τις επιχειρήσεις και γενικότερα για τον κοινωνικό βίο - ενώ όταν πολλαπλασιάζονται αυτού του είδους οι «εκτροπές», η διευρυμένη έλλειψη αφοσίωσης κατά κάποιον τρόπο στην εκάστοτε «θεσμική» ηγεσία, σημαίνει πως η κατάρρευση, η παρακμή καλύτερα είναι σε πλήρη εξέλιξη.